به گزارش خبر۲۴، کمی آن‌سوتر از اردوگاه کاملا ویران‌شده «جبالیا» در سواحل غزه ارتش رژیم صهیونیستی اقدام به ساخت یک دهکده تفریحی برای نظامیان خسته از کشتار فلسطینی‌ها و نابودی نوار غزه کرده است.ساخت این دهکده تفریحی چیزی نیست، جز یادآوری این واقعیت وحشتناک که رژیم صهیونیستی و صهیونیست‌ها تا چه اندازه از ارزش‌های مشترک انسانی دور هستند.این دهکده درحالی در سواحل غزه احداث شده که سه ماه است، اردوگاه جبالیا شاهد بی‌رحمانه‌ترین جنایات ضد بشری و ویرانگری‌هاست و همزمان با آنکه این دهکده ساخته برای تفریح نظامیان صهیونیستی ساخته می‌شد، این رژیم صهیونیستی در بارزترین جنایت خود در نوار غزه بیمارستان «کمال عدوان» را در «بیت لاهیا» نه تنها به طور کامل ویران کرد، بلکه برخی از کارکنان و بیماران آن را به شهادت رساند و برخی دیگر از آنها از جمله «حسام ابوصفیه»، رئیس بیمارستان را به اسارت گرفت.کادر پزشکی به مقصد نامعلومی منتقل شدند که به احتمال بسیار به زندان «سدی تیمان» انتقال یافته‌اند، جایی که دکتر «عدنان البراش»، جراح ارتوپد و فارغ‌التحصیل دانشکده کینگ لندن پس از اسارت منتقل شد و به گفته «فرانچسکا آلبانیز»، گزارشگر ویژه سازمان‌ملل در سرزمین‌های اشغالی تا سرحد مرگ مورد تعرض و شکنجه قرار گرفت.
اما دهکده تفریحی رژیم صهیونیستی در سواحل غزه قرار است، به نظامیان این رژیم در وعده‌های صبحانه با قهوه سرد، نان تست و نوشیدنی‌های طعم‌دار و در وعده‌های ناهار و شام با انواع کباب‌ها، نان‌ها، دسرها، سالادها و نوشیدنی‌ها پذیرایی کند.از دیگر امکانات این دهکده تفریحی، اتاق‌های ماساژ برای رفع خستگی، کلینیک‌های پزشکی سیار برای معاینه، انواع حمام‌ها و خدمات نامحدود از جمله پذیرایی با انواع شیرینی‌ها، نوشیدنی‌ها، استراحتگاه‌ها، اتاق‌های بازی از جمله پلی‌استیشن برای سرگرمی است و البته در زمانی که هوا گرم باشد، به ویژه در تابستان‌ها این دهکده با انواع بستنی‌ها، میوه‌ها، میوه‌های یخی، آبمیوه‌ها، اسموتی‌ها و غیره از نظامیان خسته از جنگ و کشتن کودکان، زنان و سالمندان فلسطینی پذیرایی خواهد کرد.مسافت تل‌آویو تا غزه به حدود 80 کیلومتر می‌رسد، لذا وقتی به تل‌آویو برای خستگی و تفریح باز می‌گردند، نمی‌توانند، صدای ضجه‌های زخمی‌ها، معلولان و گریه‌های زنان و کودکان را بشنوند و از دیدن ویرانه‌های برجا مانده از بمباران غزه لذت ببرند.اما این دهکده تفریحی در نزدیکی جبالیاست، جایی که نظامیان صهیونیستی سه ماه اخیر خود را هرچه در توان داشتند، برای نابودی آن گذاشتند. آنها دو روز بعد از میلاد حضرت مسیح به بیمارستان کمال عدوان یورش برده و بخش‌های تخصصی آن را به طور کامل نابود کردند، 5 نفر از کادر پزشکی بیمارستان را به شهادت رساندند و دیگر کادرها به همراه 350 نفر دیگر را با لباس‌های زیر و برهنه از بیمارستان بیرون کرده و ساعت‌ها در سرما نگهداشتند.
این درحالی است که در جریان بمباران ساختمان‌های اطراف بیمارستان 50 فلسطینی را که به این ساختمان‌ها پناه برده بودند، به شهادت رساندند.«گیدئون لیوی»، خبرنگار اسرائیلی این دهکده را به وقایع فیلم «منطقه مورد علاقه» به کارگردانی «جاناتان گلیزر» تشبیه می‌کند، انجا که «رودلف هاس»، فرمانده نازی ترجیح داد با همسر و فرزندانش در حومه اردوگاه «آشوویتس» زندگی کند تا در حالی که بچه‌هایش در باغ خانه بهترین لحظات را می گذرانند و همسر در حال مراقبت از گیاهان و صحبت با دیگران در فضایی شاعرانه بود، او فریادهای یهودیان را از دوردست، شلیک گلوله و صدای قطار را بشنود.در غزه نیز کمی آن طرف‌تر از دهکده تفریحی نظامیان صهیونیست، در نزدیکی مهمانی‌های باربیکیو و بزم‌های مسانه و صرف انواع کباب‌ها، کودکان فلسطینی از سرما یخ می‌زنند و از گرسنگی می‌میرند، اگر هم از این دو جان سالم به در برند، در معرض شلیک تک‌تیراندازهای صهیونیست قرار می‌گیرند و بدن‌های کوچک‌شان توسط موشک‌ها و گلوله‌های تانک‌های صهیونیستی تکه تمه می‌شود.اکنون غزه برای صهیونیست‌ها به شکارگاهی برای شکار انسان‌ها تبدیل شده، جایی که نظامیان صهیونیست پس از شکار طعمه‌های خود برای استراحت و رفع خستگی و خواب بر روی تشک‌ها و بالش‌های نرم به دهکده خود می‌روند.
اسرائیل اکنون در حال جشن گرفتن مجموعه جنایات خود در سال 2024 است، جنایاتی که از آنها تحت عنوان مجموعه «پیروزی‌های» در نوار غزه و لبنان و سوریه یاد می‌کند.«ایهود باراک»، نخست‌وزیر اسبق اسرائیل یک بار گفته بود که اسرائیل «ویلایی» در وسط یک جنگل است. البته که اسرائیل «ویلا» نیست، اسرائیل رژیم کشتار و نسل‌کشی است که از خود «جنگل وحشی» برجا گذاشته و ترجیح داده به جای قوانین بشری بر اساس «قانون جنگل» زندگی کند.بی‌تردید یکی از نمادهایی «ویلایی» که باراک از آن سخن می‌گفت، همین دهکده‌ای است که اسرائیل نه در وسط «جنگل» بلکه در وسط جهنم غزه ساخته است، جهنمی که ساخته دست نظامیان صهیونیستی است، جایی که کودکان از گرسنگی به خود می‌پیچند و از سرما یخ می‌زنند، نظامیان صهیونیست دور آتش خود را گرم می‌کند و کباب می‌خورند.بی‌تردید وقتی جاناتان گلیزر در مراسم دریافت جایزه اسکار برای فیلمش می‌گفت که «همه تلاش این فیلم آن بود که واقعیت‌هایی که اکنون با آن مواجه هستیم را منعکس کند و به جای اینکه به روی گذشته تمرکز داشته باشیم، به آنچه پیرامون ما جریان دارد، توجه کنیم.» منظورش غزه بود و از ذهنش غزه به عنوان نمونه زنده «تجرد انسان از ارزش‌های انسانی و اخلاقی» می‌گذشت.
