به گزارش خبر۲۴ و به نقل از زیست پلاس در ادامه توصیه‌ای در مورد نحوه شروع مکالمه بین والدین و فرزندان و راه‌های دریافت راهنمایی درصورت نیاز مطالعه خواهید کرد.
زندگی آنلاین و زندگی آفلاین برای بچه‌ها یکی هستند!
برای بسیاری از ما زندگی آنلاین و زندگی آفلاین دو دنیای متفاوت است، اما این دو دنیا برای کودکانی که با فناوری و اینترنت بزرگ شده‌اند، تفاوتی ندارد. زندگی آنلاین و زندگی آفلاین برای آنها یکی هستند!
فناوری میتواند با سرعت فوق‌العاده‌ای سریع حرکت کند و این موضوع میتواند گفتگو با فرزندتان درباره فعالیت های آنلاین یا خطرات و مسائل احتمالی‌ای که با آنها مواجه است را دشوار کند.
شروع گفتگو
گفتگوی منظم با فرزندتان بهترین راهکار شما برای کمک به ایمن نگه داشتن او در فضای آنلاین است. گفتگوی منظم و تبدیل آن به بخشی از مکالمات روزمره، مانند مکالماتی که درمورد مدرسه انجام می دهید، به کودک شما کمک می کند تا احساس آرامش پیدا کند. همچنین باعث می‌شود تا در صورت داشتن هرگونه نگرانی‌ای، به احتمال زیاد به سراغ شما بیاید.
اما شما نیز می‌توانید به آسانی درفناوری‌های مختلف، زبانی که کودکان استفاده میکنند، تعداد زیاد بازی‌ها و برنامه‌های موجود و خطرات احتمالی آنها غرق شوید.
منابع ایمنی آنلاین برای خانواده
در باشگاه زیست پلاس می‌توانید نکات کاربردی بسیاری را درباره راه‌های ایمن نگه‌داشتن کودک خود درفضای آنلاین پیدا کنید. با شرکت در آزمون‌های ما و پی بردن از اینکه خانواده شما قبلاً چقدر درباره این مسائل اطلاع داشتند، لذت ببرید. معنا و توضیحات کلمات و عبارات آنلاین را در قسمت جستجو، پیدا کنید کنید (آیا می دانید همه آنها به چه معنا هستند؟). ایجاد یک توافق نامه خانوادگی ایمنی آنلاین را در نظر داشته باشید تا به شما کمک کند که کل خانواده خود را به صورت آنلاین ایمن نگه دارید.
خطرات آنلاین برای کودکان چیست؟
خطرات بالقوه ای برای کودکان در فضای آنلاین وجود دارد. وقتی با فرزندتان در مورد فعالیت‌های مجازی‌اش صحبت می کنید، این موارد را مدنظر داشته باشید:
- چیزهای که ممکن است دیده باشند:
وقتی آنها در حال انجام یک بازی، استفاده از یک برنامه یا تماشای کانال های YouTube هستند، چه نوع محتوایی را تماشا میکنند؟ آیا محتوای نامناسبی دیده اند و اگر دیده اند واکنششان چه بوده است؟ دیدنشان چه احساسی در آنها ایجاد کرده است؟
- فرزاندانتان با چه افرادی صحبت کرده و ارتباط دارند؟
بیشتر بازی‌ها و برنامه‌های رسانه‌های اجتماعی دارای ویژگی‌های ارتباطی مختلفی هستند، از چت متنی گرفته تا چت صوتی، پیام‌رسانی و پیام خصوصی، اشتراک‌گذاری ویدیو و تصویر، پخش زنده و غیره. در مورد دوستانی که با آنها بازی می کنند بپرسید. تفاوت بین دوستان آنلاین و آفلاین چیست؟ آیا آنها به صورت آنلاین با افرادی که نمی شناسند صحبت می کنند؟ اگر چنین است، چرا و چه چیزی را به اشتراک می گذارند؟
دلایل مختلفی میتواند برای اینکه چرا کودکان به صورت آنلاین با افرادی که نمی شناسند صحبت می کنند وجود داشته باشد، مانند علایق یکسان، صحبت کردن درباره تاکتیک های بازی و حتی برای حمایت و مشاوره.
رفتار آنها چگونه است؟
رفتار آنها هنگام بازی یا استفاده از برنامه ها چگونه است؟ آیا احساس اضطراب می کنند؟ آیا گاهی اوقات عصبانی می شوند؟ (مثلا درهنگام انجام بازی هایی که نیاز به عکس‌العمل سریع دارند و آنها مدام می‌بازند)
فرزند من درباره این گفتگوها چه احساسی خواهد داشت؟
برای کودکان، زندگی، زندگی است. آنلاین و واقعی آن تفاوتی ندارد. این می تواند به شما کمک کند تا قبل از صحبت با آنها درک کنید که فرزندتان در مورد چیزهایی که به شکل آنلاین به اشتراک میگذارند چه احساسی دارند. ممکن است طیف وسیعی از احساسات مختلف در آنها وجود داشته باشد، مانند:
- احساس ناراحتی یا خجالت در مورد چیزی که آنلاین گفته اند.
- احساس شرم یا ترس اگر نگران چیزی که دیده اند یا انجام داده اند.
- احساس سردرگمی اگر چیزی را نفهمند.
- احساس شادی به دلیل دریافت اعتبار – بشکل لایک یا جذب فالور – برای آنچه که پست کرده‌اند.
نکاتی برای شما اگر همچنان نگران هستید
- سعی کنید آرام و متعادل باشید. نشان دادن هیجانات، ابراز احساسات و اضطراب، حتی عصبانیت در مورد چیزهایی که ممکن است بشنوید، بسیار آسان است.
- مثبت باشید اما در مورد هر چیزی که نگران آن هستید نیز باشید. می‌توانید بگویید «آیا مطمئنی که این سایت واقعاً خوب است؟» یا «من کمی نگران چیزهایی هستم که درباره این برنامه شنیده‌ام».
- از آنها بپرسید که آیا چیزی آنها را نگران کرده است یا خیر و به آنها اطمینان دهید که همیشه می توانند برای کمک یا گفتگو پیش شما یا بزرگسال دیگری که به آنها اعتماد دارند مراجعه کنند.
- به دلایل فرزندتان برای استفاده از برنامه‌ها یا سایت‌هایی که بنظرتان فعلا برای آنها مناسب نیست، گوش دهید. این کار به شما اجازه میدهد تا با هم در مورد آنها گفتگو داشته باشید
- از فرزند خود بپرسید که بنظرش چه محتواهایی برای هم سن و سالانش مناسب است، تا به او این حس را بدهدید که او هم بخشی از فرآیند تصمیم‌گیری است.
الگوی دیجیتالی خوبی باشید!
بچه‌ها پیام‌های زیادی درباره ایمنی آنلاین در مدرسه و خانه دریافت میکنند، اما اگر بزرگسالان دور و برشان خود به توصیه هایی که میکنند عمل نکنند، میتواند برای آنها گیج‌کننده باشد. فرزندانتان برای راهنمایی به شما نگاه می کنند، بنابراین فقط به توصیه هایی که به آنها می کنید اهمیت نمی دهند، بلکه رفتار خود شماهم مهم است.
آیا از پسوردهایتان مراقبت میکنید؟
مطمئن شوید که گذرواژه‌هایتان را به اشتراک نمی‌گذارید، یا آنها را در جایی که در دسترس دیگران است یادداشت نمی‌کنید. با فرزندتان صحبت کنید تا به او یادآوری کنید که رمزهای عبور خصوصی هستند و نباید به اشتراک گذاشته شوند.
آیا گاهی اعلاناتتان را قطع میکنید؟
استراحت برای همه ما خوب است، بنابراین در مواقع استراحت ازطریق تنظیمات دستگاه اعلان‌ها را خاموش کنید.
آیا درباره چیزهایی که بطور آنلاین می‌بینید صحبت میکنید؟
حجم اطلاعات جعلی و نادرست به اشتراک گذاشته شده به صورت آنلاین رو به افزایش است، در مورد آنچه بصورت آنلاین دیده و شنیده‌اید صحبت کنید و به کمک فرزندتان صحت آنها را زیر سوال ببرید. این به آنها کمک می کند تا مهارت های تفکر انتقادی خود را تقویت کنند.
آیا میدانید چه چیزهایی را به اشتراک میگذارید؟
ما همیشه به کودکان می گوییم مراقب تصاویری که به صورت آنلاین به اشتراک می گذارند، مانند لباس فرم مدرسه خود باشند، اما در شروع هر سال تحصیلی، بسیاری از والدین، خود این کار را انجام داده و آن تصاویر را به اشتراک میگذارند! این تناقض می تواند برای فرزند شما گیج کننده باشد، اما خود فرصتی برای گفتگو در مورد اینکه چطور با ایجاد تغییرات در تنظیمات حریم خصوصی شبکه‌های اجتماعی میتوان این کار را بصورت امن انجام داد، فراهم میکند.
اجازه الگوبرداری از رفتارهای خوب خود را به آنها بدهید. مثلا ابتدا از آنها برای اشتراک تصاویرشان اجازه بگیرید و بیش از اندازه نیز به اشتراک نگذارید. می‌توانید تصویری که می‌خواهید به اشتراک بگذارید را به آنها نشان دهید و به آنها اطمینان دهید که فقط با خانواده به اشتراک میگذارید و تنظیمات حریم خصوصی را در با دقت انجام داده‌اید. اگر آنها مخالف به اشتراک‌گذاری تصاویرشان باشند، باید به احساسات آنها در این مورد احترام بگذاریم.
