به گزارش خبر۲۴، مهدی بختیاری کارشناس مسائل نظامی و دفاعی طی یادداشتی در روزنامه وطن امروز نوشت: «حُطَّ السّیف قِبال السّیف إحنا رجال محمد ضیف»؛ این یکی از پرتکرارترین شعارهای مردم فلسطین بویژه در غزه طی چند ماه اخیر است. معنای جمله این است: «شمشیر در برابر شمشیر، ما مردان محمد ضیف هستیم». «محمد ضیف» که بود که این همه جوان فلسطینی زیر بمباران‌ها و آتش سنگین اسرائیل در غزه طی ۱۶ ماه، خودشان را شاگردان و نیروهای او می‌دانستند؟
«محمد دیاب مصری (ابوخالد)» چند سال در صدر لیست ترور گروه‌های اسرائیلی از جمله شاباک (مسؤول امنیت قومی رژیم اشغالگر) قرار داشت. محمد سال ۱۹۶۵ در اردوگاه پناهندگان فلسطینی در خان‌یونس (جنوب غزه) متولد شد و – به گفته یکی از مسؤولان حماس – از آنجا که هیچ‌گاه در یک مکان آرام نمی‌گرفت، به ضیف (میهمان) شهرت یافت. خانواده‌اش اهل «عسقلان» بودند و خود او در نوجوانی جذب اخوان‌المسلمین شد و همزمان با تحصیل در دانشگاه اسلامی غزه، در فعالیت‌های مبارزاتی نیز شرکت می‌کرد و در آغاز انتفاضه اول به صفوف جنبش حماس پیوست. ضیف از جمله افراد وابسته به حماس بود که سال ۱۹۸۹ دستگیر و به چند ماه زندان محکوم شد. سال ۱۹۹۳ پس از شهادت «عماد عقل»، ضیف فرماندهی شاخه نظامی حماس در غزه را بر عهده گرفت و اندکی بعد، با نظارت فرمانده‌اش (شهید یحیی عیاش) عملیات‌های بزرگی را در کرانه باختری نیز هدایت کرد.
* صدرنشین لیست ترور
در مقطع فرماندهی شهید یحیی عیاش (مهندس اول) بر گردان‌های عزالدین قسام، ضیف از جمله شاگردان خاص او بود و آموزش‌های مهم نظامی؛ از طراحی عملیات تا ساخت بمب را نزد او آموخت و وقتی عیاش سال ۱۹۹۶ به شهادت رسید، این ضیف بود که سلسله عملیات‌هایی را برای انتقام خون فرمانده خود طراحی کرد و طی چند ماه، بیش از ۶۰ کشته روی دست صهیونیست‌ها گذاشت.
با نقش‌آفرینی او در حماس – بویژه سال ۱۹۹۷ که اسرائیل او را به دست داشتن در هلاکت چند نظامی خود متهم کرد – در صدر لیست ترور نشست. سال ۲۰۰۲ پس از اینکه جنگنده‌های اسرائیل با پرتاب یک بمب یک تنی در محله پرجمعیت «الدرج» (یکی از محلات غزه) «صلاح شحاده» فرمانده وقت گردان‌های عزالدین قسام را به شهادت رساندند، فرماندهی شاخه نظامی حماس بر عهده ضیف قرار گرفت. ارتقای توان نظامی حماس بویژه در حوزه موشکی در دوران فرماندهی ضیف و البته نقش‌آفرینی موثر معاونش شهید «عدنان الغول» (پدر موشکی فلسطین) عملی شد.
به گفته یکی از نزدیکانش، محمد ضیف از هیچ وسیله فنی و تکنیکی جدید استفاده نمی‌کرد و فعالیتش کاملاً محرمانه بود. تا پیش از شهادت، از او فقط ۳-۲ عکس وجود داشت که لااقل مربوط به ۳۰ سال پیش است و جز موارد بسیار اندک در رسانه‌ها ظاهر نمی‌شد. با این حال ابوخالد ۵ بار هدف ترور قرار گرفت و گفته می‌شود در جریان این ترورها به یک چشم و یک پای وی آسیب جدی رسید. ضیف یک بار هم جولای ۱۹۹۸ از کمین نیروهای گردان ۵۰ «ناخال» ارتش اسرائیل گریخت. اما نخستین عملیات جدی صهیونیست‌ها برای حذف ضیف ۲۲ آگوست ۲۰۰۱ انجام شد؛ زمانی که وی به همراه برخی دیگر از فرماندهان حماس از جمله عدنان الغول و صلاح شحاده در یک ساختمان حضور داشتند.
۲۶ سپتامبر ۲۰۰۲، بالگرد آپاچی اسرائیل ۲ موشک هلفایر به خودروی ضیف در محله «شیخ رضوان» غزه شلیک کرد اما پس از چند ساعت که سیستم امنیتی اسرائیل اطلاعات متناقضی درباره سرنوشت او دریافت کرد، مشخص شد ابوخالد زنده مانده اما بشدت مجروح شده است. یک سال بعد، باز هم صهیونیست‌ها موشکی به یک ساختمان شلیک کردند که محل جلسه ضیف و برخی سران حماس نظیر شهیدان «اسماعیل هنیه»، «عدنان الغول» و «شیخ احمد یاسین» در طبقه پایین آن بود اما آسیبی به آنها نرسید. ۱۲ جولای ۲۰۰۶ بر اثر حمله جنگنده‌های اسرائیلی به خانه‌ای که ضیف در آن اقامت داشت، بار دیگر بشدت مجروح شد به طوری که «آوی دیختر» رئیس سابق شاباک گفت: «محمد ضیف دیگر کار نمی‌کند و از کار افتاده و فلج است». ضیف اما باز هم پس از طی مراحل درمان به غزه برگشت.
۲۲ ژوئیه ۲۰۱۴ این بار ارتش اسرائیل منزل خود ضیف را هدف موشک قرار داد که علاوه بر مجروحیت وی و شهادت همسر و ۲ فرزندش (ساره ۳ ساله و علی ۷ ماهه) منجر شد.
* شهید زنده
«ابوخالد» یک بار سال ۱۹۸۹ وقتی ۲۴ ساله بود، به همراه برخی دیگر از نیروهای حماس دستگیر شد اما اندکی بعد او را رها کردند و نمی‌دانستند جوانی که هیچ نکته مشکوکی در پرونده‌اش ندارد، ۳۵ سال بعد به بزرگ‌ترین دشمن اشغالگران تبدیل خواهد شد و عملیاتی مانند «توفان الاقصی» را به همراه مجاهد بی‌نظیر شهید «یحیی سنوار» طراحی و اجرا خواهد کرد که ارکان امنیت در ساختار رژیم صهیونیستی را منهدم می‌کند.
محمد ضیف مهم‌ترین فرمانده فلسطینی تحت تعقیب جوخه‌های ترور ارتش رژیم بود که ارتباط زیادی با فرماندهان جبهه مقاومت بویژه سردار شهید سپهبد حاج‌قاسم سلیمانی داشت.
حاج‌قاسم چند ماه قبل از شهادتش در پاسخ به یکی از نامه‌های محمد ضیف، او را «برادری عزیز»، «شهید زنده» و «مقاومی شجاع» نامید و برای او نوشت: «دفاع از فلسطین افتخاری برای ما محسوب می‌شود و از این وظیفه در مقابل متاع دنیا چشم‌پوشی نخواهیم کرد. دوستان فلسطین دوستان ما هستند و دشمنان فلسطین دشمنان ما و این سیاست ما بوده و خواهد بود. دفاع از فلسطین مصداق دفاع از اسلام است و هر که ندای شما را بشنود و توجهی نکند، مسلمان نیست. فجر پیروزی به یاری پروردگار نزدیک خواهد بود. امیدواریم خداوند به ما توفیق حضور در کنار شما را بدهد و ما را به آرزوی‌مان؛ شهادت در راه فلسطین برساند.»
* توفان ۷ اکتبر
ضیف اگرچه در طول چند دهه توانست بخوبی گردان‌های قسام را فرماندهی کند و خودش نیز طراح عملیات‌های موشکی، اسیرگیری و حفر تونل در نوار غزه بود اما شاهکارش را ۷ اکتبر ۲۰۲۳ به نمایش گذاشت و با طراحی و اجرای عملیات توفان الاقصی، بزرگ‌ترین ضربه امنیتی- اطلاعاتی تاریخ نکبت‌بار صهیونیست‌ها را به آنها وارد کرد.
در نخستین ساعات روز شنبه ۱۵ مهر عملیات بزرگ توفان الاقصی با پیام صوتی محمد ضیف آغاز شد؛ فرمانی که در آن گفت: «حالا وقت جارو کردن اشغالگران است».
ابوخالد در همان روزهای اول جنگ، پیامی مهم صادر کرد و سران کشورهای عربی و اسلامی را به چالش کشید و به آنها یادآور شد هیچ کاری برای فلسطین نکرده‌اند و از همه مجاهدان، رزمندگان و آزادگان جهان خواست با هر چه دارند، بیرون بیایند و با اشغالگران بجنگند، چرا که «باید صهیونیست‌ها را از فلسطین جارو کرد».
* میهمان خدا
۱۳ جولای ۲۰۲۴ – ۲۳ تیر ۱۴۰۳، جنگنده‌های ارتش اسرائیل ۵ بمب یک تنی را روی محله «المواصی» ریختند و اعلام کردند این بمباران سنگین برای زدن محمد ضیف انجام شده است.
همان موقع می‌شد حدس زد ضیف در آن عملیات به شهادت رسیده است اما حماس چند ماه بعد ـ پریروز ـ خبر شهادت فرمانده شاخه نظامی خود را تایید کرد. پس از آن بمباران بی‌سابقه، از قول یکی از روزنامه‌نگاران اسرائیلی نقل شد «اگر ضیف از این انفجار بزرگ هم جان به در برده باشد، دیگر هرگز نخواهد مُرد» اما درست‌تر آن بود که بگوید محمد ضیف حتی اگر شهید هم شده باشد، هرگز در ذهن و قلب مبارزان فلسطینی نخواهد مُرد، همان طور که «یحیی سنوار» نمُرد، همان طور که فرماندهان دیگر نمُردند و هر کدام به صدها نفر مثل خود تبدیل شدند.
