به گزارش خبر۲۴، کانال تلگرامی سوقنا مطلبی با عنوان معاملات تراشه‌ای ترامپ با سعودی و امارات دولت امریکا را دچار دودستگی کرده است، منتشر کرد:
در کنار خط تحلیلی متمرکز بر تشکیک در منافع معاملات ترامپ، خط دیگری نیز خطرهای این تبادلات را بر امنیت ملی امریکا برجسته می‌کنند. این یادداشت نیویورک تایمز که خلاصه آن را می‌خوانیم را در همین دسته می‌توان جای داد:
بر اساس منابع موجود، معاملات مهم فروش تراشه‌های پیشرفته هوش مصنوعی به امارات متحده عربی و عربستان سعودی که در دوران دولت ترامپ پیگیری شده، منجر به بحث‌ها و اختلاف‌نظرهای قابل توجهی در درون دولت آمریکا شده است. در حالی که موافقان این توافق‌ها را گام‌های استراتژیکی برای تضمین رهبری آمریکا در رقابت جهانی هوش مصنوعی و تقویت شرکت‌های آمریکایی می‌دانند، منتقدان نگرانی‌های جدی درباره ریسک‌های احتمالی و پیامدهای امنیت ملی مطرح می‌کنند. یک لایه اضافی از بررسی به سوالات درباره تعارض منافع احتمالی مربوط می‌شود، با توجه به همزمانی این معاملات با جریان‌های مالی به کسب‌وکارهای رئیس‌جمهور ترامپ از این منطقه.
از دیدگاه منتقدان، نگرانی قابل توجهی وجود دارد که این معاملات ممکن است به معنای “برون‌سپاری صنعت آینده” باشد و می‌تواند به این معنا باشد که بزرگ‌ترین و قدرتمندترین مراکز داده هوش مصنوعی جهان تا پایان این دهه در خاورمیانه ساخته شوند، نه در ایالات متحده. این نگرانی توسط یک مقام رسمی که نگران بود معامله G42 ممکن است منجر به قدرتمندترین تأسیسات آموزش هوش مصنوعی در سال 2029 در امارات به جای آمریکا شود، برجسته شد. منتقدان می‌ترسند این روند مشابه انتقال صنعت انرژی آمریکا به خارج باشد. قرار گرفتن چنین مراکز داده‌ای در خارج به معنای شغل‌های کمتر برای کارگران ساختمانی آمریکایی و درآمد مالیاتی کمتر برای دولت‌های محلی است. همچنین این امر نفوذ فوری دولت آمریکا بر هرگونه منافع اقتصادی یا نظامی ناشی از هوش مصنوعی را کاهش می‌دهد. نگرانی‌های خاصی درباره ارائه چنین فناوری حیاتی به دولت‌های اقتدارگرا، به ویژه آنهایی که روابط قوی با چین دارند، وجود دارد. برخی ایجاد این مراکز داده در خارج را “راه حل آسان” می‌دانند به جای تمرکز بر مسائل داخلی مانند بهبود شبکه انرژی و تسریع مجوزها در ایالات متحده. مقیاس فروش تراشه‌ها از دید برخی با رویکرد “آمریکا اول” در سیاست صنعتی و هوش مصنوعی ناسازگار است. علاوه بر این، نگرانی‌هایی وجود دارد که آیا این معاملات شامل محافظت‌های کافی برای جلوگیری از بهره‌برداری نهایی چین از این فناوری پیشرفته هستند یا خیر. در داخل، برخی مقامات در دولت ترامپ به طور کامل از این معاملات حمایت نکرده و مذاکره‌کنندگان، دیوید ساکس و سریرام کریشنان، را به عمل خودسرانه و خارج از اجماع سایر مشاوران متهم کردند. دولت بایدن قبلاً پیشنهاد مشابهی از G42 را به دلیل ترس از انتقال مشاغل هوش مصنوعی به خارج و برون‌سپاری زیرساخت حیاتی امنیت ملی رد کرده بود. ایجاد مراکز داده بزرگ در خارج خطر تبدیل کشورهای خلیج فارس یا حتی چین به رقبای هوش مصنوعی را دارد.
در مقابل، موافقان این معاملات، از جمله مذاکره‌کنندگان دیوید ساکس و سریرام کریشنان که هر دو سرمایه‌گذار خطرپذیر هستند، استدلال می‌کنند که این مشارکت‌ها برای آمریکا ضروری است تا “در رقابت هوش مصنوعی پیروز شود”. آنها معتقدند متحدان و شرکا باید “بر پایه فناوری ما بسازند” و اطمینان حاصل کنند که فناوری آمریکا اساس توسعه جهانی هوش مصنوعی را تشکیل می‌دهد. آنها خوشبین هستند که این معاملات کسب‌وکار شرکت‌های هوش مصنوعی آمریکا را تقویت کرده و پیشروی کشور در این زمینه را گسترش خواهد داد. همچنین نگرانی وجود داشت که ادامه محدودیت دسترسی خاورمیانه به فناوری هوش مصنوعی آمریکا ممکن است آنها را به سمت بدیل‌های چینی مانند هواوی سوق دهد. دولت‌های اماراتی و سعودی به گزارش‌ها این معاملات را فرصتی برای شرکت‌های آمریکایی برای دستیابی به مشتریان جدید در سراسر منطقه معرفی کردند. به عنوان بخشی از مذاکرات، دولت‌های خاورمیانه گفتند که تضمین‌های امنیتی روی تراشه‌ها ارائه داده و به آمریکا اجازه می‌دهند موقعیت و استفاده از آنها را نظارت کند. مقامات آمریکایی همچنین بر سرمایه‌گذاری متقابل تأکید کردند که منجر به توافقی با اماراتی‌ها شد مبنی بر اینکه به ازای هر مرکز داده ساخته شده برای یک شرکت آمریکایی در خاورمیانه، پشتیبانی مالی برای یک مرکز داده در ایالات متحده وجود خواهد داشت. یک گروه کاری برای نظارت بر این فرآیند سرمایه‌گذاری متقابل ایجاد خواهد شد. برخی از کارشناسان همچنین با این دیدگاه همدردی دارند که آمریکا ممکن است منابع انرژی لازم برای ساخت تمام مراکز داده مورد نیاز جهان را در داخل کشور نداشته باشد، در حالی که کشورهای ثروتمند نفت خلیج فارس انرژی فراوانی دارند و می‌توانند به سرعت تأسیسات بزرگ بسازند. جی.جی. کاردول اظهار داشت: “آمریکا نمی‌تواند تأمین‌کننده مرکز داده برای کل جهان باشد”. جزئیات این توافق‌نامه‌های سرمایه‌گذاری متقابل تا حدی نامشخص باقی مانده است.
به پیچیدگی و شک‌وتردیدهای پیرامون این معاملات، اشاره به تعارض منافع احتمالی نیز اضافه می‌شود. این سوال مطرح شد که آیا اشتیاق برای انجام معامله در منطقه‌ای که آقای ترامپ و خانواده‌اش روابط مالی دارند بر تصمیم برای برون‌سپاری بالقوه صنعت آینده هوش مصنوعی تأثیر گذاشته است یا خیر. قابل توجه است که اعلام این دو معامله بزرگ هوش مصنوعی بلافاصله پس از گزارش‌هایی مبنی بر جریان ۲ میلیارد دلار به شرکت‌های ترامپ در ماه قبل از خاورمیانه انجام شد. این گزارش‌ها ظاهراً شامل سرمایه‌گذاری اماراتی‌ها در ارز دیجیتال آقای ترامپ و برنامه‌هایی برای یک هواپیمای ریاست جمهوری جدید از قطر بود. زمان‌بندی و مقیاس این معاملات مالی گزارش شده بین منطقه و کسب‌وکارهای رئیس‌جمهور ترامپ به طور قابل توجهی به بررسی‌ها و نگرانی‌های مطرح شده توسط مقامات و کارشناسان درباره توافق‌نامه‌های هوش مصنوعی دامن زد.
