دادخواهی خانواده شهدای حمله بعث به چوار علیه آمریکا

- اندازه متن +

به گزارش خبر۲۴،به نقل از میزان، دادگاه رسیدگی به دادخواهی خانواده‌های شهدای زمین فوتبال چوار در ۲۳ بهمن سال ۱۳۶۵ که منتهی به شهادت و جانبازی تعدادی از هموطنان در این شهرستان گردید، در استان ایلام به ریاست قاضی حسین‌زاده آغاز شد.در ۲۳ بهمن ماه سال ۱۳۶۵ هواپیما‌های دشمن بعثی عراق مسابقه فوتبال بین تیم‌های ایلام و چوار را در زمین فوتبال چوار (دقیقه ۵۵) مورد بی رحمانه‌ترین حملات هوایی قرار دادند و تعداد ۱۵ نفر از بازیکنان، مربیان و تماشاگران شهید و تعدادی نیز مجروح و جانباز شدند.قاضی حسین زاده در ابتدای جلسه گفت: دادگاه حاضر براساس مقررات و قوانین جاری کشور صلاحیت رسیدگی و استماع دعوای حاضر را دارد.وی افزود: مستندات قانونی صلاحیت این دادگاه برای استماع دعوی حاضر به طرفیت دولت آمریکا و سردمداران آن شامل قانون صلاحیت محاکم جمهوری اسلامی ایران است، براساس این قانون قوه قضاییه مکلف است نسبت به استماع و پذیرش دادخواهی از اتباع ایرانی به طرفیت دولت‌هایی که ناقض قوانین ما هستند، رسیدگی کند.

قاضی حسین زاده بیان کرد: بعدی قانون مسئولیت مدنی ماست، قانون با ظرفیت بالا که بر اساس مواد یک دو و سه امکان‌پذیری و امکان سنجی طرح دعوای حقوقی علیه تمام اشخاصی که ناقض حقوق مادی و معنوی ایرانی هستند انجام شود؛ خب این قانون قوانین قبلی صلاحیت را به دادگاه حقوقی تهران و شهرستان می‌دهد که به موضوع ورود کنند.وی خاطرنشان کرد: قانون بعدی قانون مقابله با نقض حقوق بشر و اقدامات ماجراجویانه آمریکایی‌ها است که این هم یک قانون خاص در سال ۹۶ است که این قانون هم قوه قضاییه و هم دولت را به مکلف کرده است که نسبت به پذیرش دعوای ایرانیان علیه دولت آمریکا یا دولت‌هایی که به صراحت حقوق شخصی اتباع ایران را در هر نقطه از جهان تضییع می‌کنند، ورود و رسیدگی کند. قاضی حسین زاده عنوان کرد: بر اساس قوانین فوق تشکیل جلسه دادگاه حاضر امری ضروری و با لحاظ دادخواهی دادخواهان که زیان‌دیدگان و آسیب‌دیدگان مستقیم خسارت‌های ناشی از تصمیم آمریکا و دولت‌ها خوانده و سردمداران وقت و کنونی آن بوده، تشکیل شده است.در ادامه دادگاه سلیمانی وکیل شکات اظهار کرد: پرونده حاضر مربوط به فاجعه‌ای است که در زمین فوتبال شهر چوار اتفاق افتاد و هواپیما‌های رژیم بعث با حمایت‌های تسلیحاتی و لجستیکی، مالی و اطلاعاتی زمین فوتبال چوار را به خاک و خون کشیدند وعده‌ای از کودکان و جوانان این شهر را پرپر کردند.

وی افزود: بنده آن روز در کنار زمین فوتبال بودم و تعدادی از مجروحان را به بیمارستان رساندم. از سوی خود و وکالتا از سوی خواهان‌های پرونده به استخضار دادگاه می‌رسانم، حدود ساعت ۱۶ پنجشنبه ۲۳ بهمن سال ۱۳۶۵ جنگنده‌های رژیم بعث زمین فوتبال چوار را به وسیله موشک‌های آمریکایی بمباران کردند. در آن زمان دو تیم فوتبال متشکل از جوانان شهر چوار و ایلام مشغول بازی بوده و تعدادی از کودکان و جوانان مشغول تماشای این بازی بودند. افراد حاضر در زمین غیرنظامی و مکان برگزاری مسابقه نیز جز اماکن غیرنظامی بود، اما جنگنده‌های رژیم بعث در ارتفاع پایین و با آگاهی کامل و عمدا این زمین را بمباران کردند. وکیل شکات بیان کرد: در این فاجعه تلخ و دردناک ۱۵ نفر شهید و ۱۳ نفر مجروح شدند. این حمله با پشتیبانی کشور‌های بلوک شرق و غرب از جمله آمریکا انجام شد و کمک‌های مالی نظامی و لجستیکی زیادی به رژیم بعث شد. وی با اشاره به اینکه دشمنی ایالت متحده آمریکا با ملت ایران سابقه دیرینه دارد، گفت: این دشمنی با شرکت در کودتای سال ۱۳۳۲ برای سرنگونی دولت مصدق آغاز و با پیروزی انقلاب اسلامی نمود بیشتری پیدا می‌کند. آمریکا برای حفظ منافع خود در خلیج فارس بر خلاف تعهدات بین‌المللی خود با حمایت‌های فراوان از رژیم بعث موجب تشدید جنگ و قتل عام مردم بی‌گناه به ویژه در پرونده حاضر می‌شود.وی اضافه کرد: حمله موشکی رژیم بعث به زمین فوتبال چوار از جمله موارد نقض حقوق کودکان از جمله حق بقا و رشد مطابق ماده ۶ کنوانسیون حقوق کودک و عدم حضور کودکان در درگیری‌های مسلحانه مطابق ماده ۳۸ کنوانسیون حقوق کودک است.

سلیمانی خاطرنشان کرد: اگرچه آمریکا این کنوانسیون را در سال ۱۹۹۵ صرفا امضا و تا امروز تسلیم نکرده است لذا به دلیل اهمیت موضوع، قوانین کنوانسیون برای آمریکا الزامی است. بر اساس قوانین حقوق بین الملل در حملات موشکی رژیم بعث به اماکن غیرنظامی موجب نقض حقوق بشردوستانه و حقوق کودک به شمار می‌رود. وی گفت: بر اساس ماده ۱۵ میثاق بین المللی حقوق اقتصادی فرهنگی و اجتماعی حق مشارکت در زندگی فرهنگی به عنوان یک حق بنیادی به رسمیت شناخته شده و ورزش و مسابقات ورزشی بخشی از زندگی فرهنگی و اجتماعی مردم به شمار می‌رود؛ بنابراین حمله موشکی به زمین فوتبال که هیچ هدف نظامی در آن وجود نداشته نه تنها موجب نقض اصول تفکیک و تناسب است بلکه موجب نقض حق مردم برای مشارکت در برنامه‌های فرهنگی و اجتماعی است بلکه موجب عدم بهره مندی مردم از زندگی فرهنگی می‌شود.وی در ادامه با مرور خاطرات یکی از فرماندار رژیم بعث، بیان کرد: سرلشکر رفیق السامرایی رییس سازمان اطلاعات رژیم بعث درباره حمایت اطلاعاتی آمریکا می‌گوید: سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا در اواخر مارس ۱۹۸۲ در زمینه کمک‌های اطلاعاتی از همه جلوتر بودند و مجموعه اطلاعاتی را در اختیار ما گذاشتند که به وسیله عوامل انسانی و فنی تهیه شده بود. عکس‌های هوایی از مواضع ایران به ما می‌دادند و به راحتی تصاویر نیرو‌های ایرانی را که در پادگان‌های آموزشی بودند می‌دیدیم. این مستندات تحویل دادگاه خواهد شد.سلیمانی وکیل شکات بیان کرد: از حرکت تانک‌ها، توپ‌ها قایق‌ها در سواحل تا جابجا شدن قرارگاه و ذخیره کردن تجهیزات، پل‌سازی، ماهواره‌ها نتایج حملات هوایی و موشکی ما را نیز گزارش می‌دادند.

وی افزود: جنگ رژیم بعث علیه جمهوری اسلامی ایران در واقع یک جنگ نیابتی بوده و رژیم بعث نمایندگی مقابله با انقلاب اسلامی را در یک جنگ تحمیلی بر عهده داشته است به همین دلیل رژیم بعث از یک حمایت تضمین شده و همه جانبه و گسترده برخوردار بوده است که در راس این حمایت‌ها بدون تردید کمک‌های آمریکا به رژیم بعث بسیار قابل توجه و تعیین‌کننده است، چرا که طبق اظهارات فرماندهان بعثی و آمریکایی حمایت‌های مستقیم و غیرمستقیم آمریکا به طور آگاهانه در جهت مساعدت به تجاوز رژیم بعث علیه جمهوری اسلامی ایران بوده است.سلیمانی ادامه داد: لازم به ذکر است که در حقوق بین‌الملل معاونت، مساعدت و همکاری و همکاری آگاهانه در اعمال متخلفانه دولت دیگر موجب مسئولیت بین المللی است.مادر ۲ شهید بنام سجاد و محمد جواد مظفری گفت: بنده مادر شهیدان محمد جواد و سجاد مظفری هستم. روز‌هایی که در ایلام بمباران بود و مرتب هشدار می‌دادند که شهر را تخلیه کنید و ما هم شهر را تخلیه کردیم و در چوار جا گرفتیم. آن زمان ۲۷ ساله بودم، در ضمن ۲۷ روز بود که زایمان کرده بودم، خیلی دردناک است، مادری که ۲۷ روز زایمان کرده باشد، از لحاظ روحی شرایط خوبی ندارد. آن هم در آن موقعیت جنگی که هر روز شاید سه -چهار بار بمباران می‌شدیم.وی گفت: آن روز که بچه‌های من شهید شدند، یک روز قبل از شهادت شان یعنی روز ۲۲ بهمن در یکی از روستا‌ها به مناسبت ۲۲ بهمن راهپیمایی داشتیم، همسرم دو فرزندمان را با خود برد، وقتی راهپیمایی تمام شد و برگشت، فرزندانم با دو سربند برگشتند، سربند محمد جواد یا حسین و برای سجاد یا ابوالفضل بود.

مادر ۲ شهید بنام سجاد و محمد جواد مظفری گفت: دقیقا همان روزی که فرزندانم شهید شدند، سربند‌ها به سرشان بود. صبح آن روز همسرم کمک رسانی می‌کرد. هر دو نفر ما فرهنگی بودیم. وضعیت معیشت مردم در زمان جنگ مناسب نبود. شهروندان چوار آرد و گندم و خرما و آذوقه برای مردمی که آواره بودند، تهیه می‌کردند. از آنجاکه مدارس تعطیل شده بود، همسرم در ستاد‌ها کمک رسانی می‌کردند. وی افزود: در آن روز گویا به بنده الهام شده بود که امروز یک اتفاقی می‌افتد. دست سجاد فرزند کوچکم را گرفتم، گفتم خیلی دلشوره دارم، به پدرت بگو امروز به خانه بیاید و ما را از اینجا دور کند. پدرش گفته بود که من امروز نمی‌توانم بیام، بچه برگشت. ماندیم نزدیک ساعت ۲ بعد از ظهر روز بیست و سوم بود، بچه کوچک ۲۷ روزه بغلم بود با مادرم کنار زمین فوتبال سنگری بود، گفتیم اگر اتفاقی افتاد به سنگر پناه می‌بریم. تا ساعت ۴ آنجا ماندیم. غافل از اینکه در این زمین می‌خواهد فوتبال برگزار شود. مادر ۲ شهید بنام سجاد و محمد جواد مظفری گفت: بچه ۲۷ روزه در آغوشم بود و دو پسرم هم در کنارم مشغول تماشای فوتبال بودند که بمباران شروع شد. به میدان رفتم، دیدم همه پیکر‌ها روی زمین بودند. دیدم برادر شوهرم آمد او متوجه شده بود که فرزند کوچکم سجاد شهید شده است. سجاد دست نداشت و سرش جدا شده بود یعنی کاملا جدا نشده بود و آویزان بود، یک پایش قطع شده بود.

مادر شهیدان سجاد و محمد جواد مظفری گفت: من داشتم این طرف و آن را نگاه می‌کردم، بعد پسر بزرگم یعنی محمد جواد را دیدم و حالا دنبال سجاد می‌گشتم نمی‌دانستم کجاست رفتم داخل خانه و فاصله خانه پدر شوهرم با من ۱۰۰ متر نبود و تمام شیشه‌های خانه پدر شوهرم ریخته بود، اصلاً شیشه دیگه در خانه نبود، همه ریخته بودند، رفتم در خانه و خودم را انداختم بر روی جسد پسر بزرگم و گفتم من اجازه نمی‌دهم باید پدرش بیاید و من اجازه ندارم و لطفا اجازه دهید پدرش بیاید بعد جسد را ببریم و آنها هم قبول کردند.وی گفت:بعد رفتم در خانه یک پتو آنجا دیدم و در همان لحظه همسرم رسید من پتو را کنار زدم و متوجه شدم سجاد هم شهید شده است.این مادر شهید گفت: روز قبل این حادثه، ساعت ۴ بعد از ظهر من و برادرم و پسرهایم در خانه بودیم و پسرهایم به برادرم گفتند دایی لطفا یک صدا از ما ضبط کن و بعد پسر بزرگم محمد جواد گفت کربلا کربلا ما داریم می‌آییم ما می‌خواهیم فردا بریم کربلا. گفتند که چهار بمب انداخته بودند و همه چیز سوخته بود و بچه هایم سوخته بودند.احمد بیگی، یکی از شاهدان گفت: به شهرداری رفته بودم تا سراغی از دوست قدیمی‌ام آقای سلیمانی که در همان لحظه صدای بمباران آمد، صدا و گرد و خاک زیادی بلند شد. به زمین فوتبال رفتیم، همه جا بوی خون و سوختگی گرفته بود. زمین پر از دست و پای قطع شده بود و عده‌ای هم مجروح شده و ناله می‌کردند. به کمک آقای سلیمانی چند نفر از مجروحین و شهدا را به بیمارستان منتقل کردیم.

وی گفت: در زمین فوتبال جوانایی که هیچ وسیله جنگی در اختیار نداشته و فقط برای فوتبال با لباس ورزشی به میدان رفته بودند، همگی مجروح و یا شهید شده بودند. کاش مانند زمان فعلی امکان ثبت تصاویر این واقعه دلخراش بود تا در مجامع بین‌المللی پخش و پیگیری شود.بیگی گفت: آن روز واقعا صحنه وحشتناک و دلخراشی در زمین فوتبال خلق شده بود. ان‌شالله بتوانیم حقوق افراد بیگناهی که در این زمین فوتبال بودند و بیگناه شهید و مجروح شدند را مجامع بین المللی پیگیری کنیم. تا مرهم زخم خانواده شهدا و مجروحین این واقعه باشد. قاضی از شاهد پرسید در کنار زمین فوتبال منطقه نظامی بود؟بیگی گفت: خیر، اصلا یک سری جوان ۱۶، ۱۷، ۱۸ ساله بدون هیچگونه وسایل نظامی در زمین فوتبال بازی می‌کردند. بمب‌هایی که رژیم بعث می‌زد، اول اطلاعات و مختصات می‌گرفتند و بعد بمباران می‌کردند، عراقی‌ها مختصات را از آمریکایی‌ها می‌گرفتند، این موضوع باید مورد تامل واقع شود که مختصات برای قتل عمد از سوی آمریکایی‌ها داده شده یا شرارت از سوی نظامیان عراقی صورت گرفته است؟تلوکی شاهد حادثه و برادر شهید گفت: از بانیان این دادگاه تشکر می‌کنم که زحمت کشیدند و یکی از هزاران جنایت اتفاق افتاده در جنگ تحمیلی پیگیری می‌شود.

وی افزود: جنایت آمریکا بسنده فقط به یک کشور منتهی نمی‌شود، همین الان در ونزوئلا چه اتفاقی رخ می‌دهد؟ مشخص است پشت این قضیه آمریکا بوده، زمانی که بمباران اتفاق افتاد بنده با برادرم فاصله کمی داشتم. برادرم خیلی به مادرم نزدیک بود و همه کار‌ها را انجام می‌داد و بعد از شهادت برادرم و کمتر از یک سال مادرم هم سکته مغزی کرد و حتی برادر و خواهرم نیز خیلی بهم نزدیک بودند و نکته مهم‌تر اینکه مادرم دقیقا ۸ سال بعد از شهادت برادرم و در همان تاریخ یعنی ۲۳ بهمن فوت کرد.وی گفت:مسئولیت آمریکا در این جنایت مشخص است. زمانی که رسیدم برادرم به خواب ابدی بود. منطقه ما نظامی نبود و هیچگونه تهدیدی در این منطقه وجود نداشت و این منطقه چیزی نداشت که مورد حمله قرار بگیرد. این برادر شهید گفت: شهدای این واقعه هم در آن زمان مظلوم واقع شدند هم الان مظلوم واقع شدند. امیدوارم که این دادگاه مقدمه‌ای شود برای بیان مظلومیت این شهدا چه در داخل کشور و چه در خارج کشور، انتظارم این است که پیام رسای ما نه تنها در داخل کشور بلکه در خارج کشور در دادگاه‌های بین‌المللی در مجامع حقوق بشر در دادگاه لاهه باشید.