-
اندازه متن
+
به گزارش خبر۲۴،رهبر حزب چپ آلمان (دیلینکه) در گفتوگویی کمسابقه با روزنامه عبری «هاآرتص» خواستار اعمال فشار اقتصادی سنگین بر اسرائیل شد و تأکید کرد که توقف همکاریهای نظامی، تعلیق توافقات تجاری با اتحادیه اروپا و تحمیل هزینه بازسازی غزه به اسرائیل، باید به ابزارهای اصلی سیاست خارجی آلمان و اروپا تبدیل شود.یان فانآکن در این مصاحبه، با انتقاد صریح از تداوم حمایتهای اقتصادی و تسلیحاتی برلین از تلآویو، گفت: اسرائیل غزه را ویران کرده و باید بهای بازسازی آن را بپردازد.فانآکن، رئیس حزب چپ آلمان، از دولت کشورش خواست فوراً تحریمهایی علیه اسرائیل اعمال کند، توافقات تجاری ویژه میان اسرائیل و اتحادیه اروپا را به حالت تعلیق درآورد و تمامی صادرات و واردات تسلیحاتی و همچنین همکاریهای نظامی دوجانبه را متوقف سازد.او در گفتوگو با هاآرتص گفت: «در همهجا، چه در اسرائیل و چه در فلسطین، مردم به من میگویند که راهحل شناخته شده است؛ مشکل، نبود اراده سیاسی برای اجرای آن است. باید فشار بر این دولت آنقدر افزایش یابد که هزینه ادامه وضع موجود بسیار بالا برود، تا رسیدن به یک راهحل واقعی، از نظر اقتصادی و سیاسی، مقرونبهصرفهتر شود.»
فشار اقتصادی، اهرم مؤثر بر دولت نتانیاهو
روزنامه هاآرتص در معرفی این گفتوگو نوشت که اظهارات فانآکن از چند جهت اهمیت دارد؛ نهتنها به این دلیل که حزب چپ آلمان در میان جوانان زیر ۲۵ سال محبوبترین حزب است و در آخرین انتخابات حدود یکچهارم آرای این گروه سنی را به دست آورده، بلکه به این دلیل که تا همین اواخر، شنیدن چنین مواضع تند و صریحی علیه اسرائیل از سوی سیاستمداران آلمانی در این سطح، امری نادر بود.به نوشته این روزنامه، این اظهارات نشانهای دیگر از تغییر عمیق نگرش در آلمان نسبت به اسرائیل است.فانآکن با اشاره به فضای سیاسی یک سال گذشته در آلمان تأکید کرد: «حتی یک سال پیش، اگر کسی میگفت باید ارسال سلاح به اسرائیل متوقف شود، فوراً به یهودستیزی متهم میشد. این اتهام در فضای عمومی حکم مرگ سیاسی داشت. اما امروز شرایط تغییر کرده است.»او افزود: «باید فشار بسیار بیشتری بر دولت اسرائیل وارد شود؛ فشاری بسیار فراتر از سطح فعلی، از جمله فشار اقتصادی. اگر توقف همکاری نظامی به کل اروپا تعمیم داده شود، آسیب اقتصادی عظیمی به اسرائیل وارد خواهد شد و این اتفاق، اتفاق خوبی است.»
رهبر حزب چپ آلمان گفت در جریان سفر اخیر سهروزهاش به اسرائیل دریافته که تحریمهای فعلی، بهویژه تحریمهای شخصی علیه چند شهرکنشین افراطی، کاملاً ناکافی است.به گفته او، خشونت در کرانه باختری نیازمند پاسخهای اقتصادی و سیاسی هدفمندتری است و باید الگوهای جدیدی برای افزایش فشار طراحی شود، چرا که «آنچه اکنون در آنجا رخ میدهد، غیرقابل باور است».فانآکن با تأکید بر مخالفت اصولی خود با صادرات سلاح گفت: «من اساساً با صادرات تسلیحات مخالفم، اما در مورد تحریمها با احتیاط صحبت میکنم. تحریمهای گسترده اغلب به مردم عادی آسیب میزنند نه به دولتها. بنابراین باید پرسید در اسرائیل، کدام بخشها بیشترین تأثیر اقتصادی را بر دولت نتانیاهو و بر بخش مالی این رژیم دارد؟ صنعت نظامی یکی از معدود حوزههایی است که میتوان فشار مؤثر و مستقیم وارد کرد و این موضوع باید بهطور جدی بررسی شود.»
بازسازی غزه؛ هزینهای که باید اسرائیل بپردازد
فانآکن با اشاره به وضعیت میدانی گفت: «اولاً، جنگ تمام نشده است؛ تنها یک آتشبس موقت برقرار شده و تجربه جنگهای دیگر نشان میدهد که بدون نظارت بیطرفانه، اوضاع میتواند بهسرعت دوباره بحرانی شود. ثانیاً، حتی اگر نیروهای حافظ صلح سازمان ملل در غزه مستقر شوند، سؤال این است که گام بعدی چیست؟ اسرائیل هنوز حدود نیمی از غزه را در کنترل دارد و حماس نیز باید خلع سلاح شود. دستکم بخشی از دولت اسرائیل علاقهمند به یک جنگ دائمی است.»او تصریح کرد که هدف از فشارهای اقتصادی و سیاسی، وادار کردن اسرائیل به پایبندی به توافق، خروج کامل از غزه و حرکت واقعی بهسوی راهحل تشکیل دولت فلسطینی، صلح و پایان اشغال است.به گفته فانآکن، توافق آتشبس فعلی نیز مبهم است و از نظر او، نخستین شرط عملی، خروج کامل اسرائیل از غزه و سپس توقف جنگ در کرانه باختری و پایان دادن به «تروریسم یهودی» است.در پاسخ به پرسشی درباره بهرسمیت شناختن دولت فلسطین از سوی آلمان، او گفت: «بلافاصله، بدون تردید. ما مدتهاست که برای این موضوع بر دولت خود فشار میآوریم.»(تصویر دیدار صدر اعظم آلمان با نتانیاهو در سرزمینهای اشغالی،۱۶ آذر ۱۴۰۴)
آلمان با اعطای امتیازات اقتصادی به اسرائیل، شریک جرم است
او همچنین در پاسخ به این سؤال که آیا آلمان در قبال جنگ غزه مسئولیتی دارد یا نه، گفت: «بله، آلمان بخشی از مسئولیت را بر عهده دارد. آلمان شریک جرم است، زیرا بر دولت اسرائیل فشار نیاورد، به ارسال سلاح ادامه داد و امتیازات اقتصادی در اختیار آن قرار داد.»فانآکن درباره نقش آلمان در آنچه «روز بعد» نامیده میشود، توضیح داد: «نخست، مشارکت فعال در بازسازی. دوم، فشار بر اسرائیل برای پرداخت هزینههای بازسازی. این هزینهها، هزینههای غرامت هستند. آنها غزه را ویران کردهاند و باید هزینه بازسازی آن را بپردازند.»او در بخش دیگری از گفتوگو به تغییر افکار عمومی آلمان اشاره کرد و گفت: «واقعاً شگفتآور است که امروز اکثریت مردم آلمان معتقدند آنچه اسرائیل در غزه انجام میدهد، ناعادلانه است و دولت آلمان باید اقدامی انجام دهد. به نظر من، همین تغییر افکار عمومی باعث شد دولت آلمان بخشی از ارسال تسلیحات به اسرائیل را متوقف کند؛ اقدامی که خودِ آن، بسیار قابل توجه است. اگر یک سال پیش کسی به من میگفت یک دولت محافظهکار آلمانی چنین کاری میکند، باور نمیکردم.»
مخالفت اکثریت مردم آلمان با حمایت اقتصادی از اسرائیل
او افزود که ایده مصونیت اسرائیل از هرگونه انتقاد، بهشدت در آلمان ریشهدار بوده و به همین دلیل تغییرات بسیار کند پیش میرود، اما به گفته او «در یک سال گذشته، اتفاقی جدی رخ داده است».بر اساس نظرسنجیها، در ماه سپتامبر ۶۳ درصد از آلمانیها از دولت خود خواستند از تحریمهایی که کمیسیون اروپا پیشنهاد داده بود، حمایت کند. در نظرسنجی دیگری در ماه ژوئن، اکثریت پاسخدهندگان با این گزاره مخالفت کردند که «آلمان به دلایل تاریخی، مسئولیت بیشتری در دفاع از اسرائیل دارد». همچنین ۷۴ درصد مخالف این دیدگاه بودند که «در مناقشه خاورمیانه، آلمان باید بدون قید و شرط از اسرائیل حمایت کند».این تغییر رویکرد تنها در نظرسنجیها دیده نشد، بلکه در خیابانها نیز نمود پیدا کرد؛ بهطوری که در ماه سپتامبر، حدود ۱۰۰ هزار نفر در برلین با شعار «همه چشمها به غزه، نسلکشی را متوقف کنید» تظاهرات کردند.
در همین راستا، وزیر خارجه آلمان، یوهان فادفول، به دولت اسرائیل هشدار داد که از اتهامزنی یهودستیزی برای تحت فشار قرار دادن آلمان و بهرهبرداری از تعهد تاریخی برلین در جهت توجیه جنگ غزه استفاده نکند و گفت: «ما اجازه نخواهیم داد به موضع همبستگی اجباری رانده شویم.»همچنین کریستوف هوئیسگن، مشاور نزدیک آنگلا مرکل و سفیر پیشین آلمان در سازمان ملل، از دولت کشورش خواست دولت فلسطین را به رسمیت بشناسد و نسبت به خطر تبدیل شدن اسرائیل به یک نظام آپارتاید هشدار داد.فانآکن در پایان گفت: «آلمان مسئولیت ویژهای دارد، اما این مسئولیت نباید مانع نقد شود. جوانان گاهی از من میپرسند چرا اسپانیا و ایرلند میتوانند چنین کاری بکنند و ما نه؟ پاسخ بسیار ساده است: هولوکاست. من میخواهم آلمان در مناقشات خارجی نقش فعال داشته باشد، اما با ذهنیتی فراتر از راهحلهای صرفاً نظامی.»
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟