گزارش اختصاصی خبر۲۴،در حالی که آمریکا دههها خود را قدرت بلامنازع «کنترل آسمان» معرفی میکرد، اکنون نشانههای آشکاری از فروپاشی این برتری راهبردی در حال نمایان شدن است. هشدارهای اخیر محافل فکری آمریکا، از جمله تحلیل منتشرشده در نشریه فارنافرز، بیانگر واقعیتی نگرانکننده برای واشنگتن است: خاک آمریکا در برابر تهدیدات نوین پهپادی عملاً بیدفاع مانده است.
آنچه در قالب عملیات «تار عنکبوت» در جنگ اوکراین رخ داد، صرفاً تجربهای میدانی برای اروپا نبود؛ این عملیات زنگ خطری جدی برای امنیت سرزمینی آمریکا به شمار میرود. مسئله اصلی آنجاست که ساختار امنیتی ایالات متحده نهتنها با این تحول همگام نشده، بلکه همچنان فاقد یک دکترین جامع دفاع پهپادی در داخل خاک خود است.
ناتوانی در شناسایی؛ بحران امنیت یا بحران فهم؟
تحلیل فارنافرز بهصراحت نشان میدهد تهدید پهپادی دیگر محدود به دولتهای بزرگ نیست. دسترسی آسان، هزینه پایین و قابلیت پنهانکاری، پهپادها را به ابزار ایدهآل برای بازیگران نامتقارن، گروههای غیردولتی و حتی «گرگهای تنها» تبدیل کرده است. با این حال، واکنش نهادهای امنیتی آمریکا به این تغییر بیش از آنکه فعالانه باشد، انفعالی و سردرگمکننده بوده است.
نمونه بارز این وضعیت، رخدادهای مشکوک در اطراف پایگاه هوایی لنگلی است؛ جایی که پرندههای ناشناس بارها وارد حریم هوایی شدهاند، اما دستگاههای اطلاعاتی و نظامی آمریکا از شناسایی منشأ آنها عاجز ماندهاند. این ناتوانی صرفاً نقص فنی نیست، بلکه نشانهای از شکاف عمیق میان تهدیدات نوظهور و تخیل راهبردی سیاستگذاران آمریکایی است.
وابستگی فناورانه؛ پاشنهآشیل امنیت ملی آمریکا
در سطحی راهبردیتر، بحران پهپادی آمریکا با یک تناقض بزرگ گره خورده است: کشوری که مدعی رهبری فناوری جهان است، اکنون بخش عمده بازار پهپادهای مصرفی خود را به یک شرکت چینی واگذار کرده است. طبق برآوردهای مطرحشده، حدود ۸۰ درصد این بازار در اختیار یک بازیگر چینی قرار دارد؛ مسئلهای که بهطور مستقیم زنجیره تأمین امنیتی آمریکا را در معرض نفوذ و رصد خارجی قرار میدهد.
این وابستگی تصویر روشنی از افول خودکفایی راهبردی ایالات متحده ارائه میدهد؛ افولی که نتیجه سالها برونسپاری، اولویتدادن به سود اقتصادی بر امنیت ملی و غفلت از پیامدهای ژئوپلیتیکی جهانیسازی افسارگسیخته است.
پنجرهای که بسته میشود
نویسندگان فارنافرز هشدار میدهند که آمریکا برای جبران این عقبماندگی نیازمند یک سیستم ملی یکپارچه برای شناسایی، رهگیری و پاسخ در زمان واقعی است. اما آنچه در عمل دیده میشود، اختلاف نهادی، فقدان هماهنگی و تعلل سیاسی است؛ تعللی که ممکن است تنها با وقوع یک فاجعه قابل پیشگیری پایان یابد.
در جمعبندی، آنچه امروز از درون نخبگان فکری آمریکا شنیده میشود نه هشدار صرف، بلکه اعترافی تلخ به فرسایش بازدارندگی داخلی است. کشوری که سالها امنیت دیگران را بهانه مداخلههای نظامی خود قرار داده، اکنون در تأمین ابتداییترین لایههای امنیت هوایی خود ناتوان مانده است. واقعیتی که بیش از هر چیز پایان یک توهم دیرپا را نشان میدهد: آمریکا دیگر آن قدرت بیرقیب مسلط بر آسمانها نیست.
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟