به گزارش خبر۲۴،در اوج تنش غرب آسیا، یک جریان حیاتی و کم‌تر دیده شده، بی‌وقفه ادامه دارد.روزانه ۳۴۰ هزار بشکه نفت خام راهی اسرائیل می‌شود. آنچه چشمگیرتر می‌نماید، منشأ و مسیر این نفت است.بیش از ۶۰ درصد از این حجم عظیم، نه از خلیج‌فارس، که از جمهوری آذربایجان در قلب آسیای میانه سرچشمه می‌گیرد و از طریق یک شاهرگ استراتژیک به نام خط لوله باکو-تفلیس-جیهان (BTC) از قفقاز عبور کرده، از ترکیه می‌گذرد و سرانجام خود را به بنادر اسرائیل در مدیترانه می‌رساند.خط BTC، که در سال ۲۰۰۶ به بهره‌برداری رسید، پاسخ به یک معادله بود. چگونه نفت میادین غنی دریای خزر را، پس از استقلال جمهوری‌های شوروی سابق، به بازارهای جهانی برسانیم، اما به ایران یا روسیه وابسته نباشیم؟ مایکل رینولدز، تحلیلگر ارشد انرژی در موسسه اینسایتیو گلوبال در واشنگتن معنقد است که فعالیت این خط لوله،ضامن توسعه اسرائیل است.در این میان، سایه یک طرح ایرانی که هرگز محقق نشد، سنگینی می‌کند، خط لوله نکا-جاسک. این پروژه بزرگ که دهه‌ها در اتاق‌های وزارت نفت ایران و دفتر شرکت‌های اروپایی مورد بحث بود، این خط لوله قصد داشت نفت آسیای میانه را از طریق خاک ایران به بندر جاسک در دریای عمان منتقل کند، مسیری کوتاه‌تر و به لحاظ اقتصادی بالقوه جذاب‌تر که مشتریان زیادی را برای نفت آسیای میانه معرفی می‌کرد. اما در جریان توقف این پروژه در ایران، BTC با حمایت قاطع واشنگتن، و سرمایه‌گذاری سنگین گوی سبقت را ربود.
با عبور بخش عمده‌ای از نفت اسرائیل از خاک ترکیه، نقش آنکارا در این معادله حیاتی است. با وجود تنش‌های گاه‌به‌گاه دیپلماتیک میان اسرائیل و ترکیه، و مواضع تند رجب طیب اردوغان درباره غزه، کارشناسان معتقدند بعید است آنکارا به جریان نفت در خط BTC لطمه بزند. دنیل سرور، استاد روابط بین‌الملل در دانشگاه مریلند، می‌گوید: BTC برای ترکیه طلاست، این خط لوله نه تنها درآمد ترانزیتی قابل توجهی ایجاد می‌کند، بلکه موقعیت ترکیه را به عنوان دروازه‌بان انرژی اروپا و همپیمانان غربی تقویت می‌کند و اختلال در آن به معنای آسیب زدن به منافع ترکیه است.
