به گزارش خبر۲۴،پیش از آغاز رسمی ششمین کنفرانس جهانی رؤسای مجالس با حضور بیش از ۱۱۰ کشور در ژنو بود که جمهوری اسلامی ایران با حرکتی هوشمندانه و هدفمند، میزبان نشستی مستقل با موضوع «پایبندی به حقوق بین الملل و منشور ملل متحد برای تضمین صلح و امنیت بین المللی» شد؛ نشستی که با حضور فعال ۳۵ کشور و مشارکت سخنرانانی از مناطق مختلف جهان، به یکی از نقاط عطف دیپلماسی پارلمانی ایران در سال‌های اخیر تبدیل شد.این نشست، نه صرفاً یک گردهمایی مقدماتی، بلکه تلاشی برای ایجاد همگرایی فکری، اخلاقی و حقوقی میان ملت‌های مستقل بود. جمهوری اسلامی ایران با بهره‌گیری از ظرفیت «مجلس»، به‌عنوان تریبون واقعی ملت‌ها، فضایی فراهم کرد تا کشورهای همسو و دغدغه‌مند، در فضایی غیررسمی، شفاف‌تر و عمیق‌تر درباره جنایات رژیم صهیونیستی، بحران غزه و بی‌عملی نهادهای بین‌المللی گفت‌وگو کنند.
در این نشست، محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس شورای اسلامی، با تأکید بر جنایات انسانی رژیم صهیونیستی در غزه، به‌ویژه استفاده ابزاری از گرسنگی دادن به مردم به‌عنوان سلاح جنگی، عملکرد منفعلانه سازمان ملل را به نقد کشید. وی همچنین با اشاره به جنگ ۱۲ روزه اخیر که طی آن آمریکا و رژیم صهیونیستی مستقیماً به ایران حمله کردند، این اقدام را مصداقی آشکار از نقض ماده ۲ منشور ملل متحد دانست و بر لزوم دفاع فعال کشورها از اصول بنیادین حقوق بین‌الملل تأکید کرد.نمایندگان کشورهایی چون کوبا، پاکستان، تاجیکستان، عمان، بحرین، توگو، چاد، مالزی، اندونزی، فنلاند و چند کشور دیگر نیز با استقبال از موضوع نشست، ضمن حمایت از مواضع ایران، نگرانی‌های مشابهی را درباره انحراف نهادهای بین‌المللی از رسالت اصلی‌شان ابراز کردند. این موضع‌گیری‌ها عملاً به شکل‌گیری یک ائتلاف پنهان فکری منجر شد که در جریان اجلاس رسمی نیز بازتاب یافت.
دیپلماسی پارلمانی؛ نرم‌افزاری برای قدرت ملی
تجربه ژنو بار دیگر نشان داد که دیپلماسی پارلمانی، اگر با برنامه و هدف‌گذاری روشن همراه باشد، می‌تواند نه‌تنها مکمل دستگاه دیپلماسی رسمی، بلکه یک «نرم‌افزار قدرت» مستقل برای جمهوری اسلامی ایران باشد. جایگاهی که رهبر معظم انقلاب نیز همواره بر آن تأکید داشته و از ورود مجلس به حوزه سیاست خارجی به‌عنوان یک مسیر اصیل و تأثیرگذار حمایت کرده‌اند.
مجالس، برخلاف نهادهای دولتی، نمایندگان ملت‌ها هستند؛ گفتمان‌شان مردمی‌تر است و اعتبار بین‌المللی‌شان به دلیل برخورداری از مشروعیت مردمی، ماندگارتر. از همین‌رو، دیپلماسی پارلمانی، به‌ویژه در مقاطع بحرانی، ظرفیت آن را دارد که صدای واقعی ملل مظلوم و مستقل را در محافل جهانی طنین‌انداز کند. ابتکار ژنو، نمونه‌ای موفق از همین ظرفیت بود.نکته کلیدی آنجاست که در بسیاری از بزنگاه‌های حساس، این دیپلماسی پارلمانی بوده که به‌جای انفعال، ابتکار را در اختیار گرفته و با بهره‌گیری از ظرفیت تعاملات چندجانبه، روایت ایران را در سطح بین‌المللی مستند، منطقی و موثر منتقل کرده است. حضور فعال مجلس شورای اسلامی در اجلاس‌هایی از این دست، حامل پیامی روشن به جهان است: جمهوری اسلامی ایران منزوی نیست؛ بلکه از بستر نهادهای مردمی، قدرتمندتر از همیشه توانسته در میدان دیپلماسی چندجانبه ظاهر شود.
در جنگ روایت‌ها، صدای ایران خاموش نمی‌ماند
دشمنان ملت ایران طی دهه‌های اخیر همواره تلاش کرده‌اند جمهوری اسلامی را در انزوا قرار دهند؛ چه با تحریم، چه با جنگ رسانه‌ای و چه از مسیر اجماع‌سازی‌های جعلی در نهادهای بین‌المللی. اما تجربه بارها نشان داده که ایران، در بزنگاه‌ها، هوشمندانه‌ترین استفاده را از موقعیت‌ها کرده و با روایت‌سازی مؤثر، نه‌تنها از خود دفاع کرده، بلکه حقیقت را روشن ساخته است.
نشست ابتکاری ایران در ژنو، بخشی از همین جنگ روایت‌ها بود. در جهانی که افکار عمومی و رسانه‌ها می‌توانند موازنه‌ها را دگرگون کنند، پیش‌دستی ایران در طرح گفتمان صلح و قانون‌گرایی، آن هم در محافلی که تحت سلطه روایت غربی‌اند، اقدامی تعیین‌کننده و پیش‌برنده بود. آنچه در ژنو رخ داد، رویدادی رسانه‌ای هم بود؛ چون محتوای چنین نشست‌هایی ناگزیر در معرض توجه افکار عمومی ملت‌ها و رسانه‌های جهان قرار می‌گیرد.از این منظر، ژنو نه صرفاً یک سفر دیپلماتیک، بلکه آوردگاهی برای بازتعریف نقش مجلس، بازسازی وجهه ایران و مقابله با جریان تحریف بود. آن‌هم با زبانی روشن، حقوقی، مردمی و بین‌المللی. ایران توانست با روایت‌سازی دقیق، از فرصت پیش‌اجلاس برای تثبیت یک جریان فکری و دیپلماتیک استفاده کند؛ جریانی که در برابر تحریف حقیقت، از منطق قانون، اصول اخلاقی و مشروعیت مردمی بهره می‌گیرد.
