به گزارش خبر۲۴، بررسی دقیق این رویداد از منظر راهبردی نشان می‌دهد که هفت مولفه اساسی بر شکست این عملیات صحه می‌گذارند:
۱️⃣ عمق دفاعی و مقاومت ساختاری تأسیسات هسته‌ای ایران
ساختارهای زیرزمینی و تدابیر حفاظتی پیشرفته تأسیسات فردو، نطنز و اصفهان، توانستند آسیب‌های فیزیکی را به حداقل برسانند؛ اثباتی بر سرمایه‌گذاری بلندمدت تهران در امنیت و استمرار برنامه هسته‌ای، که بمباران‌های سطحی نتوانستند آن را مختل کنند.
۲️⃣ آمادگی و مدیریت بحران در سطح ملی
انتقال پیشاپیش ذخایر اورانیوم غنی شده و تجهیزات حساس به مکان‌های امن، نمایانگر یک فرماندهی هوشمند و تجربه انباشته در مواجهه با تهدیدات خارجی است که بهای سنگین حمله را کاهش داد.
۳️⃣ فراتر رفتن از بعد فنی به سطح اراده و عزم ملی
توان علمی و فناوری بومی ایران، از دانش نیروی انسانی تا توسعه سانتریفیوژهای پیشرفته، غیرقابل تخریب با اقدامات نظامی است؛ این خود نشانه‌ای است که مسیر هسته‌ای به رغم فشارها و تهدیدها پابرجاست.
۴️⃣ نمایش تبلیغاتی در برابر واقعیت عملیاتی
ادعای شکست کامل توانمندی هسته‌ای ایران، بیش از آنکه تحلیل واقعی میدانی باشد، در چارچوب جنگ روانی و عملیات رسانه‌ای برای افزایش فشار بین‌المللی و تقویت جبهه داخلی غربی طراحی شده است؛ ولی اطلاعات موجود خلاف این روایت را تایید می‌کند.
۵️⃣ پیامدهای نظامی و امنیتی مقابله‌به‌مثل ایران
حملات موشکی و پهپادی ایران به عمق سرزمین‌های اشغالی، نشان‌دهنده ضعف و ناکارآمدی سامانه‌های دفاعی رژیم صهیونیستی و تغییر معادلات امنیتی منطقه است؛ به عبارتی، نه تنها ضربه آمریکا ناکارآمد بود، بلکه توان بازدارندگی ایران افزایش یافته است.
۶️⃣ تبعیض استراتژیک در ارزیابی تهدیدات هسته‌ای
در حالی که ایران به عنوان یک بازیگر منطقه‌ای با حق دفاع مشروع از خود شناخته می‌شود، حمله آمریکا و اسرائیل به تأسیسات صلح‌آمیز هسته‌ای، نقض آشکار معاهدات بین‌المللی و منشور سازمان ملل است و این تناقض در سیاست‌های جهانی، زمینه‌ساز بی‌اعتمادی و تنش‌های فزاینده است.
۷️⃣ تاثیرات روانی-سیاسی بر محیط داخلی آمریکا و متحدان
اعلام مهلت دو هفته‌ای ترامپ و سپس اقدام نظامی عجولانه بدون اجماع داخلی، شکاف‌های سیاسی و انتقادات گسترده‌ای را در واشنگتن و میان متحدان به وجود آورد که بر اعتبار و مشروعیت تصمیم‌گیران تأثیر منفی گذاشت.
در مجموع، این عملیات که از منظر راهبردی باید به عنوان نشانه‌ای از ضعف برنامه‌های فشار حداکثری علیه ایران تحلیل شود، بیش از هر چیز تصویری از ناکامی‌های طراحی شده از سوی واشنگتن و تل‌آویو ارائه می‌کند. ایران با بهره‌گیری از مزیت‌های دفاعی، علمی و اراده ملی، نه تنها از این مرحله بحرانی عبور کرده بلکه موقعیت خود را در منطقه تقویت نموده است.
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟