خبر۲۴، ابوالفضل متقی؛ مسئله‌ای که بلافاصله با واکنش شدید رسانه‌های اسرائیلی همراه شد و در صدر آن‌ها، روزنامه «اسرائیل هیوم» این اقدام را “افشاگری خطرناک” توصیف کرد. این اتفاق تنها یک نمایش رسانه‌ای نبود، بلکه بخشی از یک عملیات دقیق و چندوجهی در میدان جنگ شناختی، اطلاعاتی و بازدارندگی بود.
۱. افشای اطلاعات؛ از سطح تاکتیکی تا لایه‌های راهبردی
در مستندی که از صداوسیما پخش شد، نه‌تنها تصویر چهره خلبان زن نیروی هوایی ارتش اسرائیل نمایش داده شد، بلکه اطلاعات کاملی همچون نام، محل خدمت، اسکادران نظامی، رتبه و حتی تصاویر خانوادگی وی در کنار سایر عوامل حمله به تهران افشا شد. این اقدام نشان‌دهنده عمق نفوذ اطلاعاتی ایران در ساختارهای نظامی و امنیتی رژیم صهیونیستی است و نشان می‌دهد که محور مقاومت دیگر صرفاً در میدان نظامی با اسرائیل مواجه نیست، بلکه به نبردی چندبُعدی در سطح داده‌ها و هویت‌ها وارد شده است.
۲. اعتراف تلویحی به شکست اطلاعاتی
رسانه اسرائیلی «اسرائیل هیوم» بلافاصله در گزارشی تأکید کرد که این افشاگری می‌تواند «خطرناک» تلقی شود و معتقد بود انتشار چنین جزئیاتی درباره خلبانان ارتش، تاکنون بی‌سابقه بوده است. اذعان به «خطرناک بودن» انتشار این اطلاعات، به‌وضوح نشان می‌دهد که رژیم صهیونیستی این اقدام ایران را نه صرفاً یک نمایش تبلیغاتی، بلکه بخشی از یک جنگ روانی–شناختی مؤثر ارزیابی کرده است. این نگرانی، ریشه در ترس از بازتاب عمومی و بحران روحیه در درون جامعه نظامی–امنیتی اسرائیل دارد.
۳. شکست روایت اسرائیل
رژیم صهیونیستی همواره تلاش کرده با پنهان‌سازی هویت نیروهای نظامی خود، نوعی «قداست امنیتی» برای عملیات خود بسازد؛ به‌ویژه در مورد زنان نظامی که نماد “پیشرفت و نظم مدرن” اسرائیل معرفی می‌شوند. افشای چهره‌ی یکی از آنان، آن هم در قامت یک بمب‌افکن، شکستن همین روایت و تخریب وجهه ساختگی “ارتش اخلاقی” اسرائیل بود. این اقدام دقیقاً در بطن جنگ روایت‌ها قرار می‌گیرد، جایی که ایران ابتکار را به‌دست گرفته و دشمن را از جایگاه قهرمان به مجرم منتقل می‌کند.
۴. بازدارندگی از جنس شناختی–اجتماعی
در شرایطی که اسرائیل با چالش کاهش توان بازدارندگی کلاسیک مواجه است، ایران سطحی تازه از بازدارندگی را فعال کرده؛ بازدارندگی شناختی مبتنی بر افشای هویت و رسوا‌سازی عمومی. پیامی که به افکار عمومی اسرائیل، افسران ارتش و جامعه بین‌المللی ارسال شد، روشن بود: «هیچ‌یک از عاملان حمله به ایران در حاشیه امن نخواهند ماند؛ حتی در سطوح رسانه‌ای.»
در مجموع باید گفت، افشای هویت خلبان اسرائیلی نه فقط نمایش قدرت اطلاعاتی جمهوری اسلامی بلکه بخشی از یک راهبرد رسانه‌ای–شناختی هوشمندانه بود که اهداف متعددی را هم‌زمان محقق کرد:
– افزایش هزینه روانی و امنیتی عملیات علیه ایران
– تقویت اعتماد عمومی در داخل کشور به اشراف اطلاعاتی و قدرت پاسخ ایران
– بی‌اعتبارسازی گفتمان اخلاقی و دفاعی اسرائیل در سطح افکار عمومی جهانی
– تثبیت جایگاه ایران به‌عنوان بازیگر فعال در جنگ روایت‌ها
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟