گزارش اختصاصی خبر ۲۴؛ قاهره. آنچه امروز در رسانههای عبری دیده میشود، نه صرفاً یک هشدار امنیتی، بلکه نوعی افشای ناخواسته از راهبردی است که صهیونیستها در پشت پرده طراحی کردهاند؛ مهار ارتش مصر و تبدیل سینا به منطقهای پرتنش که در آینده میتواند بهانهای برای دخالت مستقیم باشد.
برجستهسازی ارتش مصر بهعنوان تهدید
روزنامههای صهیونیستی طی هفتههای اخیر آشکارا ارتش مصر را در سطح «تهدید مستقیم» توصیف کردهاند. این تغییر گفتمانی معنادار است؛ زیرا طی دهههای گذشته تلآویو همواره تلاش داشت توافق کمپدیوید را بهعنوان سپری برای مهار قاهره معرفی کند. اکنون اما صهیونیستها میدانند که تحرکات ارتش مصر در صحرای سینا، تقویت خطوط دفاعی و افزایش حضور یگانهای زرهی، فراتر از یک اقدام نمادین است.
پیوند بحران غزه با پرونده مصر
مهمترین بُعد ماجرا، پیوند خوردن دو پرونده غزه و مصر است. تلآویو میکوشد بحران غزه را به سمت فشار بر قاهره سوق دهد. از یکسو بحث کوچ اجباری فلسطینیان به صحرای سینا مطرح میشود؛ سناریویی که اگرچه مصر آشکارا آن را رد کرده، اما رژیم صهیونیستی هنوز در محافل خود بهعنوان «راهحل نهایی» آن را زنده نگه داشته است. از سوی دیگر، پروژه گاز شرق مدیترانه و تلاش اسرائیل برای تبدیل شدن به هاب انرژی منطقه، ناگزیر با منافع مصر درهمتنیده است.
جنگ رسانهای و عملیات شناختی
بخش دیگری از این پازل، جنگ روانی علیه قاهره است. تحلیلگران اسرائیلی در گزارشهایشان مدعیاند که ارتش مصر با چالش اقتصادی و اجتماعی دست به گریبان است و نمیتواند درگیر یک جنگ واقعی شود. هدف این خط خبری، القای ناتوانی مصر و آمادهسازی افکار عمومی جهانی برای یک «سناریوی تقابل» است. در واقع، تلآویو میخواهد با برجستهسازی شکافهای داخلی مصر، مسیر فشارهای اقتصادی و سیاسی غرب علیه قاهره را هموار سازد.
غافلگیری در راه است؟
با وجود تمام این محاسبات، آنچه تلآویو را نگران کرده، احتمال یک غافلگیری از سوی قاهره است. تجربه تاریخی نشان داده که ارتش مصر در بزنگاهها قادر به تغییر معادله است. اکنون نیز حضور گسترده نیروهای مصری در سینا و پیامهای چندلایه قاهره ـ از آمادهباش نظامی تا مخالفت آشکار با کوچ اجباری فلسطینیان ـ نشان میدهد که معادله بهسادگی قابل مدیریت نیست. برای رژیم صهیونیستی، ورود به تنش مستقیم با مصر، یعنی گشودن جبههای تازه در حالی که هنوز از کابوس غزه رهایی نیافته است.
جمعبندی راهبردی
تلآویو امروز بیش از همیشه میان دو واقعیت متناقض گرفتار شده است: از یکسو میل به توسعهطلبی و پیشبرد طرحهای اشغالگرانه؛ از سوی دیگر، ترس از درگیر شدن با ارتشی که توان و تجربه جنگیاش را دستکم گرفته بود. این همان پارادوکس خطرناکی است که میتواند کل منطقه را به سمت تقابلهای غیرقابل پیشبینی بکشاند.
پیام روشن قاهره خطاب به تلآویو ساده است: مصر نه اجازه کوچ اجباری فلسطینیان را میدهد و نه حاضر است امنیت ملیاش را در برابر نقشههای پنهان اسرائیل قربانی کند. در مقابل، پیام تلآویو به غرب این است که بدون فشار بر مصر، هیچ طرحی برای غزه به نتیجه نخواهد رسید. این رودررویی پنهان، میتواند آغاز یک فصل تازه از بحران امنیتی در خاورمیانه باشد؛ فصلی که در آن «ارتش مصر» بار دیگر به بازیگری تعیینکننده تبدیل میشود.
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟