باگهای تاریخ و نقش مهم روشنگران

به گزارش خبر ۲۴، تقی دژاکام طی یادداشتی نوشت:

ما از بسیاری وقایع تاریخی باخبر نمیشویم، چرا که یا تاریخنگاران از ثبت آن غفلت کرده اند یا همزمانی این وقایع با وقایع دیگر و بزرگتر، مانع دیده شدن آنها شده است. گاهی هم از صورت تحریف شده یا ناقص این وقایع باخبر میشویم.
اینجا هم باز تاریخنگاران قصور یا تقصیر دارند که یا وقایع را بر اساس حب و بغض شخصی ارائه میکنند یا اینکه خودشان تنها به بخشی از واقعه دست یافته اند و از تمام ماجرا و وقایع تکمیلیً آنها را قابل تأمل و بامعنی میکند، که اتفاقا
بیخبرند و در نتیجه واقعه مزبور، ناقص در تاریخ ثبت میشود و آیندگان هم از بهرهگیری کامل و در نتیجه عبرت از آن بازمیمانند. اجازه بدهید برای هر دو حالت مثال بزنم. همین امروز سالروز جنایت بزرگی است که صهیونیستها در همان ابتدای تشکیل رژیم منحوس خودشان در سال ۱۹۴۸ در روستای «دوائمه» در حومه شهر الخلیل مرتکب شدند. در این حادثه سربازان صهیونیست برای اخراج ساکنان این روستا به آن حمله کردند و پس از به شهادت رساندن آخرین جوان مدافع روستا، وارد آن شدند و۴۰۰ تن را که اکثر قریب به اتفاق آنان زنان و کودکان پناهگرفته در مسجد و نیز در غاری نزدیک روستا بودند، قتل عام کردند. این واقعه سیاه خیلی در تاریخ پررنگ نشده است؛ چرا؟ چون تاریخنگاران در آن مقطع هنوز مشغول ثبت فجایع بزرگتر و خیره کننده تر صهیونیستها چون قتلعام روستای دیر یاسین در حومه قدس بودند و این فاجعه از چشم آنان پنهان ماند؛ با آنکه فرماندهی هر دو جنایت، نیز کشتار روستاهای دیگر در آن سال همه با شخص «مناخیم بگین» بود و توسط گروه تروریستی «هاگانا» انجام شد و عجیب آنکه در ماجرای کشتار روستای دوائمه ۱۵۰ نفر بیشتر از دیر یاسین به شهادت رسیدند. البته به نظر میرسد رژیم صهیونیستی از بازتاب گسترده کشتار دیر یاسین در رسانههای جهان عبرت گرفت و کوشید ماجرای دوائمه که بعد از آن اتفاق افتاد، کمتر رسانه ای شود. اما درباره دوم و ارائه ناقص یا تحریف شده ماجراها، یکی از بهترین نمونهها همان انتشار کتاب «تنبیهالمله و تنزیهاالمه» میرزای نائینی است که در اظهارات اخیر رهبر فرزانه انقلاب به آن اشاره شد؛ کتابی که در آن هم بر لزوم حاکمیت دین و «حکومت والیتیه» تأکید شده و هم بر نقش مهم »مردم« و هم نظارت علما بر مصوبات »مجلس مبعوثان« که همان «شورای نگهبان» امروزی ماست.