گزارش اختصاصی خبر ۲۴؛ درحالی‌که واقعیت برنامه هسته‌ای ایران روشن‌تر از همیشه است، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی همچنان میان اعلام صریح حقیقت و پاسخ به خواست‌های لابی صهیونیسم در نوسان است؛ نوسانی که می‌تواند دوباره بهانه‌ساز ماجراجویی‌های خطرناک غرب در منطقه شود.
واقعیت روشن؛ تأیید صلح‌آمیز بودن برنامه هسته‌ای ایران
رافائل گروسی اخیراً به‌صراحت اعلام کرده است:
– ایران به‌دنبال سلاح هسته‌ای نبوده و برنامه هسته‌ای نظامی ندارد
-آژانس دهه‌ها همه فعالیت‌ها را زیر نظر داشته و هیچ نشانه‌ای از انحراف وجود ندارد.
این جملات مهم‌ترین تأیید رسمی یک نهاد بین‌المللی بر مشروعیت و شفافیت برنامه ایران است؛ تأییدی که اگر مبنا قرار گیرد، هرگونه فشار سیاسی باید متوقف شود.
دوگانگی هدفمند؛ بذر تردید برای فشار بیشتر
اما گروسی همزمان عباراتی را طرح می‌کند که خوراک تحرکات سیاسی غرب است؛ از جمله «تحرکات اطراف سایت‌ها»،«نبود دسترسی بازرسان» و «تکیه به تصاویر ماهواره‌ای».
همین ابهام‌سازی‌ها در خردادماه زمینه‌ساز حمله به تاسیسات صلح‌آمیز ایران شد.الگویی تکراری که تهران آن را چرخه پرخطر «ادعا – فشار – حمله» می‌نامد.
تناقض بزرگ غرب؛ بمب‌داران، متهم می‌کنند
به‌موازات فشار علیه ایران:
– آمریکا دستور بازگشت به آزمایش سلاح هسته‌ای را صادر می‌کند
– اسرائیل با صدها کلاهک اتمی تحت هیچ نظارتی نیست
اما همین‌ها فعالیت‌های صلح‌آمیز ایران را «تهدید» می‌نامند!
تهران این وارونگی را «قاضی شدن مجرمان هسته‌ای» توصیف می‌کند؛ وضعیتی که مشروعیت نظام عدم‌اشاعه را زیر سوال برده است.
ورق برگشته؛ بازدارندگی فعال ایران
بعد از حمله دشمنان به نطنز و پاسخ‌های قاطع ایران، بازی تغییر کرده است:
-امنیت سایت‌های هسته‌ای زیر چتر بازدارندگی سخت قرار دارد
-هر تهدیدی با هزینه میدانی فوری پاسخ داده می‌شود
-همکاری با آژانس از موضع قدرت ادامه می‌یابد
بازگشت بازرسان آژانس امتیاز سیاسی نیست؛ تهران آن را مشروط به رفتار طرف مقابل می‌داند.
اعتماد فرو ریخته؛ هشدار صریح تهران
سخنگوی وزارت خارجه تأکید کرده:
– اظهارات گروسی نباید دوباره سوخت تجاوز صهیونیستی شود
-اعتمادی در کار نیست
– هر اقدام آژانس باید واقع‌بینانه، حرفه‌ای و غیرسیاسی باشد.
تهران معتقد است:نتیجه همکاری گذشته،تحریم و بمباران بود؛ ادامه این مسیر پذیرفتنی نیست.
در مجموع باید گفت، گروسی در انتخابی تاریخی ایستاده است؛ یا راه صداقت و همکاری واقعی با ایران یا تکرار نقش ابزاری در پروژه فشار غرب.ایران نشان داده که دوران تهدید و امتیازگیری یک‌طرفه به پایان رسیده است.در عصر جدیدِ بازدارندگی، تنها قواعد حرفه‌ای و احترام متقابل می‌تواند مسیر همکاری تهران و آژانس را هموار کند.
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟