گزارش اختصاصی خبر ۲۴؛ این تحرکات شامل گروه‌هایی است که پیش‌تر به حاشیه رفته و در انزوا قرار داشتند، اما با تزریق منابع مالی، دوباره به صحنه بازگشته‌اند و فعالیت‌های رسانه‌ای و روانی گسترده‌ای را آغاز کرده‌اند. فعالان شناخته‌شده‌ای همچون مسیح علینژاد و شاپرک شجری‌زاده در این شبکه نقش محوری دارند و با انتشار محتواهای تحریک‌آمیز و مدیریت روایت‌های کشته‌سازی، سعی می‌کنند افکار عمومی را جهت‌دهی کنند.
یکی از ابزارهای کلیدی گروه‌های سلطنت‌طلب، دفترچه «گارد جاویدان» است که با ظاهر آموزش‌های اجتماعی و امدادی، جوانان را برای اقدامات خشونت‌محور آماده می‌کند. در این دفترچه، توصیه‌هایی شامل تشکیل گروه‌های کوچک، کمک به همسایگان و فعالیت‌های اجتماعی ارائه شده که در عمل پوششی برای اقدامات تروریستی و مقابله با نیروهای امنیتی فراهم می‌آورد. رسانه‌های معاند خارج‌نشین همچون ایران اینترنشنال، منوتو و بی‌بی‌سی نیز این روایت‌ها را تقویت کرده و با برجسته‌سازی پرونده‌ها و ایجاد کشته‌سازی‌های ساختگی، سعی می‌کنند احساسات عمومی را جریحه‌دار کنند و گسل‌های قومی و اجتماعی را فعال نمایند.
تجربه تاریخی نشان می‌دهد چنین پروژه‌هایی پیش از این نیز طراحی و اجرا شده‌اند؛ پس از جنگ ۱۲ روزه غزه، رژیم صهیونیستی با حمایت از گروه‌های تروریستی و شبکه‌های رسانه‌ای، سعی کرد نظم داخلی و امنیت جمعی را تحت فشار قرار دهد، اما با هوشیاری مردم و هماهنگی نهادهای امنیتی، این طرح با شکست مواجه شد. در ایران نیز تزریق منابع مالی و عملیات رسانه‌ای مشابه، با هدف بهره‌برداری از آسیب‌پذیری‌های اجتماعی و تضعیف اعتماد عمومی، در دستور کار قرار گرفته است.
تحلیلگران تأکید می‌کنند که پروژه فعلی ترکیبی از عملیات مالی، رسانه‌ای و روانی است که هدف آن بهره‌برداری از نقاط ضعف اجتماعی و ایجاد آشوب محدود برای تضعیف ساختارها و اعتماد عمومی است. بازیگران اصلی این شبکه شامل تأمین‌کنندگان مالی خارجی، سلطنت‌طلبان، گروهک‌های فرقه‌ای و «کاسب‌های اپوزیسیون» هستند که از هر مسیر ممکن—اعم از فضای مجازی و رسانه‌های پلتفرمی—برای انتشار روایت‌های مورد نظر استفاده می‌کنند.
راهکار مقابله با این پروژه نیازمند واکنش چندلایه است. مستندسازی دقیق مسیرهای مالی و شبکه‌های فعال، اطلاع‌رسانی شفاف و هماهنگ، و اقدامات قضایی علیه عاملان اصلی می‌تواند موج‌سازی و عملیات روانی دشمن را خنثی کند. همچنین، تقویت همبستگی اجتماعی، افزایش تاب‌آوری عمومی و ارائه روایت‌های جایگزین، ابزارهای مؤثری برای کاهش اثرگذاری این عملیات هستند.
در مجموع، پروژهٔ آشوب داخلی با حمایت خارجی و بهره‌گیری از ابزارهای رسانه‌ای و پوششی، طراحی شده است تا ثبات و امنیت داخلی کشور را هدف قرار دهد. اما هوشیاری مردم، واکنش به‌موقع نهادهای امنیتی و اطلاع‌رسانی هوشمند می‌تواند این توطئه را ناکام کند و از سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی محافظت نماید.
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟