به گزارش خبر ۲۴؛ پیروزی ممدانی در انتخابات شهرداری نیویورک، اتفاقی چندلایه و معنادار در صحنه سیاسی و تحولات فکری و رسانهای آمریکاست و این نگرش، نشانهای از تغییر نسلی در آمریکاست که به عدالتطلبی و مقابله با سیاستهای نژادپرستانه و صهیونیسم سیاسی تمایل دارد. در مرکز این تحول، دو موضع محوری ممدانی را باید برجستهتر دید و از یک نکته بسیار مهم هم نباید غافل ماند:
اول، مخالفت او با اقدام نظامی آمریکا علیه پایگاههای هستهای ایران در جریان جنگ دوازدهروزه، که نشان دهندهی فاصله گرفتن از سیاستهای سلطهجویانه واشنگتن دارد.
و دوم، اعتراض او به نسلکشی مردم غزه توسط رژیم صهیونیستی، موضعی که موجب خشم لابیهای اسرائیلی شد و در عین حال او را به نماد جسارت در برابر سیاستهای دوگانه غرب تبدیل کرد.
اما در میان استقبالها از پیروزی ممدانی باید به یک نکته و واقعیت بسیار مهم دیگر هم توجه داشت: ممدانی هرچند مسلمان و پیرو مکتب تشیع است، اما در عرصهی اجتماعی مواضعی دارد که با آموزههای اسلامی همخوان نیست. حضور و حمایت علنی او از همجنسگرایان، نشان میدهد که او بیشتر از آنکه دنباله رو هویت دینی خود باشد، در چارچوب ارزشهای لیبرالی جامعهی آمریکایی حرکت میکند. بنابراین پیروزی ممدانی را باید دووجهی دید:
از یکسو، او میتواند صدایی علیه ظلم، جنگطلبی و اشغالگری آمریکا باشد
و از سوی دیگر، ممدانی سیاستمداری است که تلاش میکند در نظم لیبرال آمریکا جایگاهی برای خود بسازد و به همین خاطر هم اگر ناچار باشد قطعاً بخشی از باورهای دینی خود را کنار خواهد گذاشت. لذا مسیر عدالت جهانی هنوز به هوشیاری فکری و درک عمیق از ماهیت قدرت نیاز دارد.
حسن باویر
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟