گزارش اختصاصی خبر ۲۴؛ در مرکز این بحران، الگوی تصمیم‌گیری دونالد ترامپ قرار دارد؛ الگویی که به جای اتکا بر اسناد ثابت امنیتی، بر واکنش‌های ناگهانی و مصلحت‌سنجی‌های لحظه‌ای بنا شده است.
رفتار متناقض ترامپ ـ از لغو و اعلام مکرر دیدار با رهبران روسیه تا افشای عملیات محرمانه در ونزوئلا و اعزام ناوگان ضربتی به کارائیب ـ نشان می‌دهد کاخ سفید دیگر ظرفیت ارائه یک نقشه راه پایدار برای رقابت قدرت‌های بزرگ را ندارد. همین بی‌ثباتی، ارزش عملی «استراتژی امنیت ملی» و «استراتژی دفاع ملی» را که به‌طور قانونی ستون معماری امنیتی آمریکا محسوب می‌شوند، به حداقل رسانده و اعتماد متحدان را دچار فرسایش کرده است.
در شرایطی که اسناد راهبردی پیشین بر رقابت ساختاری با چین و مهار روسیه بنا شده بود، نشانه‌های نسخه جدید حکایت از تمرکز محدودتر بر تهدید چین و کاهش تعهدات آمریکا در جبهه‌های فرعی دارد. اتکای بیشتر بر متحدان منطقه‌ای برای مهار ایران، کره شمالی و روسیه، علاوه بر انتقال بار پرهزینه امنیتی، سطح خطرپذیری را در مناطقی افزایش داده که بی‌ثباتی مزمن دارند. هم‌زمان، کاهش نیروهای آمریکا در اروپا و تردید نسبت به پیمان‌های امنیتی، نگرانی‌ها را درباره آینده ناتو تشدید کرده است.
واقعیت میدانی نیز نشان می‌دهد که علی‌رغم رشد بودجه نظامی، ساختار نیرو و حضور خارجی آمریکا تغییر محسوسی نداشته و حتی پس از خروج از افغانستان و جابه‌جایی نیروها در شرق اروپا، توازن کلی همچنان ثابت مانده است. این ثبات صوری در کنار آشفتگی سیاسی در واشنگتن، تصویر یک قدرت بزرگ خسته از مسئولیت جهانی را تقویت می‌کند.
در مجموع، روندهای کنونی بیانگر آن است که نظم جهانی، با آمریکاِ مستعد انزوا، تصمیم‌گیری‌های لحظه‌ای و شکاف عمیق میان هدف و ابزار روبه‌رو است. همین شکاف، ظرفیت واشنگتن برای مدیریت رقابت با چین، مهار روسیه و حفظ هم‌پیمانان سنتی را تضعیف می‌کند و دوره‌ای از عدم قطعیت راهبردی را رقم می‌زند؛ دوره‌ای که پیامدهای آن از شرق آسیا تا خاورمیانه قابل لمس خواهد بود.
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟