گزارش اختصاصی خبر۲۴؛ در این مناظره که ۱۳ نوامبر برگزار شد، اتحادیه با ۲۶۵ رای قاطع تأیید کرد که اسرائیل بزرگ‌ترین تهدید برای ثبات منطقه‌ای است، نه ایران. ارزش این رأی تنها در عدد آن نیست، بلکه در بستری که در آن صادر شده معنا پیدا می‌کند: یکی از مهم‌ترین فضاهای نخبگانی جهان انگلیسی‌زبان، جایی که سال‌ها گفتمان امنیتی اسرائیل دست‌کم در ظاهر، بر تحلیل‌ها سایه می‌افکند.
بخش اصلی استدلال موافقان این گزاره بر کارنامه میدانی و ساختار قدرت اسرائیل استوار بود. سخنرانان، الگوی رفتاری تل‌آویو را «تجاوز سازمان‌یافته در پوشش دفاع» توصیف کردند؛ الگویی که ترکیبی از عملیات نظامی پیش‌دستانه، سیاست محاصره، گسترش شهرک‌سازی و استفاده نامحدود از قدرت سخت علیه بازیگران غیردولتی و حتی جمعیت‌های غیرنظامی است. از نگاه آنان، این الگو نه محصول لحظه، بلکه بر اساس دکترین ثابت و قابل پیش‌بینی شکل گرفته و همین پایداری، آن را به منبع بی‌ثباتی مزمن منطقه‌ای تبدیل کرده است.
یکی از محورهای برجسته مناظره، موضوع انحصار هسته‌ای اسرائیل بود. سخنرانان موافق تأکید کردند که وجود زرادخانه هسته‌ای خارج از هر سازوکار نظارتی، اسرائیل را به تنها قدرت دارای سلاح هسته‌ای در منطقه تبدیل کرده و همین عامل به‌تنهایی سطح خطر را افزایش می‌دهد. از دید آنان، تل‌آویو بدون پذیرش مسئولیت یا شفافیت، برتری راهبردی خود را تثبیت کرده و این وضعیت، ساختار بازدارندگی منطقه را از تعادل خارج کرده است. به‌ویژه این‌که اسرائیل در دهه‌های گذشته بارها نشان داده برای حفظ این برتری، از عملیات پنهان، ترور علمی و حملات محدود برای جلوگیری از پیشرفت دیگران استفاده می‌کند.
در بخش سیاسی مناظره نیز تصویر اسرائیل به عنوان «یک رژیم توسعه‌طلب با ریشه‌های استعماری» برجسته شد. سخنرانان یادآور شدند که اسرائیل از ابتدا برای ایفای نقش جانشین امنیتی قدرت‌های غربی در منطقه طراحی شده و هم‌زمان، از پیامدهای اقدامات خود فاصله گرفته است. در این چارچوب، عملیات نظامی متعدد، تخریب زیرساخت‌ها و بی‌اعتنایی به قواعد انسانی، مجموعه‌ای از بحران‌های پی‌درپی ایجاد کرده که دامنه آن از غزه تا لبنان و سوریه کشیده شده است. از دید آنان، تل‌آویو عملاً نقش «مولد بحران» را ایفا می‌کند، نه بازیگری که به دنبال بازگرداندن تعادل باشد.
در مقابل، گروه مخالف مناظره تلاش داشتند بار بی‌ثباتی را متوجه ایران کنند اما وزن تحلیلی استدلال‌ها، با توجه به وقایع سال‌های اخیر و پیامدهای مستقیم رفتار اسرائیل، بر جانب دیگر سنگینی داشت. رأی قطعی نهایی نیز نشان داد که این بار، روایت سنتی اسرائیل نتوانسته فضای نخبگانی را تحت تأثیر قرار دهد.
اهمیت این رأی فراتر از یک مناظره دانشجویی است. اتحادیه آکسفورد یکی از قدیمی‌ترین نهادهای شکل‌دهنده به افکار عمومی غرب محسوب می‌شود و تغییر نگاه در چنین محیطی، می‌تواند نشانه‌ای از فرسایش مشروعیت بین‌المللی اسرائیل باشد؛ فرسایشی که خود را در اعتراضات دانشگاهی، نقد رسانه‌های جریان اصلی و شکاف میان دولت‌ها و ملت‌ها نشان داده است. این نتیجه، در نهایت تصویری روشن ارائه می‌دهد: جهانِ ناظر، بیش از هر زمان دیگری سیاست‌های تل‌آویو را منشأ التهاب و بی‌ثباتی منطقه‌ای می‌داند و این تغییر، اثر مستقیمی بر محاسبات آینده قدرت‌های غربی خواهد گذاشت.
-
اندازه متن
+
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟