گزارش اختصاصی خبر ۲۴؛ در هفته‌های اخیر، مجموعه‌ای هماهنگ از گزارش‌ها و تحلیل‌ها در محافل امنیتی و رسانه‌ای رژیم صهیونیستی منتشر شده که همگی بر یک محور مشترک تأکید دارند؛ «تلاش ایران برای دخالت در انتخابات آتی اسرائیل». این روایت آشنا، بار دیگر با بزرگ‌نمایی یک «تهدید بیرونی» می‌کوشد ناکارآمدی و بحران عمیق ساختار سیاسی داخلی این رژیم را پنهان کند.
نهادهای امنیتی اسرائیل مدعی‌اند که از زمان عملیات طوفان الاقصی، تهران حجم عملیات ادراکی خود را در فضای مجازی عبری‌زبان به‌طور چشمگیری افزایش داده و قصد دارد بر رفتار سیاسی شهروندان اسرائیلی تأثیر بگذارد. این خط رسانه‌ای با استناد به حساب‌های جعلی، انتشار اخبار ساختگی و تحریک فضای سیاسی، این فعالیت‌ها را «برنامه‌ریزی انتخاباتی سازمان‌یافته ایران» معرفی می‌کند.
چهره‌های امنیتی و رسانه‌ای نزدیک به جریان راست افراطی، از جمله دنی سیترینوویچ در روزنامه اسرائیل‌هیوم، ادعا می‌کنند ایران در انتخابات ۲۰۲۰ و ۲۰۲۲ نیز دخالت مشابهی داشته و اکنون الگوهای پیشین را با شدت بیشتری تکرار می‌کند. این تحلیل‌ها عمدتاً بر سه محور استوار است:
۱. تأثیرگذاری بر سازمان‌دهی سیاسی پیش از انتخابات
۲. اخلال در روز رأی‌گیری از طریق انتشار محتوای جعلی
۳. زیر سؤال بردن مشروعیت نتایج پس از اعلام آن
ادعا می‌شود واحدهای سایبری و عملیات روانی ایران با بهره‌گیری از هوش مصنوعی، شبکه‌های حساب‌های پنهان و حتی جذب افراد داخل سرزمین‌های اشغالی به سطحی «حرفه‌ای» رسیده‌اند و قادرند سایت‌ها را هک کنند، اسناد جعلی منتشر سازند و حس نابسامانی و ناامنی را القا کنند.
با این حال، بررسی‌های مستقل نشان می‌دهد این فضاسازی بیش از آن‌که مبتنی بر داده‌های معتبر باشد، بخشی از رویه همیشگی رژیم صهیونیستی در بازتولید «تهدید بیرونی» برای انحراف افکار عمومی از بحران‌های داخلی است؛ بحران‌هایی که پس از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ به اوج خود رسیده و با شکاف‌های عمیق سیاسی، بی‌اعتمادی گسترده اجتماعی و فرسایش اعتبار نهادهای امنیتی همراه شده است.
رژیم صهیونیستی در حالی ایران را به «دخالت در امور داخلی» متهم می‌کند که خود یکی از فعال‌ترین بازیگران مداخله‌گر در منطقه به شمار می‌رود؛ ترور دانشمندان هسته‌ای ایران، حملات سایبری مخرب، حمایت علنی از گروه‌های تروریستی و تجزیه‌طلب، تجاوزهای مکرر به خاک سوریه و لبنان و بمباران زیرساخت‌های غیرنظامی تنها بخشی از کارنامه رسمی این رژیم است. در چنین شرایطی، ابراز نگرانی از «تأثیرگذاری خارجی» نه تنها فاقد اعتبار که نمونه‌ای آشکار از وارونه‌نمایی واقعیت به حساب می‌آید.
زمان‌بندی انتشار این گزارش‌ها و ترکیب ادعاها نشان می‌دهد هدف اصلی، مدیریت فضای داخلی در آستانه انتخابات و ایجاد تصویری از «خطر حتمی» است تا ساختار سیاسی متزلزل رژیم را حتی به‌صورت موقت منسجم جلوه دهد. این موج رسانه‌ای همچنین بیانگر عمق نگرانی تل‌آویو از فرسایش امنیت روانی جامعه اسرائیلی پس از ۷ اکتبر است؛ جامعه‌ای که اکنون بیش از هر زمان دیگری در برابر شکاف‌های داخلی، بی‌اعتمادی سیاسی و ناکارآمدی نهادهای امنیتی خود آسیب‌پذیر شده است.
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟