به گزارش خبر۲۴، انتخابات ریاستجمهوری ۲۰۲۴ آمریکا با رقابت میان «دونالد ترامپ» رئیسجمهور سابق و نامزد حزب جمهوریخواه و «کامالا هریس» معاون رئیسجمهور و نامزد حزب دموکرات امروز سهشنبه رسما آغاز شد و صندوق رای در روستای کوچکی در ایالت نیوهمپشایر باز شد که در نتیجه آن هر نامزد بهطور مساوی سه رای دریافت کردند.
لازم به ذکر است که اختلاف زمانی میان ایالتهای آمریکا وجود دارد و زمان آغاز و پایان رایگیری در آنها متفاوت میباشد.
در سیستم ایالات متحده، شهروندان مستقیما به رئیسجمهور خودشان رأی نمیدهند. در عوض، آرای آنها ۵۳۸ عضو گروهی به نام «الکترال کالج» یا «کالج انتخاباتی» را انتخاب میکند که سپس رئیس و معاون رئیسجمهور را برمیگزیند. هر ایالت، آرای کالج الکترال خود را به نامزدی که رای مردمی را به دست آورده است، میدهد. البته موارد مغایر هم رویت شده است. ایالتهای بزرگتر، با نمایندگان بیشتر در کنگره ایالات متحده، سهم بیشتری از ۵۳۸ رأی کالج الکترال را به دست میآورند.
روزنامه «گاردین» در گزارشی به سیستم «کالج الکترال» در انتخابات ریاستجمهوری آمریکا میپردازد و نگرانی مردم این کشور را نسبت به «قدرت دموکراسی آمریکایی» برجسته میکند.
یکی از نکات حائز اهمیت در رقابتهای انتخاباتی ایالات متحده این است که شاید رئیسجمهور منتخب، برنده بیشترین تعداد آرای مردمی در کشور نباشد زیرا پس از رای مردم آمریکا، این ایالتها و سیستم «کالج الکترال» است که پیروز نهایی را اعلام میکند؛ بهعبارتی هر ایالت تعداد آرای الکترال مشخصی دارد و هر نامزدی که بیشترین رای را در ایالتی کسب کند، آرای الکترال ایالت مربوطه به آن نامزد اختصاص مییابد.
گاردین در این گزارش مینویسد: «۲ انتخابات ریاستجمهوری اخیر پرسشهای اساسی را در مورد قدرت دموکراسی آمریکا ایجاد کرد و انتخابات ۲۰۲۴ روز سهشنبه نیز ممکن است این نگرانیها را عمیقتر کند.»
به طور کلی ۵۳۸ رای الکترال در ایالات متحده وجود دارد و در این میان، ایالت کالیفرنیا که دموکرات (آبی رنگ) است، دارای بیشترین آرای الکترال یعنی ۵۴ عدد میباشد و ایالتهای داکوتای شمالی، داکوتای جنوبی، آلاسکا، دِلاور، ورمونت و وایومینگ دارای کمترین آرای الکترال یعنی هر کدام سه عدد هستند. در نهایت نامزد برنده این انتخابات باید دستکم ۲۷۰ رای الکترال به دست بیاورد.
نقشه آمریکا و تعداد آرای الکترال هر ایالت
طی روزهای اخیر اکثر نظرسنجیهای انتخاباتی بر ایالتهای کلیدی آمریکا متمرکز شدهاند و چشمها به نتایج این ایالتها و آرای الکترالهای آنها دوخته شده است. همچنین هم هریس و هم ترامپ آخرین روز تجمع انتخاباتی خود را به ایالتها اختصاص دادند.
روزنامه گاردین با اشاره به احتمال پیروزی «دونالد ترامپ» به دلیل سیستم کالج الکترال مینویسد: «دیدن پیروزی آقای ترامپ که انتقامجو و تشنه قدرت است، صرفا به خاطر آرای الکترال ایالتها، نه به خاطر آرای مردمی، آزاردهنده خواهد بود.»
«جورج سی ادواردز سوم» مورخ آمریکایی در کتاب خود تحت عنوان «چرا کالج انتخاباتی برای آمریکا بد است» اشاره میکند که نظرسنجیهای گالوپ در ۵۰ سال گذشته نشان میدهند که «آمریکاییها دائما حمایت خود را از اصلاح رسمی قانون اساسی ایالات متحده ابراز کردهاند که به موجب آن میخواهند رئیسجمهور را مستقیما خودشان انتخاب کنند.»
رسانهها سناریوهای مختلفی درباره نتایج احتمالی انتخابات ریاست جمهوری آمریکا مطرح میکنند؛ این احتمال هم وجود دارد که ترامپ برنده آرای مردمی شود و از کسب آرای الکترال بازبماند و ریاست جمهوری به هریس برسد. ترامپ در انتخابات ۲۰۲۰ رای مردمی را به دست نیاورد و در رای الکترال هم مقابل بایدن شکست خورد.
گاردین همچنین مینویسد: «مکانیسم پیچیده کالج انتخاباتی فضایی را برای بهرهبرداری فراهم میکند؛ نوعی آسیبپذیری که به نظر میرسد ترامپ مایل به استفاده از آن است، حتی اگر به معنای تحریک خشونت باشد. اکنون او با رگباری از دروغها، زمینه را برای ادعاهای تقلب در آینده فراهم میکند، و آماده میشود که در صورت شکست دوباره اعتراض کند. کالج انتخاباتی نامزدها را وادار میکند تا با مناطق مختلف در سراسر این کشور تعامل داشته باشند. در حالت تئوری، این باعث جلب توجه سراسری میشود، اما در عمل اغلب در رسیدن به این هدف ناکام است.»
به نوشته این رسانه انگلیسی، اصلاح قانون اساسی آمریکا فانتزی نیست. در سال ۱۹۶۹، مجلس نمایندگان آمریکا با رای قوی ۲ حزبی، با حمایت ریچارد نیکسون، چنین اصلاحیهای را تصویب کرد. سهچهارم ایالتها هم حمایت خودشان را اعلام کردند. اما در سنا این اصلاحیه توسط سناتورهای جنوبی که میترسیدند رأی مردم به آمریکاییهای آفریقاییتبار قدرت دهد، کنار گذاشته شد.
گاردین مینویسد: «برجستهترین تلاش برای خلاص شدن از شر کالج الکترال امروز، پیمان بین ایالتی رای مردمی ملی است. تیم والز، معاون هریس، از لغو سیستم فعلی حمایت میکند. آیا امکان لغو کالج انتخاباتی وجود دارد؟ برای اصلاح این یادگار ضد دمکراتیک قرن هجدهم، نباید به کابوس ریاست جمهوری دوم ترامپ نیازی باشد.»