به گزارش خبر۲۴، «توافق با ایران تنها در صورتی تکمیل میشود که توافق ترامپ باشد… ایران باید برنامه غنیسازی خود را متوقف و حذف کند» این اظهارات را نماینده ویژه ترامپ در امور غرب آسیا که هدایت مذاکرات غیرمستقیم با ایران را برعهده دارد، دیروز بیان کرد که چرخشی آشکار نسبت به اظهارات روز قبل خود اوست که در مصاحبه با فکس نیوز گفته بود گفتوگو با ایرانیها در ارتباط با غنیسازی اورانیوم ۳.۶۷ درصد برای اهداف غیرنظامی هستهای است.
ویتکاف گفته بود که «در این مذاکرات، بخش عمدهای به راستیآزمایی برنامه غنیسازی مربوط میشود و در نهایت به راستیآزمایی برنامه تسلیحاتی که شامل نوع موشکهای انبارشده و سازوکار فعالسازی بمب است».
سخنگوی وزرات خارجه آمریکا هم شامگاه دیروز در کنفرانس خبری خود مدعی شد که ایران نباید هیچگونه برنامه غنیسازی اورانیوم داشته باشد.
این اظهارنظرها بعد از آن مطرح شده که وبگاه خبری آکسیوس گزارش داد ترامپ دیروز نشستی با حضور مقامهای ارشد امنیت ملی و سیاست خارجیاش درباره موضع آمریکا در دور بعدی مذاکرات با ایران که قرار است شنبه در عمان برگزار شود، گفتوگو کرد.
به گزارش آکسیوس، داخل دولت ترامپ درباره مسیر پیشرو در مذاکرات و سطح مصالحه واشنگتن با تهران بحثهای جدی در جریان است. معاون ترامپ ونس و نمایندهاش ویتکاف معتقدند دیپلماسی میتواند به یک توافق هستهای منجر شود و آمریکا باید آمادگی پذیرش برخی مصالحهها را داشته باشد. اما در مقابل مقاماتی مانند وزیر خارجه روبیو و مشاور امنیت ملی والتز رویکردی سختگیرانه اتخاذ کرده و نظر متفاوتی دارند.
به تحلیل گاردین، تغییر موضع آشکار ویتکاف میتواند نشانه دیگری از سیاست خارجی آشفته دولت ترامپ باشد؛ جایی که در آن، اعضای دولت در پشت سر رئیسجمهور با یکدیگر درگیرند و او یا بر جزئیات سیاستها تمرکز ندارد یا انتخابها و تصمیماتی را که اجازه میدهد از طرفش بگیرند، درک نمیکند.
طبق تحلیلها، ویتکاف مردی بدون تجربه دیپلماتیک، هرگز سعی نکرده خود را چیزی جز پیامآور ترامپ نشان دهد و فکر میکرد آنچه در فاکس نیوز میگوید نظرات رئیسجمهور است؛ اما ظاهراً جناحهای تندرو در آمریکا نگرانند که این موضع شباهت زیادی به توافق هستهای ۲۰۱۵ داشته باشد؛ توافقی که ترامپ در سال ۲۰۱۸ از آن خارج شد و آن را غیرقابل اجرا دانست
این موضع در شرایطی که ایران همواره بر حقش برای حفظ برنامه صلحآمیز هستهای خود تاکید کرده و ادامه گفتوگوها هم با توجه به پیشینه آمریکا نیازمند اعتمادسازی است، احتمال دستیابی به توافق را با اما و اگرهایی مواجه میکند.