به گزارش خبر۲۴، قدیمی‌ترین نامی که در اسناد تاریخی انگلیسی برای خلیج فارس آمده، عبارت «Sinus Persicus» است که در متون یونانی و رومی باستان به‌کار رفته است. این نام به معنای «خلیج پارسی» یا «خلیج ایران» است و در متون مختلفی از جمله آثار جغرافی‌دانان و تاریخ‌نگاران یونانی و رومی مانند استرابون، بطلمیوس و پلینیوس دیده می‌شود.
یکی از نخستین اسناد مکتوبی که به‌طور مشخص از این نام استفاده کرده، کتاب «Indikê» نوشتهٔ نیارخوس است که در حدود سال ۳۰۰ پیش از میلاد نگاشته شده و در آن از عبارت «Persikon kolpos» به معنای «خلیج پارسی» استفاده شده است.
قدیمی‌ترین نقشه‌ای که در آن از عبارت «Sinus Persicus» (خلیج فارس) استفاده شده، نقشه‌ای است که به دوران بطلمیوس (Claudius Ptolemaeus) در قرن دوم میلادی تعلق دارد. در این نقشه، که در کتاب «Geographia» او آمده، این عبارت برای اشاره به خلیج فارس به‌کار رفته است. نسخه‌ای از این نقشه در «Harmsworth’s New Atlas of the World» منتشر شده است.
همچنین، نقشه‌ای از قرن شانزدهم میلادی توسط پمپونیوس ملا (Pomponius Mela) در سال ۱۵۶۴ منتشر شده است که در آن نیز از عبارت «Sinus Persicus» برای اشاره به خلیج فارس استفاده شده است. این نقشه در شهر بازل، سوئیس، توسط هنری پتری (Henri Petri) چاپ شده است.
