به گزارش خبر۲۴، دولت سیزدهم با تکیه بر اصول انقلابی، عقلانیت مدیریتی، و اولویت‌دادن به محرومیت‌زدایی، مسیرهای نوینی در عرصه‌های اقتصادی، دیپلماتیک و اجتماعی گشود و امید را به عنوان موتور محرکه جامعه احیا کرد.
اقتصاد مقاومتی: ثبات در امواج تلاطم‌های جهانی
در شرایطی که اقتصاد جهانی با بحران‌هایی مانند همهگیری کووید-۱۹، جنگ اوکراین و تحریم‌های ظالمانه علیه ایران مواجه بود، دولت شهید رئیسی با تدابیر هوشمندانه توانست ثبات نسبی را در اقتصاد ملی ایجاد کند. رشد ۴ درصدی تولید ناخالص داخلی در سال ۱۴۰۱، پس از سال‌ها رکود، نشانگر جهشی قابل توجه بود. افزایش صادرات نفت به بیش از ۱.۵ میلیون بشکه در روز با وجود تحریم‌ها، رشد ۳۰ درصدی صادرات فرآورده‌های پتروشیمی و گازی، و کاهش نرخ بیکاری به زیر ۸ درصد (براساس گزارش مرکز آمار ایران) از دیگر دستاوردهای این دوره است.
حمایت بی‌سابقه از کشاورزان با خرید تضمینی ۹ میلیون تُن گندم در سال ۱۴۰۲، نه تنها امنیت غذایی را تقویت کرد، بلکه باعث رونق مناطق روستایی شد. برنامه‌های مکمل مانند تأمین کود مورد نیاز با قیمت دولتی و توسعه کشت گلخانه‌ای نیز گام‌هایی اساسی در جهت خودکفایی و عدالت اقتصادی بود.
دیپلماسی پویا: بازیابی جایگاه ایران در منطقه و جهان
سیاست «همسایگی هوشمند» دولت سیزدهم، فصل نوینی در روابط خارجی ایران گشود. امضای توافق سوآپ گاز با ترکمنستان و آذربایجان پس از ۲۰ سال وقفه، علاوه بر حل اختلافات حقوقی، درآمدی معادل ۱.۲ میلیارد دلار برای کشور به ارمغان آورد. عضویت دائم ایران در سازمان همکاری شانگهای در سال ۱۴۰۱، به عنوان قدرتی تأثیرگذار در اوراسیا، دسترسی ایران به بازارهای ۳ میلیارد نفری را تسهیل کرد.
توسعه کریدور حملونقل شمال-جنوب با مشارکت کشورهایی مانند هند و روسیه، زمان ترانزیت کالا از اقیانوس هند به اروپا را از ۴۵ به ۲۵ روز کاهش داد و درآمد سالانه ایران از این مسیر را به ۱.۵ میلیارد دلار رساند. این اقدامات نه تنها جایگاه ژئوپلیتیک ایران را تقویت کرد، بلکه نشان داد که دیپلماسی اقتصادی می‌تواند تحریم‌ها را به فرصتی برای همکاری‌های چندجانبه تبدیل کند.
انضباط مالی و شفافیت: مبارزه با فساد و بازگرداندن اعتماد
دولت شهید رئیسی با سیاست‌های انضباط‌گرایانه، رشد پایه پولی را از ۴۰ درصد در سال ۱۴۰۰ به ۲۵ درصد در سال ۱۴۰۲ کاهش داد و تورم نقطهای را از ۵۲ درصد به ۳۸ درصد رساند. انتشار اسامی ۱۲۰۰ بدهکار بزرگ بانکی با مطالبات بیش از ۳۰۰ هزار میلیارد تومان، اقدامی تاریخی برای شفاف‌سازی و مقابله با فساد مالی بود. بازگرداندن ۴۰ درصد از این مطالبات به چرخه اقتصاد، نه تنها نقدینگی را به تولید هدایت کرد، بلکه اعتماد مردم به نظام بانکی را افزایش داد.
طرح «کاهش دلالی در بازار ارز» با ساماندهی نیما و ایجاد صرافی‌های مرجع نیز از التهاب بازار ارز کاست و ثبات نسبی را به همراه آورد.
تحول زیرساختی: جهاد برای آبادانی و پیشرفت
در دوره ۳۰ ماهه دولت سیزدهم، تکمیل ۷۸ پروژه ملی نیمه‌تمام، نقطه عطفی در توسعه زیرساخت‌ها بود. بهره‌برداری از متروی پرند با جابه‌جایی روزانه ۱۰۰ هزار مسافر، اتصال استان‌های محروم مانند کردستان به شبکه حملونقل پیشرفته با افتتاح فرودگاه سقز، و کاهش زمان سفر بین شیراز و اصفهان از ۶ به ۳ ساعت با آزادراه جدید، تنها بخشی از این دستاوردهاست.
در حوزه سلامت، اجرای نسخه الکترونیک در ۹۵ درصد مراکز درمانی، کاهش ۳۰ درصدی خطای پزشکی را به همراه داشت. تعرفه‌گذاری منصفانه خدمات پرستاری، افزایش دستمزد این قشر زحمتکش به میزان ۴۵ درصد، و پوشش ۹۰ درصدی بیمه ناباروری برای نخستین بار، گواهی بر عدالت محوری در نظام درمانی بود.
رونق تولید و اشتغال: جوانان، محور توسعه
با راه‌اندازی «سامانه ملی مجوزها»، زمان صدور پروانه کسب از ۲۱ روز به ۴۸ ساعت کاهش یافت و رتبه ایران در شاخص سهولت کسب‌وکار جهانی ۱۵ پله بهبود یافت. ایجاد ۱.۲ میلیون شغل مستقیم از طریق فعال‌سازی ۲۵۰۰ واحد تولیدی راکد، و راه‌اندازی ۶ نیروگاه جدید با مجموع ظرفیت ۳۰۰۰ مگاوات، نیاز صنایع به انرژی را تأمین کرد. همچنین، توسعه پارک‌های فناوری و حمایت از استارت‌آپ‌ها، زمینه اشتغال ۲۰۰ هزار جوان را در حوزه دیجیتال فراهم ساخت.
