به گزارش خبر۲۴، آخرین نوبتی که توفیق ملاقات شهید رئیسی را داشتم، ۶ روز قبل از شهادت ایشان بود. جلسه با حضور جمعی از مسئولان رسانه‌ای و دست‌اندرکاران امر فضای مجازی در دستگاه‌ها در دفتر ایشان تشکیل شده بود. به‌سیاق غالب جلسات، ایشان در بخش اول جلسه شنونده بود.
مباحث مختلفی ناظر به فضای مجازی و رسانه‌ای کشور همچون زیرساخت، زیست‌بوم، فناوری، محتوا، سکوها، گروه‌های مرجع، الزامات ارتباط مؤثر با مخاطب و …مطرح شد. در بخش دوم که نوبت سخن به رئیس‌جمهور رسید، آقای رئیسی ابتدا صورت‌بندی خود از فضای رسانه‌ای را به این شکل تشریح کرد که کشور تحت یک جنگ روانی و تبلیغاتی عیان قرار دارد که هدف آن ناامید‌کردن مردم است؛ بنابراین هر‌کسی با هر نوع موقعیت رسانه‌ای، باید با این نگاه کلان مراقب باشد که با کنش یا حتی انفعال خود کدام جبهه را تقویت می‌کند؟ آقای رئیسی درباره برخی دیدگاه‌ها و نیازهای مطرح‌شده در جلسه هم نگاه و امکانات دولت را بیان کرد.
نکته جالب برای مدعوین جلسه این بود که با وجود حجم وسیع حملات سازمان‌یافته رسانه‌ای به دولت، شهید رئیسی کلامی درباره ضرورت دفاع از دولت و مقابله با این هجمه‌ها نگفت و دغدغه اصلی ایشان امیدافزایی و صیانت از تصویر انقلاب اسلامی و بهبود آن بود.
این در حالی بود که شاید برخی قبل از جلسه تصور می‌کردند قرار داشتن در سال آخر دولت، رئیس‌جمهور را به فکر برگزاری چنین جلسه‌ای انداخته است.
آنچه برای شهید رئیسی موضوعیت داشت، عمل به مسئولیت بود. با این‌که روی برداشت‌ها و احساسات افکار عمومی حساسیت داشت اما معتقد بود صیانت از تصویر و سرمایه اجتماعی نظام بر هر امر دیگری مقدم است.
این همان مرز ظریف و باریکی است که برخی مسئولان سابق در فهم آن دچار خلط و خطا شدند و این خطای بینشی زمینه‌ساز زاویه‌گرفتن و انحراف‌های رویکردی و عملی عمیق در آنان شد.
آقای رئیسی معتقد بود گفت‌وگو با مردم و پاسخگویی به ابهامات ضروری است اما در عین حال اگر تصمیم یا اقدامی به نفع ایران و انقلاب و مردم است ولو آن‌که اجرای آن باعث آسیب به محبوبیت رئیس‌جمهور یا دولت شود، نباید آن را معطل یا متوقف کرد.
ارز ترجیحی ۴۲۰۰ تومانی که میراث بجا‌مانده از دولت قبل برای او و حذف آن، تکلیف قانونی مجلس برای دولت نوپای سیزدهم بود، یکی از ده‌ها مصداقی است که شهید رئیسی مسئولانه شانه زیر بار اجرای آن داد، البته با تأکید بر اقناع افکار عمومی و تدبیر برای جبران فشار تورمی با افزایش یارانه‌ها از ۴۵ هزار تومان به ۳۰۰ و ۴۰۰ هزار تومان.اگر سانحه سقوط بالگرد رخ نمی‌داد، سال ۱۴۰۳ سال آخر دولت سیزدهم بود.
دولت‌ها در سال منتهی به انتخابات برای تجدید بقای خود معمولا بسته‌هایی برای جلب رضایت عمومی آماده می‌کنند؛ حدود یک ماه قبل از شهادت، هنگامی‌که درجلسه‌ای،فردی با همین نگاه قصد ارائه پیشنهاداتی داشت، شهید رئیسی چنان برخورد تندی با او کرده بود که اطرافیان، شبیه آن را کمتر از ایشان دیده بودند.
چند روز بعد، مشابه همین قضیه در نشست رئیس‌جمهور با استانداران رخ داد و آقای رئیسی با عتاب گفت: «بعضی از برادران صحبت از انجام اقداماتی برای مقدمات انتخابات سال بعد کردند؛ این چه حرف‌هایی است می‌زنید؟
من که بی‌توجه به اثر اقداماتم در نتیجه انتخابات، کار می‌کنم و اگر کاری را به نفع کشور، نظام و مردم تشخیص دهم،حتی اگر باعث ازدست‌دادن رأی مردم باشد، انجام می‌دهم. شما هم با همین نگاه پیش بروید و نگاه‌تان به منافع مردم و اولویت‌های کشور باشد نه اولویت‌دادن برای دوباره انتخاب‌شدن در انتخابات!» رهبر معظم انقلاب از شهید رئیسی به‌عنوان الگویاد کردند.
بی‌تردید، الگوی مدیریتی شهید رئیسی از جوانب مختلف قابل بررسی و کار تطبیقی است اما آنچه در این نوشته به آن اشاره شد،یعنی دغدغه تصویرانقلاب و اصل قرار‌دادن آن و ترجیح آن به اعتبار خود و هر امر موقت دیگر، درسی مهم برای مدیران و همه کنش‌گران سیاسی و اجتماعی است.
