به گزارش خبر۲۴،پولیتیکو نوشت: ترامپ در چند هفته آینده، برای اولین بار از زمان بازگشت به قدرت، با متحدان اصلی آمریکا دیدار خواهد کرد. روز یکشنبه، او برای شرکت در نشست سالانه گروه هفت به کانادا پرواز کرد و اواخر این ماه، برای شرکت در اجلاس سالانه ناتو به هلند خواهد رفت.
در هر دو این نشست ها، متحدان آمریکا تلاش خواهند کرد تا رضایت رئیس جمهوری آمریکا را در مورد همه مسائل -از تجارت و امنیت گرفته تا حفظ چنین گردهمایی هایی به عنوان ابزارهایی برای هماهنگی و همکاری در مواجهه با چالش‌های حیاتی ومهم، جلب کنند.
در حالی که ترامپ در دوره اول ریاست جمهوری اش، پیوسته به دنبال اختلال در چنین جلساتی بود، متحدانش اطمینان دارند که این بار به اندازه کافی برای جلوگیری از اتفاقات ناگوار تلاش کرده اند.
این رسانه خاطرنشان کرد: حتی اگر این نشست ها بدون هیچ حادثه ای پیش برود، تصور این که آنها خیال کنند که همه چیز در روابطشان با ایالات متحده بدون نقص است، اشتباه خواهد بود.
فضای جهانی از زمان بازگشت ترامپ پنج ماه پیش اساساً تغییر کرده است. مهم تر از همه، وی و دولتش حمله ای تمام‌عیار را علیه بنیان‌های اقتصادی، سیاسی و امنیتی روابط واشنگتن با متحدان دیرینه اش آغاز کرده است.
ترامپ به روشنی بیان کرده است که معتقد نیست امنیت آمریکا و متحدانش جدایی‌ناپذیر است؛ اصلی اساسی که در طول ۸۰ سال گذشته راهنمای تعامل واشنگتن با متحدانش بوده است.
پیت هگست وزیر دفاع تأکید کرده است که اعضای اروپایی ناتو باید مسئولیت امنیت متعارف در اروپا را بر عهده بگیرند.
همین امر در مورد جنگ اوکراین نیز صادق است. ترامپ قول داده بود ظرف یک روز به آن پایان دهد. او ماه گذشته پس از یک تماس ناامیدکننده دیگر با ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه، گفت: این یک وضعیت اروپایی بود و باید یک وضعیت اروپایی باقی می‌ماند.
در واقع، رویکرد «اول آمریکا» ترامپ در مورد مسائل امنیتی حتی شامل کانادا، یک همسایه و عضو ناتو، نیز می‌شود. ترامپ قول داده بود تنها در صورتی که کانادا به پنجاه و یکمین ایالت آمریکا تبدیل شود، به دفاع از آن کمک خواهد کرد. این واقعیت وجود دارد که با توجه به قوانین جغرافیایی، هرگونه حمله به کانادا تهدیدی جدی برای ایالات متحده خواهد بود.
مسئله بعدی، اقتصاد است و در این زمینه، ترامپ مدت‌هاست که به روشنی بیان کرده است که نزدیکترین متحدان آمریکا را کشورهایی می‌داند که دهه‌هاست از آن سوءاستفاده کرده‌اند. او معتقد است که صنایع خودروسازی آلمان و ژاپن عمدتاً به دلیل تجارت ناعادلانه‌ای که به صادرات خودروی ایالات متحده آسیب می‌رساند، موفق شده‌اند. وی همچنین معتقد است کانادا صنایع فولاد، لبنیات و الوار آمریکا را تضعیف می‌کند. ترامپ کسری تجاری را گواهی بر رقابت ناعادلانه می‌داند و چنین استدلال کرده که «اتحادیه اروپا برای فریب دادن ایالات متحده تشکیل شده است».
پولیتیکو با اشاره به تعرفه های ترامپ علیه چین ومتحدان اروپایی اش افزود، جالب اینجاست، در حالی که چین و سایر کشورهایی که با ایالات متحده متحد نیستند نیز هدف تعرفه‌ها قرار گرفته‌اند، روسیه از چنین عوارضی در امان مانده است. در واقع، ترامپ با وعده افزایش تجارت، پوتین را ترغیب کرد تا به جنگ در اوکراین پایان دهد.
این رسانه افزود: اگرچه ممکن است سیاست تهاجمی دولت ترامپ علیه متحدانش، فوری ترین تأثیر را نداشته باشد، اما این تهاجم به ویژه علیه اروپا عواقب طولانی‌مدتی خواهد داشت.
پولیتیکو نوشت: سیاست تهاجمی ترامپ با سخنرانی جی دی ونس معاون رئیس جمهوری آمریکا در کنفرانس امنیتی مونیخ در ماه فوریه (بهمن) آغاز شد، جایی که او به حضار حیرت‌زده هشدار داد که «تهدیدی که من بیش از همه در مورد اروپا نگران آن هستم، روسیه یا چین نیست»، بلکه «تهدید از درون، و عقب نشینی اروپا از برخی از اساسی‌ترین ارزش‌هایش» است. بسیاری از حضار در اتاق متوجه نشدند که این زبان همان چیزی است که رهبران آلمان در دهه ۱۹۳۰ برای متهم کردن یهودیان و دیگران به خیانت استفاده می‌کردند.
این حمله به ارزش‌های اروپایی از آن زمان تاکنون تشدید شده است. مقام های ارشد دولت ترامپ آشکارا در آستانه انتخابات ملی از نیروهای راست افراطی در آلمان، رومانی و لهستان جانبداری کرده‌اند. سپس، هنگامی که آژانس اطلاعات داخلی آلمان حزب راست افراطی «آلترناتیو برای آلمان» را به عنوان یک سازمان افراطی طبقه‌بندی کرد، مارکو روبیو وزیر امور خارجه، در شبکه اجتماعی ایکس گله کرد که «این دموکراسی نیست – این استبداد در لباس مبدل است.»
وزارت امور خارجه آمریکا به تازگی مقاله ای منتشر کرد که اروپایی‌ها را به راه‌اندازی «یک کمپین تهاجمی علیه تمدن غرب» متهم می‌کرد. نویسنده اعلام کرد: «سرکوب آزادی بیان، تسهیل مهاجرت گسترده، هدف قرار دادن ابراز عقاید مذهبی و تضعیف حق انتخاب در انتخابات، اساس همکاری فراآتلانتیک را تهدید می‌کند».
این یک سرزنش تعجب آور به ویژه از سوی دولتی است که در اخراج گسترده مهاجران دست دارد، بودجه مبارزه با گرسنگی و بیماری در سراسر جهان را کاهش داده، ادعاهای یهودستیزی را به سلاحی برای هدف قرار دادن دانشگاه‌ها تبدیل کرده، احکام قضایی را نادیده می‌گیرد و برای استخدام در دولت آزمون وفاداری ایجاد می‌کند و در عین حال رسانه‌ها را تحت فشار قرار می‌دهد تا از خط قرمزها پیروی کنند.
این یک تغییر اساسی در نحوه نگاه ایالات متحده به متحدانش است. اگرچه حفظ حمایت ترامپ در طول اجلاس‌های گروه هفت و ناتو مهم خواهد بود، متحدان سابق در آمریکای شمالی، اروپا و آسیا بهتر است زمانی را برای هماهنگی واکنش خود به حمله گسترده دولت او به مشارکت دیرینه شان اختصاص دهند.
