به گزارش خبر۲۴، گزارش اخیر روزنامه صهیونیستی جروزالم پست، پرده از بحرانی عمیق‌تر برمی‌دارد که در دل بازارهای محلی، خیابان‌های تجاری و مراکز خرید اسرائیل در حال گسترش است. هزاران کسب‌وکار آسیب‌دیده، در بلاتکلیفی کامل به‌سر می‌برند؛ صندوق‌های غرامت خالی است، روندهای بوروکراتیک طاقت‌فرساست و دولت، ناتوان از پاسخگویی.
اقتصاد ویران در خط مقدم جنگ نرم
رولی سمولویچ، یکی از صاحبان رستوران که در حمله موشکی مستقیم ایران، فست‌فود ۱۵ ساله‌اش در شهر رخووت را از دست داده، تنها نمونه‌ای از صدها کسب‌وکار نابودشده است. او می‌گوید:
«به‌جای دریافت کامل خسارت، فقط ۳۰ تا ۵۰ درصد غرامت می‌گیریم… بازسازی برایم تقریباً غیرممکن شده.»
اندرو کین، فعال اجتماعی و حامی بنگاه‌های کوچک، این وضعیت را «ناتوانی کامل دولت در برابر فشار فزاینده صاحبان کسب‌وکار» می‌نامد. او می‌افزاید:
«دریافت وام‌ها به‌شدت پیچیده است، و بسیاری مجبور شده‌اند از پلتفرم‌های عمومی مثل GoFundMe کمک بگیرند تا بتوانند روی پای خود بایستند.»
تحلیلی فراتر از بحران صنفی؛شکاف در تاب‌آوری رژیم
آنچه در این گزارش مشهود است، صرفاً نابودی فیزیکی چند واحد صنفی نیست؛ بلکه نشانه‌ای از یک فروپاشی زیرساختی در جبهه پشتیبانی اقتصادی است. اقتصاد اسرائیل نه‌تنها از تبعات جنگ نظامی در امان نمانده، بلکه آشکارا فاقد ظرفیت جبران خسارات اجتماعی و اقتصادی ناشی از چنین تقابلی است.
در شرایطی که رژیم صهیونیستی همواره روی تاب‌آوری اقتصادی و حمایت از شهروندانش مانور می‌داد، حالا در مقابل یک بحران واقعی، عقب‌نشینی کرده است. نه توان مالی، نه مدیریت یکپارچه، و نه ابزار جبران، هیچ‌کدام در این آزمون حیاتی موفق عمل نکرده‌اند.
صدای سقوط از عمق بازار
برخلاف تبلیغات نظامی درباره «دفاع موفق»، آنچه امروز رژیم صهیونیستی را به چالش کشیده، فروپاشی درونی و فرسایش ستون‌های پشتیبان در جبهه اقتصاد مردمی است. از تل‌آویو تا حیفا، از شمال تا جنوب، کسب‌وکارهایی که سال‌ها در خدمت جامعه اسرائیلی بودند، حالا به نماد ناتوانی دولت در پساجنگ تبدیل شده‌اند.
اینجا دیگر صحبت از موشک نیست، بلکه از بحران اعتبار و اعتماد عمومی به نظام حکمرانی اسرائیل است. فریاد کسب‌وکارهای کوچک، فریادی است که نه به گوش مسئولان می‌رسد و نه رسانه‌های جریان اصلی رژیم توان پنهان‌کردنش را دارند.
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟