به گزارش خبر۲۴،بازگشایی و احیای مسیرهای زمینی و ریلی مستقیم بین چین و ایران، نه فقط یک تحول لجستیکی، بلکه یک نقطه عطف ژئوپلیتیکی است که میتواند جایگاه ایران را در نظم جدید جهانی تثبیت کند و به همکاریهای اقتصادی دو کشور رونث ببخشد. این کریدورهای ریلی که چین را از طریق آسیای مرکزی، افغانستان (منطقه واخان) یا پاکستان (کریدور اقتصادی چین-پاکستان معروف به CPEC با سرمایهگذاری ۶۰ میلیارد دلاری چین)، با کاهش زمان حملونقل از ۴۰ روز دریایی به حدود ۱۵ روز زمینی میرساند. بدین ترتیب عملاً حلقه فشار غرب از طریق آبراههای ناامن را ایران و چین میشکند و به ایران امکان میدهد تا نقش «پل زمینی اوراسیا» را ایفا کند.به گفته حسن کریمنیا، کارشناس حلمونقل و ترانزیت، در سالهای اخیر، غرب با استفاده از تنگههای حیاتی، بارها جریان انرژی و تجارت ایران را هدف قرار داده است. اما حالا با ورود درگیریهای ایران و رژیم صهیونیستی که اولین مرحله آن با پیروزی ایران همراه بود، مسیر ریلی چین-ایران به ضرورتی اجتناب ناپذیر تبدیل شده است. از طرفی، رقابت هند و چین برای نفوذ در بنادر جنوبی ایران، موقعیت تهران را استثنایی کرده است. چین با افتتاح کنسولگری در بندرعباس و سرمایهگذاری در زیرساختهای ایرانی، نشان داده که آماده شراکت بلندمدت است. اگر ایران بتواند از این رقابت به نفع خود بهرهبرداری کند، نهتنها از فشارهای غرب عبور خواهد کرد، بلکه به هاب ترانزیتی منطقه تبدیل میشود.
کارشناس ترانزیت مهدی باقری عنوان کرد که ایران قدمتی چند هزار ساله در راه ابریشم به عنوان کانون تجارت جهانی دارد و در تاریخ چند صد سال ایران، خصومت سطح بالایی ایران و چین وجود ندارد. حتی در دوران تحریمهای ایران، چینیها مشتری نفت ایران بودند.باقری اظهار کرد که ایران در ابتکار کمربند-راه (BRI) که همان مدل توسعه یافته راه ابریشم چند هزار ساله ایرانی است، جایگاه ویژهای دارد.این کارشناس افزود: یکی از موقعیتهایی که قبل از جنگ با رژیم صهیونیستی مورد تاکید بود و الان ضرورت آن بیش از پیش احساس میشود، کریدور چین-آسیایمرکزی-غربآسیا (خلیجفارس) به عنوان یکی از ۶ کریدور ابتکار BRI است.باقری تصریح کرد که این کریدور اتصال پابدار و امن دو کشوری که آینده اقتصادی آنها به یکدیگر گره خورده است، را فراهم میکند و حتی با وجود تنش با محوری عبری-آمریکایی، این کریدور اقتصاد و تجارت کشور را معطل نگه نمیدارد.