به گزارش خبر۲۴، این اقدام در چارچوب یک راهبرد چندلایه و پیچیده قابل تحلیل است که از سطح امنیتی فراتر رفته و دارای ابعاد ژئوپلیتیکی، راهبردی و حتی هویتی برای تل‌آویو است. در ادامه، ابعاد مختلف این حمله بررسی می‌شود:
1. تضعیف دولت جولانی، گام نخست در مسیر تجزیه
اسرائیل به‌دنبال تضعیف و در نهایت حذف دولت جولانی در سوریه است. این دولت که بخشی از ساختار جدید سوریه پس از جنگ داخلی را نمایندگی می‌کند، اگرچه با مواضعی متمایل به غرب و حتی عادی‌سازی با اسرائیل جلوه می‌کند، اما از نظر تل‌آویو بازیگری غیرقابل اعتماد و بلندپرواز است. تحلیل‌ها نشان می‌دهد صهیونیست‌ها حذف این دولت را در چارچوب فرآیند طولانی‌مدت تجزیه سوریه دنبال می‌کنند.
2. طرح کنترل جنوب سوریه با الگوی شمال عراق و سوریه
اسرائیل به‌دنبال ایجاد منطقه‌ای حائل در جنوب سوریه شامل استان‌های سویدا، قنیطره و درعا است؛ الگویی مشابه پروژه ترکیه در شمال سوریه (از ادلب تا شرق فرات). کنترل این منطقه نه‌تنها تهدید بالقوه مرزهای فلسطین اشغالی را کاهش می‌دهد، بلکه زمینه را برای مهندسی دموگرافیک، امنیتی و حتی فرهنگی در آینده فراهم می‌کند.
3. نابودی توان بازدارندگی دولت دمشق
هدف دیگر تل‌آویو، از بین بردن زیرساخت‌های نظامی دولت جولانی است. اسرائیل به‌دنبال تبدیل دولت سوریه به بازیگری بی‌قدرت و فاقد عمق راهبردی است؛ مدلی شبیه لبنانِ پس از جنگ ۲۰۰۶ بدون توان پاسخ‌گویی جدی. چنین سناریویی، تعادل قوا را به‌نفع اسرائیل تغییر داده و حضور محور مقاومت در سوریه را نیز تضعیف می‌کند.
4. دولت جولانی؛ هم عادی‌ساز، هم تهدید بالقوه
هرچند دولت جولانی گام‌هایی برای عادی‌سازی روابط با اسرائیل برداشته، اما تل‌آویو به‌وضوح این روند را غیرقابل‌اعتماد و تاکتیکی می‌داند. از نگاه استراتژیست‌های اسرائیلی، جولانی با سرکوب دروزی‌ها در جنوب، عملاً زمینه گسترش نفرت علیه تل‌آویو را افزایش داده است. به‌همین دلیل، حتی دولت‌های نرم‌نشان هم در صورتی‌که ظرفیت تهدیدسازی داشته باشند، در اولویت حذف قرار می‌گیرند.
5. پروژه کریدور داوود؛ هدف نهایی در شرق سوریه
تحولات میدانی در شرق سوریه، به‌ویژه درگیری‌های گاه‌وبیگاه میان نیروهای جولانی و کردها، فرصت جدیدی برای اسرائیل فراهم کرده است. صهیونیست‌ها در حال آماده‌سازی زیرساخت سیاسی و امنیتی پروژه موسوم به کریدور داوود هستند؛ طرحی که می‌تواند ارتباط جغرافیایی بین شمال عراق، شرق سوریه و فلسطین اشغالی را به‌نفع اسرائیل بازتعریف کند.
در مجموع می توان گفت، حمله اخیر به سوریه، صرفاً اقدامی مقطعی یا واکنشی به تهدیدات فوری نبود. بلکه بخشی از راهبرد بلندمدت اسرائیل برای مهندسی ژئوپلیتیک منطقه، خنثی‌سازی مقاومت، و کنترل مستقیم یا غیرمستقیم بر مرزهای شمالی فلسطین اشغالی است. در این چارچوب، دولت جولانی تنها نخستین مانع در مسیر پروژه بزرگ‌تر صهیونیست‌هاست؛ پروژه‌ای که نام آن را می‌توان تجزیه امنیتی ـ سرزمینی سوریه گذاشت.
