گزارش اختصاصی خبر ۲۴؛ این روند، نه تنها نتیجه جنگ فرسایشی غزه، بلکه بازتاب مستقیم سیاست‌های کابینه لیکود و ناکامی آن در مدیریت فشارهای روانی و اجتماعی نیروهای مسلح است؛ وضعیتی که نشان می‌دهد جنگ برای اسرائیل، سال‌ها پس از خاموش شدن توپخانه‌ها، در ذهن و روان سربازان ادامه خواهد داشت.
۱. آمارهای نگران‌کننده و سانسور نظامی
بر اساس داده‌های رسانه‌های عبری، میزان خودکشی نظامیان اسرائیلی در سال ۲۰۲۵ نسبت به سال قبل حدود ۵۰ درصد افزایش یافته است. از ابتدای سال جاری تاکنون دست‌کم ۱۶ تا ۱۸ نظامی، شامل نیروهای فعال، ذخیره و ترخیص‌شده، خودکشی کرده‌اند. کارشناسان اسرائیلی می‌گویند سانسور نظامی، ابعاد واقعی بحران را پنهان می‌کند و شمار واقعی قربانیان بالاتر از ارقام رسمی است.
۲. ریشه‌های بحران روانی
گزارش‌های تحلیلی از رسانه‌هایی چون یدیعوت آحرونوت و واللا نشان می‌دهد که ترکیبی از عوامل، این بحران را تشدید کرده است:
-جنگ فرسایشی غزه: طولانی شدن عملیات بدون استراتژی روشن، فرسودگی روانی و بحران هویت در میان سربازان ایجاد کرده است.
-گسترش جبهه‌ها: تصمیمات لیکود برای مقابله همزمان با حماس و حزب‌الله، سطح اضطراب و احساس بی‌پناهی را بالا برده است.
-کاهش بودجه سلامت روان: کاهش ۳۰٪ بودجه مراکز روان‌درمانی ارتش در سال ۲۰۲۴، دسترسی سربازان به خدمات درمانی را به‌شدت محدود کرده است.
-عوامل فرهنگی–اجتماعی: فرهنگ سکوت، ترس از برچسب «ضعیف بودن» و انزوای اجتماعی سربازان ذخیره، مانع کمک‌خواهی و درمان به‌موقع می‌شود.
-بی‌اعتمادی به حاکمیت: فساد مالی، اختلاس بودجه نظامی و سیاست‌های افراطی نتانیاهو، اعتماد نیروها به مأموریت نظامی را سلب کرده و حس «قربانی شدن برای بقای حکومت» را تقویت کرده است.
۳. پیامدهای اجتماعی و امنیتی
تحلیل‌گران نظامی اسرائیلی هشدار می‌دهند که این موج خودکشی، علاوه بر تهدید کارآمدی ارتش، اثرات مخربی بر ساختار اجتماعی اسرائیل دارد. نسلی از سربازان با اختلالات استرس پس از سانحه، افسردگی و فقدان حس هدف، به زندگی غیرنظامی بازمی‌گردند؛ نسلی که به گفته آوی شیلون، «سرمایه انسانی اسرائیل را برای دهه‌ها تضعیف خواهد کرد».
۴. واکنش‌های ناکافی کابینه*
واکنش نتانیاهو و وزرای لیکود، بیشتر جنبه نمایشی داشته است؛ تشکیل کمیسیون‌های تحقیق، راه‌اندازی اپلیکیشن‌های روان‌درمانی و کمپین‌های رسانه‌ای، در برابر عمق بحران کارساز نیست. حتی برخی وزرا، خودکشی‌ها را «بهای اجتناب‌ناپذیر دفاع از اسرائیل» توصیف کرده‌اند؛ رویکردی که عملاً بحران را عادی‌سازی می‌کند.
در مجموع باید گفت؛ بحران خودکشی در ارتش اسرائیل، شکافی عمیق در توان دفاعی و انسجام داخلی این رژیم ایجاد کرده است. سیاست‌های لیکود، با ترکیب جنگ‌های بی‌پایان، فساد ساختاری و بی‌توجهی به سلامت روان، سربازان را در دو جبهه همزمان گرفتار کرده است: جبهه‌ای در میدان نبرد و جبهه‌ای دیگر در ذهن و روان. ادامه این روند، می‌تواند یکی از مؤلفه‌های فرسایش راهبردی اسرائیل در برابر مقاومت باشد؛ فرسایشی که نه با آتش‌بس، که تنها با تغییر بنیادین رویکرد سیاسی و اجتماعی قابل مهار است.
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟