خبر ۲۴، احسان صالحی؛ کارشناس مسائل سیاسی در روزنامه همشهری نوشت،محور اصلی بیانات روز گذشته رهبر معظم انقلاب، حفظ «اتحاد مقدس ملی» بود. اتحاد ملی، بال دیگر قدرت نظامی ایران در جنگ تحمیلی اخیر بود. از طرفی قدرت موشکی ایران دشمن را مبهوت و بیچاره و از طرف دیگر اتحاد ملی، پروژه «تسلیم/ براندازی» را زمینگیر کرد. درحالی‌که دشمن در تبلیغات خود اصرار زیادی روی عنصر غافلگیری در عملیات نظامی داشت، بی‌تردید غافلگیری به‌مراتب بزرگ‌تر برای خود آنها وقتی رقم خورد که با قدرت سخت (موشک) و قدرت نرم (حمایت مردم از جمهوری اسلامی) مواجه شدند. سیلی اتحاد مردم و شکست محاسبات آنها در زمینه مواجهه مردم ایران با تهاجم نظامی برای دشمن سخت‌تر بود. این را می‌شود از نخستین پیام ویدئویی نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی که ساعتی پس از آغاز جنگ منتشر شد، دریافت. حدود دوسوم آن پیام به تحریک جامعه ایران به آشوب اختصاص داشت.
نتیجه چه شد؟ نه‌تنها جنگ باعث آشوب و ازهم‌گسیختگی ساختار نشد بلکه به اذعان اندیشکده‌ها و نشریات نام‌آشنا همچون فارین پالیسی «جنگ به لحظه‌ای وحدت‌آفرین تبدیل و حس همبستگی ملی به‌طور چشمگیری تشدید شد. حملات کورکورانه اسرائیل، این تصور را تقویت کرد که این جنگ نه برای آزادی ایرانیان، بلکه برای تجزیه کشور به‌راه افتاده است. باور دیرینه بسیاری از مقامات واشنگتن مبنی بر اینکه تنها یک فشار خارجی دیگر برای سقوط نظام ایران کافی است، به‌طور کامل بی‌اعتبار شد و درحالی‌که نتانیاهو این جنگ را برای ازمیان‌برداشتن چالش راهبردی ایران آغاز کرد، اما در عوض، آسیب‌پذیری‌های اسرائیل را آشکار ساخت، وطن‌دوستی ایرانی را تقویت کرد و در نابودی توانمندی‌های نظامی و هسته‌ای ایران ناکام ماند.»
طبیعی است دشمنی که از ناحیه اتحاد ایرانیان ضربه کاری خورده، برای جبران نقطه ضعف و آسیب خود بیکار ننشیند. چه می‌کند؟ فعال‌کردن عوامل داخلی‌اش یا تحریک غافلان برای مخدوش‌کردن وحدت. وحدت یک امر درونی است و برای ضربه‌زدن به آن نمی‌توانند چندان روی عوامل خارجی همچون وطن‌فروشان فراری حساب کنند.
اما عوامل داخلی دشمن یا غافلانی که مجری پروژه ضربه به اتحاد ملی می‌شوند و به‌عنوان پیچ و مهره ماشین جنگ تبلیغاتی دشمن چون خوره به جان اتحاد ملی می‌افتند، سراغ چه گلوگاه‌هایی می‌روند؟ آنها یا سراغ مبانی نظام و عوامل درون‌زای قدرت می‌روند یا سراغ خدمتگزاران پرتلاش.
رهبری در فرمایشات دیروز به هر دو جنبه اشاره کردند. اولا از تخریب مبانی جمهوری اسلامی نهی کردند. به تعبیر ایشان، مبانی جمهوری اسلامی عامل رشد ملت و ارتقای قدرت ملی است. افراد و جریان‌هایی که در شرایط توقف جنگ در پی تجدیدنظر در مبانی نظام هستند و محتوای بیانیه‌ها و اظهاراتشان، مقصرنمایی از خود، ضعیف نشان‌دادن کشور و تجویز تسلیم است، در واقع چاقوی دشمن را تیز می‌کنند.
ثانیا در کنار تخریب مبانی، تخریب کارگزاران پرتلاش و متزلزل‌کردن ساختارهای اصلی به‌خصوص دولت باعث تضعیف اتحاد ملی است. تزلزل در رأس به‌سرعت به جامعه منتقل و باعث تشتت اجتماعی و سیاسی می‌شود. از این منظر، تأکید رهبری بر حمایت از خدمتگزاران کشور و به‌صورت خاص حمایت از رئیس‌جمهور پرتلاش و پیگیر، هم جنبه عینی و قدرشناسی دارد و هم موجب کورشدن خط دشمن برای ضربه‌زدن به اتحاد ملی از زاویه رویکردهای انحرافی همچون استیضاح یا عدم‌کفایت سیاسی رئیس‌جمهور است. بدیهی است که این به‌معنای انسداد باب نقد و نظر نیست. رهبری در سخنرانی روز ۲۵تیر در دیدار مسئولان قضایی صراحتا تأکید کردند ممکن است کسی به مسئولی اعتراضی داشته باشد. نمی‌گوییم اعتراض را نگویند اما لحن اعتراض قابل‌قبول و مناسب باشد و بعد از تحقیق و اطلاع‌یابی بیان شود.
دستاوردها را باید حفظ و تثبیت کرد. اتحاد مقدس ملی بی‌تردید از دستاوردهای جنگ اخیر است و برای حفظ آن هم «صیانت از مبانی جمهوری اسلامی» لازم است و هم «حمایت از کارگزاران پرتلاش».
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟