گزارش اختصاصی خبر ۲۴؛ سعید همتی:
هفته گذشته بود که جریان موسوم به اصلاح طلبان در بیانیه ایی که بازتاب فراوانی در کشور داشت از ضرورت تغییر پارادایم در عرصه حکمرانی کشور سخن به میان آوردند و در بیانیه خود شروطی را برای توسعه و پیشرفت مطرح نمودند که بیشتر از آنکه موجب اعتماد مردم به حاکمیت و گشودن دریچه امید در جامعه شود، تلاش داشت روحیه خودکوچک بینی و ترس و دلهره را در بین افکار عمومی ایجاد می کرد.
اکثر نویسندگان بیانیه فوق افرادی هستند که در طول سالهای پس از انقلاب اسلامی، در عالیترین سطوح مدیریتی کشور حائز جایگاه بوده و چنانچه امروز کشور با مشکلاتی در عرصه های مختلف اقتصادی، سیاسی و اجتماعی و حتی فرهنگی روبروست، این افراد باید در جایگاه پاسخگویی و حتی اتهام نشسته و به افکار عمومی پاسخ دهند که بر چه اساس کشور را در وضعیت امروزی قرار داده اند، تا دشمن نسبت به تعرض و تجاوز به خاک کشور طمع کند.
نویسندگان این نامه تنها به تنظیم و انتشار بیانیه فوق بسنده نکرده اند و در طول تمام سالهای اخیر در سطح رسانه های متبوع خود و حتی در تریبون های مختلف روحیه ما نمی توانیم را به افکار عمومی القاء کرده و دائما تلاش کرده اند تصویری سراسر ضعف و ناتوانی از کشور به جهان مخابره کنند.
رویکردی که در سخنان یکشنبه رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز مورد انتقاد قرار گرفت؛ رهبر معظم انقلاب اسلامی روز یکشنبه در دیدار رئیس جمهور و هیأت وزیران، با اشاره به ضرورت تقویت مؤلفه‌های قدرت و عزت ملی بیان می کنند : «…. دوستانی از مسئولان کشور که با مردم حرف میزنند، راوی قدرت و قوّت و امکانات کشور باشند ــ مثل این صحبتی که امروز ایشان کردند ــ راوی ضعفها نباشند. بله، ما ضعف داریم، نقص داریم، کمبود داریم؛ کدام کشور ندارد؟ لکن قوّتهایی داریم، توانایی‌هایی داریم، کارهایی شده، تلاشهایی شده؛ اینها را روایت کنیم و به مردم بگوییم. هم مطبوعات در این زمینه مسئولند، هم صداوسیما مسئول است، و بیش از همه خود مسئولان دولتی مسئولند که وقتی جلوی مردم پشت آن بلندگو قرار میگیرند، راوی ضعف و ناتوانی و ناامیدی و مانند اینها نباشند.»
گره زدن معیشت به سیاست خارجه یک راهبرد حزبی و بر خلاف منافع ملی
تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲ نقطه اوج تلاش جریان موسوم به دگراندیش است که تلاش کرد تا معیشت مردم را به سیاست خارجه و بویژه مذاکرات هسته ای گره بزند؛ به گونه ای که در تمام مناظرات انتخاباتی و میتینگ های سیاسی تلاش کرد بدون توجه به ظرفیت های عظیم داخلی کشور، این باور را در افکار عمومی داخلی نهادینه نماید که راه برون رفت از مشکلات کشور، امتیاز دهی به غرب و رسیدن توافق به هر قیمتی است. رویکرد که با عملیات روانی و رسانه ای گسترده ای نیز همراه شد و جریان موسوم به مدعیان اصلاح طلبی توانستند با همین رویکرد در انتخابات آن سال پیروز شوند. از روز پیروزی انتخابات ریاست جمهوری آن سال تاکنون رهبران و تئوریسین های این جریان تلاش کرده اند تا مرتفع شدن مشکلات داخلی را به مذاکره و توافق با غرب گره بزنند، باوری که بعد از گذشت ۱۲ سال از انتخابات آن سال حاصلی جز تحریم های دامنه دارتر، تحقیر و توهین به جامعه ایرانی توسط آمریکایی ها و اروپایی ها، حمله نظامی به کشور و ایجاد انسداد در روابط تجاری و اقتصادی کشور با سایر کشورها به همراه نداشته است.
جریان مورد اشاره امروز به جای پاسخ دهی نسبت به ناتوانی و ناکارآمدی خود و چرایی ذبح منافع ملی به پای اهداف حزبی، شوی هواخواهی از مردم را به نمایش می گذارد و خود را ناجی وضعیت موجود معرفی می کند آنهم در شرایطی که رهبران این جریان بانیان واقعی وضع موجود هستند و امروز به جای غذرخواهی از پیشگاه ملت و تجربه اندوزی نسبت به اشتباهات فاحش خود در عرصه حکمرانی همچنان بر «توسعه برون زایی» تاکید می کنند که به شهادت جامعه ایرانی و بر اساس ادله و استدلال های ملموس چنین رویکردی جز تنگ تر شدن سفره معیشت مردم، حاصلی را به همراه نداشته است.
رهبری در سخنان روز گذشته خود نیز رویکرد این جریان در عرصه حکمرانی و نگاه مطلق به غرب و بویژه مذاکره به هر قیمتی را نیز مورد شماتت قرار دادند: «منتظر تحولات بیرونی هم نباشیم. در دنیا، در عالم سیاست، در عالم دیپلماسی، حوادثی اتفاق می‌افتد؛ منتظر آنها نمانیم، کار خودمان را انجام بدهیم. آن کسانی که وظیفه‌شان آن کارها است، آنها را انجام میدهند. ما کار موظف خودمان را انجام بدهیم».
پافشاری روی اشتباهات مهلک و بنیان برکن
امروز بعد از قریب به ۵ دهه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، وابستگان به این جریان «توسعه وابسته گرایی» را با مولفه‌های «تعدیل مواضع انقلابی گری» و «چشم پوشی از برخی ابزارهای اقتدار ملی مانند صنعت بومی موشکی» رمز موفقیت کشور و عبور از جنگ های مشابه آنچه در تابستان امسال اتفاق افتاد عنوان می کنند که تجربه تاریخی نشان می‌دهد اتخاذ چنین رویکردهایی عامل عقب ماندگی کشور بوده و عملاً دستاوری جز تحدید صنعت هسته ای کشور و به بازی گرفتن قدرت بازدارندگی کشور به همراه ندارد.
پافشاری جریان غربزده و استدلال‌های آنها را می‌توان با نتایج برجام رد و اثبات کرد که تعدیل مواضع در برابر غرب و چشم‌پوشی از مولفه‌های اقتدار قطعاً کشور را در مسیر پیشرفت قرار نخواهد داد و به عکس تنظیم رفتار ایران در عرصه منطقه‌ای و بین المللی با قوانین برآمده از اراده نظام سلطه که در کنوانسیون‌های بین المللی تجلی پیدا کرده می‌تواند کشور را با قطعنامه‌های لازم الاجرای تحریمی جدید و تنگ شدن حلقه حصر بین المللی مواجهه سازد.
پافشاری روی اصول و مواضعی که جز هزینه های فراگیر از تحریم و تحدید گرفته تا جنگ و مکانیسم ماشه نداشته است، در نوع خود جالب و البته مایه تاسف است انهم در شرایطی که کشور به نوعی در شرایطی جنگی قرار دارد و از درون کشور نباید پالش ناتوانی و زبونی به بیرون مخابره شود و تلاش برای پاک کردن دامن جریان خودی از ناتوانی ها و ناکارآمدی ها و متهم کردن نظام و حاکمیت به ناتوانی، حاصلی جز وخیم ترشدن اوضاع اقتصادی و معیشتی و البته تکرار جنگی دوباره نخواهد داشت.
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟