گزارش اختصاصی خبر ۲۴؛ کامران شیرازی،
حرکت کشتی «صمود» به سمت غزه در روزهای اخیر بار دیگر نگاه‌ها را متوجه محاصره ظالمانه‌ای کرد که سال‌هاست مردم غزه با آن دست به گریبان‌اند. این کشتی حامل کمک‌های انسان‌دوستانه و گروهی از فعالان حقوق بشری از کشورهای مختلف بود که با هدف شکستن محاصره و رساندن پیام همبستگی به مردم فلسطین راهی غزه شد. اما رژیم صهیونیستی با نقض آشکار حقوق بین‌الملل، آن را متوقف و خدمه و فعالان حاضر در کشتی را بازداشت کرد.
این اقدام، همانند جنایات پیشین اسرائیل، نشان داد که اشغالگران حتی از حرکت‌های مدنی و بشردوستانه نیز وحشت دارند و برای جلوگیری از رسوایی خود در جهان، راهی جز سرکوب و ارعاب نمی‌شناسند.
پیشینه تاریخی؛ از «ماوی مرمره» تا «صمود»
این نخستین بار نیست که کشتی‌های حامل کمک‌های انسانی راهی غزه شده‌اند. در سال ۲۰۱۰ کاروان آزادی و کشتی «ماوی مرمره» با بیش از ۶۰۰ فعال از کشورهای مختلف به سمت غزه حرکت کرد، اما با حمله وحشیانه کماندوهای اسرائیلی مواجه شد و ۱۰ نفر جان خود را از دست دادند. آن حادثه، خشم افکار عمومی جهان را برانگیخت و مشروعیت اسرائیل را بیش از پیش زیر سؤال برد. امروز، کشتی «صمود» در امتداد همان مسیر قرار دارد؛ مسیری که با وجود تهدیدها، همچنان توسط وجدان‌های بیدار بشری دنبال می‌شود.
ابعاد حقوقی؛ نقض آشکار قوانین بین‌المللی
بازداشت فعالان صلح‌طلب و توقیف کشتی «صمود» نقض صریح قوانین بین‌الملل است. بر اساس کنوانسیون حقوق دریاها، هیچ کشتی حامل کمک‌های انسان‌دوستانه در آب‌های آزاد نباید مورد تعرض قرار گیرد. همچنین اصل آزادی کشتیرانی و حق کمک‌رسانی بشردوستانه، حقوقی بنیادین در نظام بین‌الملل به شمار می‌رود. اقدام اسرائیل، نه‌تنها تعرض به این حقوق است، بلکه به معنای بی‌اعتنایی کامل به منشور ملل متحد و مصوبات شورای امنیت در خصوص ضرورت ارسال کمک‌های انسانی به غزه است.
اقدامی بزرگ که باید ادامه یابد
حرکت کشتی صمود یک رویداد معمولی نبود. این اقدام نشان داد که علی‌رغم محاصره همه‌جانبه غزه و همدستی قدرت‌های غربی با رژیم صهیونیستی، هنوز صدای وجدان‌های بیدار در جهان شنیده می‌شود.
این حرکت باید تداوم یابد و به کارزار جهانی بدل شود. هر کشتی که به سمت غزه حرکت کند، نه‌تنها حامل مواد غذایی یا دارویی، بلکه حامل پیام مقاومت و اراده ملت‌هاست.
نقش افکار عمومی و مسئولیت ایرانیان
امروز بیش از هر زمان دیگری، افکار عمومی جهان باید به صحنه بیاید. دانشگاهیان، روزنامه‌نگاران و فعالان فضای مجازی در ایران می‌توانند نقش تعیین‌کننده‌ای در انعکاس این حرکت ایفا کنند. انتشار گسترده پیام صمود به زبان‌های مختلف ـ عربی، انگلیسی، فرانسوی و حتی اسپانیایی ـ می‌تواند صدای محاصره‌شدگان غزه را به وجدان جهانی برساند. شبکه‌های اجتماعی میدان اصلی نبرد روایت‌ها هستند و بی‌تردید بازتاب گسترده این اقدام، فشار افکار عمومی را بر دولت‌های غربی افزایش خواهد داد.
حاکمان غربی و سکوت سازمان ملل
رژیم صهیونیستی به پشتوانه حمایت بی‌قید و شرط آمریکا و سکوت اروپا دست به چنین جنایاتی می‌زند. این سکوت باید شکسته شود. حاکمان غربی اگر خود را مدعی حقوق بشر می‌دانند، ناچارند در برابر این رفتار غیرانسانی واکنش قاطع نشان دهند. همچنین سازمان ملل متحد نمی‌تواند بیش از این تماشاگر باقی بماند. ادامه سکوت این نهاد، معنایی جز همدستی با اسرائیل ندارد.
پیامدهای راهبردی؛ صعود مقاومت، سقوط مشروعیت اسرائیل
بازداشت فعالان کشتی صمود، در ظاهر تلاشی برای مهار یک حرکت کوچک مردمی است، اما در عمل، مشروعیت رژیم صهیونیستی را بیش از پیش سست می‌کند. تجربه نشان داده است که چنین سرکوب‌هایی نه‌تنها مانع از شکل‌گیری جنبش‌های مردمی نمی‌شود، بلکه به آگاهی جهانیان می‌افزاید و حلقه مقاومت علیه اشغالگری را تقویت می‌کند.
صمود آغاز راه است
کشتی صمود امروز به یک نماد جهانی بدل شده است. نمادی از این حقیقت که حتی در تاریک‌ترین شرایط، شعله‌های امید و مقاومت خاموش نمی‌شوند. بازداشت فعالان و توقیف کشتی شاید برای چند روز سکوت خبری به اسرائیل هدیه دهد، اما در بلندمدت موجی تازه از اعتراضات جهانی علیه اشغالگری به راه خواهد انداخت.
امروز مسئولیت همه ماست که با قلم، صدا و رسانه‌های خود، پیام صمود را زنده نگه داریم. این حرکت، آغاز راهی تازه است و می‌تواند به محور فشار افکار عمومی جهانی علیه اسرائیل بدل شود.
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟