گزارش اختصاصی خبر ۲۴؛ روزنامه‌ی یدیعوت آحارونوت به‌نقل از منابع اطلاعاتی و تحلیلی مدعی شده است که بخش‌هایی از ذخایر حساس ایران و خطوط تولید موشکی به مراکز پنهان منتقل و تولید به وضع شبانه‌روزی بازگشته است؛ روایتی که اذعان به نشانهٔ موفقیت ایران در حفظ توان راهبردی است.
طبق ادعای منابع اسرائیلی خساراتِ ناشی از ضربات اخیر به ایران آن‌چنان که برخی محاسبات اولیه نشان می‌داد، «تخریب کامل» نبوده است. بخش‌هایی از ذخایر اورانیوم به مکان‌های امن منتقل شده و خطوط تولید موشک بار دیگر فعال شده‌اند. این رسانه‌ها حتی از آمادگی تهران برای شلیک‌های توده‌ای—تا دو هزار موشک در یک عملیات—سخن گفته‌اند؛ ارقامی که اگر چه در حد پیش‌بینی است، اما پیام واضحی دارد: ایران به دنبال توان پاسخ هم‌پیمانه و متراکم است.
چینشِ جدید قدرت در منطقه؛ بازدارندگی فشرده‌تر
آنچه در میدان رخ داده، فراتر از افزایش عددی موشک است. انتقال ذخایر استراتژیک، فعال‌شدن خطوط تولید، و تأمین مواد اولیه حکایت از یک برنامهٔ منظم برای تضمین قابلیت ضربه‌زنی و بازدارندگی دارد. به‌عبارت دیگر، تهران تلاش کرده است تا حلقهٔ واکنش‌پذیری خود را فشرده‌تر کند؛ از موشک‌های کوتاه‌برد تاکتیکی تا کروزها و بردبلندها که امکان فشار استراتژیک بر ساختار نظامی مقابل را فراهم می‌آورند.
پیام به تل‌آویو و واشنگتن
تحلیلگران تاکید می‌کنند که افزایش توان موشکی ایران، نه تنها گزینه‌های تهاجمی علیه جمهوری اسلامی را محدود می‌کند، بلکه هزینهٔ محاسبات اشتباه را برای دشمنان منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای به‌طرز چشمگیری بالا می‌برد. هشدارهای رسانه‌های اسرائیلی دربارهٔ «غرق شدن در موشک‌ها» بازتاب‌دهندهٔ فشار روانی و استراتژیکی است که تهران برای به‌هم‌ریختن معادلات طرف مقابل ایجاد کرده است.
پیامدهای راهبردی
۱) توازن راهبردی: رشد و بازسازی زرادخانهٔ موشکی ایران، موازنهٔ منطقه‌ای را به نفع قدرت‌های مستقل منطقه‌ای و محور مقاومت تغییر می‌دهد.
۲) دیپلماسی دشوارتر: هرگونه گزینهٔ محدود نظامی علیه ایران با مخاطرات قابل توجه و احتمال تشدید واکنش مواجه خواهد شد.
۳) اقتصاد سیاست خارجی: تهران با نشان دادن توان بازدارنده، امتیاز چانه‌زنی در مذاکرات منطقه‌ای و بین‌المللی را تقویت می‌کند.
در مجموع باید گفت، ادعاها و نگرانی‌های تل‌آویو و رسانه‌های غربی دربارهٔ بازسازی سریع توان موشکی ایران، بیش از همه نشان از هراس از تغییر معادلات دارد؛ تغییری که محصول سال‌ها تمرکز بر دانش بومی، تجربهٔ میدانی و برنامه‌ریزی راهبردی است. ایران امروز با ابزارهای بازدارندهٔ خود، پیام روشنی می‌فرستد: هر اقدامی که زیرساخت‌های امنیتی یا توازن منطقه‌ای را هدف گیرد، با واکنشی گسترده و پرهزینه روبه‌رو خواهد شد.پیامی که تل‌آویو و واشنگتن بهتر است آن را جدی بگیرند
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟