گزارش اختصاصی خبر ۲۴؛ مهم‌ترین نمونه، «کانون حقوق بشر ایران» است؛ مجموعه‌ای که خروجی‌هایش در ظاهر مستقل به نظر می‌رسد، اما چینش داده‌ها، مکان فعالیت و کارکرد عملی‌اش نشان می‌دهد با یک بازوی مکمل در پازل عملیات روانی منافقین روبه‌رو هستیم.
۱. انتقال مرکز ثقل عملیات رسانه‌ای از تشکیلات آشکار به شبکه‌های ظاهراً بی‌طرف
پس از افول کمپ اشرف و بی‌اعتباری رسانه‌های رسمی منافقین، این سازمان به سمت تولید «واحدهای واسط» رفت؛ نهادهایی که بدون برند منافقین، همان روایت‌ها را با لحن نرم‌تر منتشر می‌کنند. قرار گرفتن گردانندگان «کانون حقوق بشر ایران» در آلبانی، دقیقاً در همان نقطه‌ای که هستهٔ فرماندهی سازمان مستقر است، نشانهٔ روشنی از این تغییر راهبرد است: برون‌سپاری روایت برای کسب مشروعیت.
۲. بحران‌سازی با تقویت ادعاهای بدون منبع
مطالعهٔ محتوای این کانون نشان می‌دهد ستون فقرات روایت‌سازی آن بر چند مؤلفه استوار است:
• برجسته‌سازی پرونده‌های قضایی بدون سند قابل راستی‌آزمایی
• تولید داده‌های خام فاقد منبع مستقل
• استفاده از روایت‌های احساسی به جای داده‌های قابل کنترل
این الگو دقیقاً همان معماری روایتی منافقین است، تنها با پوشش «حقوق بشر» برای جذب استناد رسانه‌های خارجی.
۳. هم‌زمانی عملیاتی
یک تحلیل زمانی ساده نشان می‌دهد گزارش‌های این کانون تقریباً همیشه با سه موقعیت هم‌پوشانی دارد:
۱. دوره‌های تحریم‌گذاری جدید
۲. حملات رسانه‌ای منافقین
۳. تلاش دولت‌های غربی برای القای فشار حقوق بشری
این هم‌زمانی، به بیان روشن، نشانهٔ پیوند تشکیلاتی و هماهنگی هسته‌ای است، نه یک تصادف رسانه‌ای.
۴. از «کانون حقوق بشر ایران» تا قطعنامه‌های غربی
در چند سال اخیر، داده‌های منتشرشده توسط این کانون پای ثابت گزارش‌های وزارت خارجهٔ آمریکا، پارلمان اروپا و چند نهاد حقوق بشری غربی بوده است. این روند فقط یک نکته را ثابت می‌کند؛ تولید محتوا در این کانون نه برای افکار عمومی داخل، بلکه برای تغذیهٔ اتاق‌های سیاست‌گذاری غرب تعریف شده؛ همان نقشی که منافقین سال‌ها تلاش کردند مستقیم انجام دهند و موفق نشدند.
۵. بازنشر لحظه‌ای توسط شبکهٔ رسانه‌ای منافقین
ردپای تشکیلاتی زمانی کامل می‌شود که گزارش‌های این کانون، تقریباً بدون فاصله، در رسانه‌های وابسته به منافقین بازنشر می‌شود. این هم‌زمانی لحظه‌ای ثابت می‌کند خطوط تولید محتوا به صورت متمرکز طراحی می‌شود و «کانون حقوق بشر ایران» تنها یک خروجی پوششی از یک اتاق عملیات واحد است.
در مجموع می توان گفت،با کنار هم قرار دادن محل فعالیت، سبک روایت، الگوی زمان‌بندی، نوع شبکهٔ بازنشر و نحوهٔ استفادهٔ غرب از محتوا، یک تصویر روشن به دست می‌آید:
«کانون حقوق بشر ایران» بخشی از یک شبکهٔ چندلایهٔ عملیات روانی است که هدفش بازسازی اعتبار ازدست‌رفتهٔ منافقین و تولید خوراک برای ماشین فشار غرب علیه ایران است. این نهاد نه یک مرکز مستقل حقوق بشری، بلکه بخشی از سازوکار جدید «پنهان‌کاری تشکیلاتی» منافقین محسوب می‌شود؛ سازوکاری که تلاش می‌کند شکست میدانی و بی‌اعتباری اجتماعی را پشت پوسته‌ای از شعارهای حقوق بشری پنهان کند.
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟