گزارش اختصاصی خبر ۲۴؛
۱. اسناد رسمی، اعترافات مقامات و رزمایشهای مشترک نشان میدهد عملیات محدود اخیر آمریکا و رژیم صهیونیستی علیه ایران، نقطه اوج نزدیک به دو دهه برنامهریزی راهبردی و جنگ ترکیبی همهجانبه بود. رهبر انقلاب بهصراحت به این پروژه اشاره کردند: «بیست سال برنامهریزی کرده بودند که مردم را تحریک شوند و یک جنگ داخلی در ایران به وجود بیاید.» این سخن، عمق هماهنگی ابزارهای نظامی، اطلاعاتی، اقتصادی و روانی دشمنان علیه جمهوری اسلامی را روشن میکند.
۲. دونالد ترامپ در برنامه «۶۰ دقیقه» شبکه سیبیاس صراحتاً اعتراف کرد که خلبانان آمریکایی طی ۲۲ سال گذشته، سالی سه نوبت مسیر حمله به ایران را بهصورت آزمایشی پرواز کردهاند. این اعتراف، تداوم و جدیت «پروژه نظامی بلندمدت» واشنگتن و همچنین کارکرد عملیاتی رزمایشهای مشترک نظیر «جونیپر کبرا» و «جونیپر فالکن» را تأیید میکند؛ رزمایشهایی که به گفته کارشناسان، ستون فقرات هماهنگی عملیاتی آمریکا و اسرائیل علیه ایران بودهاند.
۳. گزارشهای معتبر رسانههای غربی از جمله گاردین، نیویورکتایمز و CNN نشان میدهد تلآویو سالها دو مسیر موازی «فشار حداکثری اقتصادی» و «گزینه نظامی» را برای کشاندن آمریکا به جنگ مستقیم با ایران دنبال کرده است. با این حال، دو مانع اصلی تحقق این سناریو، دو عامل تعیینکننده بود: توان بازدارندگی بالای ایران در حوزه موشکی و پدافندی، و ناتوانی عملیاتی اسرائیل در اجرای حمله موفق بدون تبدیل شدن به یک جنگ منطقهای تمامعیار.
۴. فایلهای صوتی محرمانه و گزارشهای تایمز اسرائیل و هاآرتص جزئیات طرحهای حمله گسترده اسرائیل به تأسیسات نظامی و هستهای ایران در سالهای ۲۰۱۰، ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ را افشا کردهاند. این اسناد نهتنها عزم عملیاتی بلندمدت دشمن را نشان میدهند، بلکه ناکامی مفتضحانه همان طرحها را نیز اثبات میکنند. تحلیلگران تأکید دارند که تجربه و آمادگی گذشته همچنان میتواند زمینهساز نقشههای جدید باشد، اما بازدارندگی چندلایه ایران اکنون به مانع اصلی تبدیل شده است.
۵. در نگاه کلان، شکست پروژه مشترک آمریکا و رژیم صهیونیستی نهتنها ضعف راهبردی و ناتوانی عملیاتی آنان را عیان ساخت، بلکه قدرت بازدارندگی ایران، انسجام داخلی و هوشیاری ملی را به رخ جهانیان کشید. جمهوری اسلامی با تکیه بر توان دفاعی بومی، مدیریت راهبردی هوشمندانه و سرمایه اجتماعی بالا توانست پروژهای را که بیش از دو دهه برای آن هزینه شده بود، به شکست قطعی بکشاند. این رخداد، نشانهای روشن از تغییر توازن قدرت در منطقه و ناکارآمدی دکترین تجاوزکارانه واشنگتن–تلآویو است.
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟