صنعت پشم، فرصتی که می‌تواند آینده ایران را متحول کند

به گزارش خبر۲۴،برف شب‌هنگام هنوز روی پشت‌بام‌های شهرکرد نشسته و کوچه‌های باریک محله امامزاده دوخاتون زیر هوای سرد و نقره‌ای صبح آرام گرفته‌ است. داخل کارگاه کوچک نمدمالی، بخار گرم آب با بوی پشم خیس در هم می‌پیچد.پیرمردی که سال‌هاست اینجا کار می‌کند، کپه‌ای از موی بز سیاه را روی زمین می‌ریزد؛ الیافی درشت، سبک و رها که انگار هیچ‌کس ارزششان را نمی‌داند. با لحن آرامی می‌گوید: «این‌ها معمولاً یا می‌سوزند یا دور ریخته می‌شن… اما همینا تو کشورای دیگه می‌ریزن تو خط تولید فیلتر.» و بعد مکث می‌کند: «ما هم می‌تونیم.»انگار همین گفتنِ ساده، قفل یک سؤال قدیمی را باز می‌کند؛ اینکه چگونه ممکن است روستایی با چند بز، چند نمدمال قدیمی و مشتی الیاف دورریختنی، بتواند مسیر صنعتی را تغییر دهد؟ مگر می‌شود موی بز، همین چیزی که سال‌ها بخش زیادی از آن به قیمت ناچیز خام‌فروشی می‌شود، تبدیل به ماده اولیه صنعتی شود که اروپا به دنبال آن است؟ اما پاسخ، برخلاف تصور بسیاری، مثبت است. نه فقط مثبت؛ بلکه امروز پژوهش‌های علمی، بازار جهانی، داده‌های محیط زیستی و نیاز صنایع دقیقاً به همین نقطه اشاره می‌کنند.در سال‌های اخیر، پژوهشگران در کشورهای صنعتی به‌طور جدی به الیاف طبیعی بازگشته‌اند؛ الیافی که هم قابل‌بازیافت‌اند و هم توان جذب ذرات آلاینده را دارند.در یکی از پژوهش‌های منتشرشده در سال ۲۰۲۵، نتایج نشان می‌داد که الیاف طبیعی فشرده از جمله پشم و حتی موی حیوانات تا ۹۴ تا ۹۶ درصد آلاینده‌های گازی مانند SO₂ و NOₓ و بخش زیادی از ذرات معلق را جذب می‌کنند. این عدد، برای بسیاری از فیلترهای مصنوعی موجود در بازار، به‌ویژه نمونه‌های ارزان‌قیمت، یک رؤیاست.