به گزارش خبر ۲۴؛ تحولات پس از طوفان الاقصی یک واقعیت مهم را عریان کرد: مسئله فلسطین دیگر صرفاً یک منازعه جغرافیایی یا امنیتی نیست، بلکه به بحران مشروعیت برای رژیم صهیونیستی در مقیاس جهانی تبدیل شده است. آنچه در غزه رخ داد، صرفاً کشتار گسترده غیرنظامیان نبود، بلکه نقطه انفصال روایت رسمی غرب از افکار عمومی جهان بود؛ شکافی که این بار با هیچ تکنیک رسانهای ترمیم نشد.
در حالی که رسانههای جریان اصلی غرب، طبق الگوی آشنای خود، یا به سانسور سیستماتیک جنایات پرداختند یا با واژگان خنثی و وارونه، واقعیت نسلکشی را تلطیف کردند، فضای مجازی مسیر متفاوتی پیمود. این بار روایت از پایین شکل گرفت؛ نه از اتاقهای فکر، بلکه از دل تصاویر خام، ویدئوهای میدانی و شهادتهای بیواسطه. همین تفاوت، معادله را برهم زد.
اسرائیل سالها با اتکا به «انحصار روایت» توانسته بود خود را در قامت قربانی بازنمایی کند. اما در غزه، این انحصار فرو ریخت. تصاویر کودکان زیر آوار، بیمارستانهای ویران و صفهای طولانی گرسنگی، دیگر از فیلتر سردبیران عبور نمیکرد؛ مستقیم به موبایلها میرسید. نتیجه، شکلگیری موجی از نفرت جهانی بود که نه سازماندهیشده بود و نه قابل مهار.
تظاهرات میلیونی در قلب پایتختهای غربی، تنها اعتراض به یک جنگ نبود؛ نشانه عبور افکار عمومی از روایت رسمی اسرائیل بود. این همان نقطهای است که رژیم صهیونیستی واقعاً شکست خورد؛ نه در میدان نظامی، بلکه در میدان معنا. شکست در افکار عمومی، برای اسرائیل خطرناکتر از هر تهدید امنیتی است، زیرا ستون «مشروعیت» را هدف میگیرد.
واکنش تلآویو نیز دقیقاً این را تأیید میکند. تمرکز سنگین بر پلتفرمهایی مانند تیکتاک، سرمایهگذاری دهها میلیون دلاری در کمپینهای تبلیغاتی، فشار برای حذف محتوا و حتی مهندسی نتایج جستوجو در گوگل، همه نشانههای اضطراب یک رژیم در برابر حقیقتی مهارنشدنی است. انکار قحطی، در حالی که سازمان ملل از مرگ کودکان سخن میگوید، بیش از آنکه روایت بسازد، چهره واقعی دروغ را افشا میکند.
آنچه امروز رخ میدهد، صرفاً موجی احساسی نیست. نفرت جهانی از صهیونیسم، محصول تلاقی واقعیت عریان با فروپاشی اعتماد به رسانههای رسمی است. نسلی شکل گرفته که روایت را نمیپذیرد، بلکه آن را راستیآزمایی میکند. و این دقیقاً همان کابوسی است که پروژه صهیونیسم از ابتدای شکلگیریاش از آن میترسید.
غزه نشان داد که جنگ روایتها وارد مرحلهای برگشتناپذیر شده است؛ مرحلهای که در آن، اسرائیل دیگر تعیینکننده معنا نیست، بلکه متهمی است که جهان، مستقیم و بیواسطه، شواهد علیه او را میبیند.
-
اندازه متن
+
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟