گزارش اختصاصی خبر ۲۴؛ در سالهای اخیر، برخی چهرههای اصلاحطلب همچنان به «ترامپشناسی» به عنوان رویکردی برای تعامل با ایالات متحده تأکید دارند. این رویکرد، بهویژه در دوران ریاستجمهوری دونالد ترامپ، به ویژه در تلاش برای یافتن راهحلی برای بحرانهایی مانند برجام و حملات نظامی اسرائیل، به محور گفتوگوها تبدیل شده است. اما آیا این سیاستها واقعاً به نفع ایران بودهاند، یا تنها زمینهساز تسلیم به خواستههای آمریکا در مسیرهای غیرمنطقی و غیر قابل اعتماد بودهاند؟
ترامپشناسی؛ استراتژی یا تسلیم؟
محمود سریعالقلم، مشاور دولت روحانی، اخیراً در اظهاراتی بیان کرده است که اگر ایران در دوره دوم ترامپ بهطور کامل چارچوبهای او را پذیرفته بود، بسیاری از بحرانها قابل پیشبینی و جلوگیری بودند. در حالی که این سخنان اشاره به حملات نظامی اسرائیل به ایران و بحرانهایی از این دست دارد، نگاهی به تاریخچه عملکرد ترامپ در سیاست خارجی نشان میدهد که «ترامپشناسی» بیشتر از آنکه راهی به صلح و مذاکره باشد، به ترویج سیاستهای تسلیمطلبانه میانجامد.
ترامپ با خروج یکجانبه از برجام در سال ۲۰۱۸ و فشارهای مضاعف به ایران، در واقع ثابت کرد که هیچگاه به توافقات بینالمللی پایبند نیست. اقدامی که نه تنها ایران را تحت فشار قرار داد، بلکه نشان داد آمریکا برای حفظ منافع خود حاضر به نقض هر توافقی است که به نفعش نباشد. رفتار ترامپ به حدی رسید که حتی متحدان نزدیک این کشور مانند کشورهای اروپایی را نیز بهشدت ناامید کرد و در نهایت به بیاعتمادی جهانی نسبت به آمریکا دامن زد.
حمله نظامی به ایران؛ واقعیتها و تناقضها
پس از برجام و در حالی که ایران در حال مذاکره غیرمستقیم با آمریکا بود، حملات نظامی اسرائیل به ایران آغاز شد. این حملات به وضوح با هماهنگی کامل با واشنگتن انجام میشد، چیزی که ترامپ خود نیز به آن اذعان کرد. این اقدام، که از آن به عنوان «تاریخسازی برای مذاکرات» یاد شده، به نوعی نشان از فریبکاری داشت. آمریکا به جای نشان دادن حسن نیت در مذاکرات، عملاً از این حملات به عنوان اهرم فشاری برای ادامه مذاکره با ایران استفاده میکرد.
ترامپ و شکست در سیاستهای خارجی
برخلاف سخنان برخی از چهرههای اصلاحطلب که بر «ترامپشناسی» تأکید دارند، واقعیتهای سیاست خارجی آمریکا نشان میدهد که ترامپ در نهایت به هیچ یک از متحدان خود نیز وفادار نماند. در مواجهه با کشورهای عربی خلیج فارس، آمریکا به راحتی از امتیازات کشورهای مانند عربستان و امارات گذشت و حتی در مواردی مانند بحران اوکراین، از هرگونه همکاری و حمایت با متحدان خود در اروپا دست کشید.
در داخل آمریکا نیز منتقدان ترامپ به شدت از سیاستهای وی انتقاد کردند. مقامات پیشین دولت بایدن در مقالهای منتشر شده در نشریه فارنافرز اعلام کردند که دوران اعتماد به آمریکا به پایان رسیده است. آنها به این نکته اشاره کردند که کشورهای متحد ایالات متحده در اروپا، آسیا و خاورمیانه، دیگر نمیتوانند به حمایتهای پایدار آمریکا امیدوار باشند.
آیا «ترامپشناسی» به معنی تسلیم است؟
در نهایت، باید این پرسش مطرح شود که آیا «ترامپشناسی» به معنای پذیرش تحمیل خواستههای غیرمنطقی آمریکا و تسلیم در برابر فشارهای سیاسی و نظامی است؟ تجربه نشان داده است که آمریکا حتی به متحدان خود نیز اعتماد نمیکند و وعدههای خود را به راحتی نقض میکند. در چنین شرایطی، سیاست خارجی ایران باید از یک استراتژی مقاومتی و مبتنی بر منافع ملی پیروی کند و از هر گونه تسلیم در برابر خواستههای یکجانبه و غیر منطقی آمریکا خودداری کند.
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟