گزارش اختصاصی خبر ۲۴؛ زمستان ۲۰۲۵ برای کودکان غزه تنها یک فصل طبیعی نیست؛ بلکه صحنهای است که در آن، مرزهای فاجعه انسانی هر روز گستردهتر میشود. کمبود لباس گرم، پتو و وسایل گرمایشی در پی بارندگیهای سیلآسا و سرمای بیامان، بقای هزاران کودک را به معادلهای پیچیده و مرگبار تبدیل کرده است. آنچه در نوار غزه جریان دارد، فراسوی یک درگیری نظامی متعارف است؛ اینجا، ویرانی زیرساختهای حیاتی، فروپاشی اکوسیستم انسانی و نابودی برنامهریزیشده یک نسل را شاهدیم.
محاصره چندلایه
نوار غزه از سال ۲۰۰۷ در محاصره همهجانبه رژیم صهیونیستی قرار دارد. این محاصره، تنها محدود به مرزهای جغرافیایی نمانده، بلکه بهتدریج شریانهای حیاتی آموزش، سلامت، تغذیه و روان یک جامعه را مسدود کرده است. آغاز جنگ از اکتبر ۲۰۲۳، این روند را به اوجی بیسابقه رساند؛ بمبارانهای گسترده، تخریب سیستماتیک مراکز غیرنظامی و محاصره غذایی و دارویی، غزه را به «میدان آزمایش مرگ» برای کودکان تبدیل کرده است.
آموزش؛ نخستین قربانیِ جنگِ فرهنگی
بر اساس گزارشهای سازمان ملل متحد، بیش از ۹۵ درصد مدارس غزه در جریان حملات نظامی آسیب دیده یا نابود شدهاند. این تخریب، ۶۲۵ هزار کودک را از حق بنیادین آموزش محروم کرده است. آنچه در این میان مغفول میماند، پدیده «نسلکشی فرهنگی» است؛ کودکان غزه امروز نه در کلاسهای درس، بلکه در خیمههای موقت و بدون کمترین امکانات آموزشی، آیندهای محو شده را تجربه میکنند. محرومیت از آموزش، تنها به معنای عقبماندگی تحصیلی نیست، بلکه زمینهساز بحرانهای روانی و اجتماعی طولانیمدت خواهد بود.
گرسنگی؛ سلاح خاموش و نقض عریان حقوق بینالملل
بر اساس دادههای یونیسف، بیش از ۹۳ درصد کودکان غزه با ناامنی غذایی شدید مواجهاند. دهها هزار کودک زیر پنج سال از سوءتغذیه حاد رنج میبرند؛ وضعیتی که به اختلال در رشد مغزی، تضعیف سیستم ایمنی و افزایش بیماریهای مزمن منجر میشود. استفاده هدفمند از گرسنگی بهعنوان ابزار جنگی، نه تنها نقض کنوانسیونهای ژنو است، بلکه تبعاتی دارد که نسلها ادامه خواهد یافت.
سلامت؛ فروپاشی سیستماتیک یک ساختار حیاتی
سازمان جهانی بهداشت تأکید میکند که بیش از ۷۰ درصد مراکز درمانی غزه از چرخه خدمترسانی خارج شدهاند. بیماریهایی مانند اسهال، عفونتهای تنفسی و هپاتیت که در شرایط عادی قابل درمان هستند، امروز به عاملی مرگبار برای کودکان تبدیل شدهاند. افزایش مرگومیر نوزادان، تولد کودکان با نقصهای مادرزادی و محرومیت از واکسیناسیون، بار سنگینی را بر نسل آینده فلسطین تحمیل کرده است.
بیسرپناهی؛ زمستان مرگ در خیمههای بیعایق
تخریب هدفمند منازل مسکونی، بیش از یک میلیون کودک را از حق ابتدایی سرپناه محروم کرده است. گزارشها حاکی از آن است که بیش از ۵۰۰ هزار کودک در خیمههایی زندگی میکنند که هیچ مقاومتی در برابر سرما و باران ندارند. این شرایط، بیماریهای تنفسی و سوءتغذیه را به صورت تصاعدی افزایش داده و بقا را به چالشی روزمره تبدیل کرده است.
جراحات جسمی؛ تولد نسل معلولان جنگ
سازمان ملل متحد اعلام کرده که حدود ۴۰ هزار کودک در جریان این جنگ دچار جراحات جدی شدهاند و بیش از نیمی از آنها به معلولیت دائمی مبتلا شدهاند. این آمار تنها بخشی از واقعیتی بزرگتر است؛ بسیاری از این کودکان به دلیل کمبود امکانات پزشکی و توانبخشی، هرگز امکان بهبودی کامل نخواهند یافت.
آمار قربانیان؛ فاجعه در ابعاد کلان
بر اساس گزارشهای رسمی، دستکم ۱۷ هزار کودک در غزه شهید و حدود ۳۳ هزار کودک زخمی شدهاند. به عبارت دیگر، هر روز به طور میانگین ۲۸ کودک جان خود را از دست دادهاند؛ رقمی معادل نابودی یک کلاس درس در هر روز. افزون بر این، بیش از ۳۹ هزار کودک یتیم شدهاند؛ پدیدهای که زخمهای عاطفی و اجتماعی عمیقی بر پیکره جامعه فلسطینی وارد کرده است.
آسیب روانی؛ بحران نامرئیِ یک نسل
یونیسف تأکید میکند که ۱۰۰ درصد کودکان غزه به خدمات سلامت روان نیاز دارند. مواجهه مداوم با خشونت، مرگ عزیزان و بیخانمانی، علائم شدید استرس پس از سانحه، اضطراب و افسردگی را در بین کودکان شایع کرده است. این بحران روانی، حتی از تهدیدهای فیزیکی ماندگارتر خواهد بود.
نسلکشی سیستماتیک در سایه سکوت بینالمللی
وضعیت کودکان غزه را باید فراتر از یک بحران انسانی موقت دانست؛ اینجا با «نسلکشی سیستماتیک» روبهروییم که در آن، تمامی ارکان زندگی یک نسل هدف قرار گرفته است. از تخریب آموزش و سلامت تا محاصره غذایی و آوارگی اجباری، هر اقدام به ظاهر مجزایی، حلقهای از زنجیرهای بزرگتر برای نابودی آینده فلسطین است. کودکان غزه امروز نه تنها قربانی جنگ که گروگان سیاستهایی هستند که تابآوری انسانی را به مرز فروپاشی کشانده است.
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟