گزارش اختصاصی خبر۲۴،مخالفت رژیم اسرائیل با آزادی هفت اسیر برجسته فلسطینی، نقطه عطفی در روند مذاکرات آتش‌بس و تبادل اسرا محسوب می‌شود و بازتاب‌دهنده عمق نگرانی تل‌آویو از احیای رهبری سیاسی و نظامی جنبش‌های مقاومت فلسطین است. تحلیلگران بر این باورند که این تصمیم تنها یک اقدام امنیتی سطحی نیست، بلکه بازتاب استراتژی سیاسی-روانی اسرائیل برای حفظ کنترل در سرزمین‌های اشغالی و جلوگیری از بازتولید انسجام ملی فلسطینیان است.
در صدر این فهرست، مروان البرغوثی قرار دارد؛ چهره‌ای که در میان فلسطینیان محبوبیت بالایی دارد و به عنوان یکی از نامزدهای محتمل رهبری تشکیلات خودگردان فلسطین پس از محمود عباس مطرح است. تجربه اعتصاب غذای ۲۰۱۷ او به همراه بیش از هزار زندانی فلسطینی، محبوبیت و ظرفیت او برای بسیج جامعه را به وضوح نشان داد. تل‌آویو با آگاهی از این نفوذ سیاسی و توانمندی سازماندهی اجتماعی، مخالفت صریح خود با آزادی او را اعلام کرده است.
همچنین احمد سعادت، دبیرکل جبهه خلق برای آزادی فلسطین، و ابراهیم حامد، فرمانده نظامی حماس در کرانه باختری، در فهرست مخالفت قرار دارند. هر یک از این افراد پیشینه طولانی و پیچیده‌ای در فعالیت‌های مقاومت دارند و حضور مجدد آنان، بازتولید ظرفیت‌های عملیاتی و سازمانی گروه‌های مقاومت را به دنبال خواهد داشت. علاوه بر جنبه امنیتی، آزادی این چهره‌ها پیام روشنی به فلسطینیان خواهد فرستاد مبنی بر اینکه مقاومت و انسجام ملی توان عبور از محدودیت‌ها را دارد.
حسن سلامه و عبدالله البرغوثی نیز در این فهرست قرار دارند؛ افرادی که در طراحی عملیات نظامی و سازماندهی حملات برجسته نقش داشته‌اند. سوابق سنگین امنیتی و کیفری این افراد، اسرائیل را بر آن داشته تا آزادی آنان را خطری مستقیم برای موجودیت خود بداند. اما همان‌طور که تحلیلگران تأکید می‌کنند، ابعاد این مخالفت صرفاً امنیتی نیست. تل‌آویو از پیامدهای سیاسی و روانی این آزادی بر جامعه فلسطینی و امکان تقویت رهبری محبوب و مشروع مقاومت هراس دارد.
از منظر راهبردی، این پرونده نشان‌دهنده دو لایه نگرانی اسرائیل است:
1. بعد امنیتی: بازگشت این رهبران می‌تواند ظرفیت‌های سازمانی و عملیاتی حماس و دیگر جنبش‌ها را بازسازی کند و فشار نظامی و اطلاعاتی بر سرزمین‌های اشغالی را افزایش دهد.
2. بعد سیاسی-اجتماعی: آزادی رهبران محبوب، همبستگی ملی فلسطینیان را تقویت می‌کند و مشروعیت جنبش مقاومت را بالا می‌برد؛ امری که توان تأثیرگذاری در مذاکرات سیاسی و آینده کرانه باختری و نوار غزه را دارد.
همزمان، پنهان نگه داشتن نام هفتمین نفر در فهرست، استراتژی اسرائیل را در مدیریت مذاکرات آشکار می‌کند. برخی تحلیلگران معتقدند این فرد از فرماندهان ارشد قدیمی یا چهره‌های امنیتی شاخص حماس است که تأثیر عمیقی بر روند گفت‌وگوها دارد و افشای هویت او می‌توانست فشار سیاسی و رسانه‌ای علیه تل‌آویو را افزایش دهد.
بررسی دقیق این پرونده نشان می‌دهد که مخالفت اسرائیل با آزادی رهبران برجسته، نمونه‌ای از استراتژی بازدارندگی سیاسی-امنیتی است؛ رویکردی که ترکیبی از فشار نظامی، محدودیت اطلاعاتی و مدیریت پیام‌های رسانه‌ای را در بر می‌گیرد. در عین حال، این مخالفت سطح بالای وابستگی تل‌آویو به تحلیل‌های پیش‌بینی‌نشده را آشکار می‌کند، زیرا قدرت بازسازی و انسجام جنبش‌های مقاومت را دست‌کم گرفته است.
در نهایت، این پرونده به عنوان یک چالش راهبردی و مذاکراتی برای آینده فلسطین و سرزمین‌های اشغالی مطرح است. مخالفت اسرائیل با آزادی رهبران برجسته، نه تنها تأثیر مستقیم بر روند تبادل اسرا دارد، بلکه شاخصی از ترس عمیق تل‌آویو از بازگشت ظرفیت‌های سیاسی و عملیاتی مقاومت محسوب می‌شود. کارشناسان بر این باورند که این رویکرد اسرائیل می‌تواند به افزایش فشارهای داخلی و بین‌المللی بر تل‌آویو منجر شود و بر روند مذاکرات آتی، همزمان با حفظ انسجام ملی فلسطینیان، تأثیرگذار باشد.
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟