توحش جولانی؛ بلای جان سوریه

به گزارش خبر ۲۴ جعفر قنادباشی طی یادداشتی نوشت:

گزارش‌ها حاکیت از آن دارد که این حکومت درواکنش به تجمعات مردمی،به‌ جای گفت‌وگو و رویکرد سیاسی، ازگلوله استفاده کرده و عملا پاسخ معترضان را با خشونت نظامی داده است. این درحالی است که سوریه پس از کنار رفتن بشار اسد هنوز در وضعیتی ناپایدار و آشفته است و هیچ مؤلفه‌ای ازثبات سیاسی یا اجتماعی در این کشورتثبیت نشده است.باوجود حمایت‌های سیاسی جهان غرب و بهره‌گیری گسترده از ابزارهای تبلیغاتی برای مشروعیت‌بخشی به ساختار جدید حاکم، هیچ‌یک از این تلاش‌ها به ایجاد یک اقتدار پایدار منجر نشده است. بی تردید سوریه همچنان در مسیر هرج‌ومرج ناشی از مداخلات گذشته غربی‌ها و صهیونیست‌ها حرکت می‌کند و زخم‌های دوران ظهور داعش و فعالیت‌های چند‌ساله جریان‌های تکفیری هنوز بر پیکره جامعه باقی است. بخش عمده آنچه امروز در سوریه مشاهده می‌شود، نتیجه سیاست‌های تفرقه‌افکنانه میان قومیت‌ها و نیز پیامد مستقیم درگیری‌های تکفیری طی حدود۱۰سال گذشته است. این عوامل،همراه با دخالت قدرت‌های خارجی، ساختاری متلاطم و شکننده پدید آورده است.در چنین شرایطی طبیعی است که مردم سوریه خواهان بازگشت به وضعیت عادی و برخورداری ازشرایط زندگی مناسب باشند.بااین‌حال، گروه حاکم برسوریه نه‌‌فقط درجهت تحقق این خواسته‌هاگامی برنمی‌دارد، بلکه با دامن‌زدن به شکاف‌های قومی و تشدید تبعیض‌های ساختاری، برآتش اختلاف‌ها می‌دمد.اتکای این ساختار به حمایت‌های خارجی و نگاه مبتنی بر برتری‌جویی قومی، فضای کشور را بیش از پیش ملتهب کرده است. در ماه‌های گذشته، جامعه علوی سوریه انواع فشارها، ازجمله آتش ‌زدن مراکز مذهبی، تهدید، قتل رهبران و موارد متعدد قتل‌عام را تجربه کرده و تقریبا در هر شهری نشانه‌هایی از این اقدامات دیده می‌شود.به همین دلیل، اعتراض اخیر علویان با رویکردی مدنی و قابل دفاع صورت گرفت؛ رویکردی که می‌تواند در سطح بین‌المللی نیز مورد توجه قرار گیرد و صدای مخالفت این جامعه با روندهای موجود را بازتاب دهد. با وجود این، ساختار حاکم که ماهیت خود را بر مبنای عملکردهای خشن و سازمان‌یافته تثبیت کرده، به‌جای پاسخ سیاسی و گفت‌وگو، بار دیگر متوسل به سرکوب شد.