به گزارش خبر۲۴، توافق آتش‌بس میان حماس و رژیم صهیونیستی در نهایت از صبح روز یکشنبه اول بهمن ۱۴۰۳ (۲۰ ژانویه ۲۰۲۵) وارد فاز اجرایی و عملیاتی شد. این آتش‌بس پس از گذشت بیش از یک سال از عملیات طوفان‌الاقصی به وقوع پیوست که طی آن جمعی از اسرا میان طرفین تبادل شد. به زعم بسیاری از کارشناسان حوزه بین‌الملل و همچنین مقامات رژیم صهیونیستی این آتش‌بس حکم شکست تاریخی برای اسرائیل داشت که نشان از عقب‌نشینی او از مواضعی بود که طی یک سال اخیر به عنوان اهداف اصلی خود از جنگ با حماس عنوان می‌کرد.
علاوه‌بر اینکه این عملیات نظامی آثار بدیعی در نوع خود میان افکار عمومی جهان به جای گذاشت، دستاوردی بی‌نظیر هم در برهم زدن یک برنامه‌ی صهیونی-آمریکایی داشت که در ادامه به بررسی برخی ابعاد آن خواهیم پرداخت.
پیش از عملیات طوفان‌الاقصی، نتانیاهو گمانی که سال‌ها در ذهن خود می‌پروراند با شفافیت بیشتری در معرض دیدگان جهانیان قرار داد. او با نمایش نقشه‌ای که گویای یک برنامه‌ریزی بلندمدت و از پیش تعیین‌شده بود، ایران را محور ناکامی در منطقه و ایده و برنامه‌ی خود که هماهنگ‌شده با دولت ایالات متحده بود، عامل موهبت و خوشبختی ملت‌های منطقه قلمداد کرد. در نقشه‌ای که نتانیاهو به نمایش گذاشت اثری از غزه و فلسطین نبود. او البته خود نیز به این مسئله اشاره داشت که دیگر فلسطینی وجود ندارد که در نقشه هم وجود داشته باشد.
پیش از طوفان‌الاقصی و پس از تبدیل‌شدن هندوستان به پرجمعیت‌ترین کشور جهان، برنامه‌های ایالات متحده برای میزبانی از شرکت‌های چندملیتی خود در آسیا نیز تغییر کرد. آمریکا به دنبال این بود تا غول فناوری جهان را به هند منتقل کند تا هم در جنگ تجاری و اقتصادی خود با چین، او را از معادلات دور کند و هم در صورت وقوع جنگ میان چین و تایوان از آسیب‌های احتمالی آن به دور باشد. تبدیل هندوستان به مبدا این موضوع، برنامه‌ای بود که سال‌ها پیش و بعد از اینکه پیش‌بینی افزایش جمعیت هند از چین قوت گرفت، در دستورکار آمریکایی‌ها قرار داشت.
به طور آشکار آمریکا قصد داشت با راه‌اندازی یک کریدور شرق به غرب، فرایند انتقال منابع انرژی و معدنی را از قاره کهن به غرب تسهیل کند. در راستای این هدف او به همکاری چند کشور نیاز داشت. این برنامه از هندوستان آغاز می‌شد، به امارات و عربستان سعودی می‌رسید و با عبور از اردن و سرزمین‌های اشغالی در نهایت به اروپا و سپس ایالات متحده دست پیدا می‌کرد. این برنامه به نحوی بود که ترکیه، یار و غار غرب نیز نسبت به آن معترض شد و آن را در جهت دور زدن کشور خود قلمداد کرد. ایالات متحده قصد داشت با راه‌اندازی این کریدور، در ابتدا ایران را از معادلات کنار بگذارد تا کشورهای منطقه را، چه دخیل و چه بی‌ارتباط با این طرح، وابسته به خود کند و هم موجودیت نامشروع رژیم صهیونیستی را در منطقه به تثبیت برساند.
ایالات متحده به کمک عوامل و دست‌نشانده‌های خود در برخی کشورهای منطقه به طور موازی با پیشبرد اهداف این طرح، اقداماتی در راستای انزوای ایران در دستور کار خود قرار داد. او از طرح انسداد ورود آب به مرزهای ایران توسط طالبان حمایت کرد، تروریست‌های مرز ایران و پاکستان را توسط پیمانکار منطقه‌ای خود یعنی اسرائیل، تسلیح کرد، در عراق شایعه‌ی درگذشت آیت‌الله سیستانی را رواج داد و منازعات مرزی میان آذربایجان و ارمنستان در گذرگاه زانگه‌زور را از دوباره مطرح کرد تا ایران از همه طرف دست‌بسته شود. آمریکا در کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس نیز از طرح بازگشایی سفارت رژیم صهیونیستی حمایت کرد تا با یک سلسله برنامه‌های سیاسی، امنیتی، اقتصادی و نظامی ایران را به حاشیه ببرد و نقشه دلخواه خود را منطقه غرب آسیا پیاده کند.
نتانیاهو که پیش از عملیات طوفان‌الاقصی از این طرح به طور ضمنی یاد کرده بود، فلسطین را نیز از معادلات خارج کرد و اعلام کرد که دیگر فلسطین و غزه‌ای وجود ندارد که بخواهد در این معادلات جایی داشته باشد و آن‌ها فراموش‌شدگان هستند. منابع اطلاعاتی می‌گویند اسرائیل برای این گفته‌های خود طرحی برای حمله به نوار غزه و کوچاندن فلسطینیان به صحرای سینا داشتند تا برنامه‌ی بزرگی‌تری را که در نهایت به استعمار مدرن ملت‌های منطقه می‌انجامید به مرحله اجرا برسانند.
عملیات طوفان‌الاقصی در هفتم اکتبر و با گذشت چند روز از تصمیم‌گیری‌ها برای آغاز فعالیت این کریدور و راه‌اندازی سفارت‌های رژیم صهیونیستی در کشورهای حاشیه خلیج فارس به وقوع پیوست. این عملیات که در نوع خود از ویژگی‌های ممتاز اطلاعاتی و حفاظتی برخوردار بود، جهان را غافلگیر کرد. اسرائیل دچار جنگی شد که موجودیت خود را در معرض نابودی می‌دید، اعضای رژیم خود را در اسارت یافت و لطمه حیثیتی در سطح بین‌الملل به او وارد شد. همین نقطه از تاریخ بود که به کل این برنامه‌ها ملغی شد و اولویت‌ها نسبت به برنامه‌های استعماری غرب در آسیا از بین رفت.
عملیات هفت اکتبر حماس رویای اقتصادی غرب به سرکردگی اسرائیل را بهباد داد. کریدوری که بنا بود میان کشورهای هندوستان، امارات، عربستان سعودی، ایتالیا، آلمان، فرانسه، اتحادیه اروپا و ایالات متحده ایجاد شود با نام آی‌مک (IMEC) مطرح شد و در واقع پاسخی بود به پروژه‌ی احیای جاده ابریشم و کمربندی که مسیر خود را از چین آغاز و از ایران عبور می‌کرد. آمریکا قصد داشت با این اقدام، پیمانکار خود در منطقه غرب آسیا، یعنی رژیم صهیونیستی را به دروازه‌ی عبور انرژی از آسیا به غرب و ورود کالا به آسیای مرکزی تبدیل کند.
جو بایدن در یک سخنرانی که در نوامبر ۲۰۲۳ برگزار شده بود اعتراف کرد که یکی از دلایل احتمالی آغاز جنگ میان اسرائیل و حماس توقف و جلوگیری از اجرای پروژه‌ی کوریدور آی‌مک بوده است. نتانیاهو نیز در چند ماه اخیر و در سپتامبر ۲۰۲۴ در مجمع عمومی سازمان ملل دوباره این طرح را به نمایش گذاشت و به طور ضمنی تایید کرد که جنگ اسرائیل و حماس مانع از اجرای این پروژه در یک سال اخیر شده است. بدین ترتیب، عملیات طوفان‌الاقصی که در هفتم اکتبر ۲۰۲۳ به وقوع پیوست، در کنار دستاوردهای زیادی که به همراه داشت، توانست منطقه و ملت‌های آن را از اهداف طمع‌ورزانه ایالات متحده و غرب در امان نگاه دارد.
انتهای پیام/
