به گزارش خبر۲۴، نوار غزه درگیر یکی از شدیدترین بحران‌های انسانی دهه‌های اخیر است؛ پروژه‌ای که اکنون وارد فاز عملیات روانی شده و می‌توان آن را «مهندسی قحطی» نامید.
استعمار با نقاب کمک
بر اساس گزارش پایگاه «عربی الجدید» و تحلیل منابع فلسطینی، این کمک‌ها نه از طریق سازمان ملل یا نهادهای بین‌المللی، بلکه تحت نظارت شرکت‌های امنیتی آمریکایی و با طراحی نهادهای امنیتی اسرائیل اجرا می‌شود. رژیم اشغالگر با کنترل زمان، مکان و شیوه توزیع غذا، حرکت، تجمع و استقرار جمعیت را در دست گرفته است. این رویکرد، که می‌توان آن را «کمک‌های ژئوپلیتیک» نامید، ابزاری برای مدیریت جمعیت است.
از «طرح ژنرال‌ها» تا «زندان‌های انسانی»
این طرح بازتولید الگوی قدیمی «طرح ژنرال‌ها» است که هدفش جابه‌جایی جمعیت غزه به جنوب و تثبیت مرزهای امنیتی در شمال بوده است. این راهبرد، نه‌تنها نظامی، بلکه مبتنی بر «امنیت انسانی» است؛ خلق جامعه‌ای بدون انگیزه مقاومت، انسجام اجتماعی یا جغرافیای مستقل. مراکز توزیع کمک، در عمل، به «زندان‌های جمعی» بدل شده‌اند. مردم برای دریافت نیازهای اولیه، ناچار به بازرسی، ثبت‌نام و رصد امنیتی‌اند، که کرامت و وفاداری آن‌ها به مقاومت را هدف می‌گیرد.
ابزارسازی از گرسنگی
کلیدواژه این طرح، «استعمار غذایی» یا «مهندسی قحطی هدفمند» است. گرسنگی در این مدل، نه‌فقط بحران، بلکه ابزاری برای کنترل روانی و جغرافیایی است. رژیم صهیونیستی ابتدا با محاصره و انسداد گذرگاه‌ها، گرسنگی را تعمیق می‌کند؛ سپس با کمک‌رسانی مستقیم، خود را تنها ناجی معرفی می‌کند؛ و در نهایت، با شروط سیاسی و امنیتی، مقاومت را از درون متلاشی می‌سازد.
راهبرد نهایی؛ تغییر بافت جمعیتی
هدف بلندمدت این طرح، تغییر ساختار جغرافیایی-جمعیتی غزه و محصورسازی مردم در رفح است. این رویکرد در طرح‌هایی مانند «امن‌سازی نوار مرزی» و «مناطق عاری از مقاومت» ریشه دارد و دو هدف کلان را دنبال می‌کند:
– تضعیف بنیان اجتماعی و خنثی‌سازی پتانسیل جمعیتی؛
– ایجاد شکاف داخلی میان فلسطینی‌ها با تفاوت در کمک‌پذیری یا وفاداری سیاسی.
از کمک‌سازی تا قحطی‌سازی هوشمند
طرح کمک‌رسانی اسرائیل، بخشی از راهبرد اشغال غیرنظامی است که مفاهیم انسانی مانند غذا و نجات را به ابزار سلطه و سرکوب تبدیل می‌کند. این «جنگ ترکیبی» با گونی‌های برنج و سهمیه‌های غذایی، جایگزین توپ و تانک شده است.
