به گزارش خبر۲۴، این متن توئیت ژان نوئل بارو وزیر امور خارجه فرانسه به بهانه فیلم “یک تصادف ساده” اثر جعفر پناهی و برنده نخل طلای کن است که به خوبی نشان می دهد، جشنواره فیلم کن ماهیتی صرفاً سیاسی با پوششی هنری -سینمایی دارد.
فارغ از محتوای ضدایرانی فیلم و سبقه کارگردان سیاست زده ی آن، اینکه عالی ترین مقام دستگاه دیپلماسی یک کشور به بهانه یک جایزه شبه سیاسی اینگونه توئیت می زند؛
1- اثبات می کند که فیلم با یک عملیات و طرح از پیش تعیین شدهِ «سیاسی» و نه بر اساس مولفه های فیلم سازی فاخر و فنی موفق به کسب نخل طلایی شده است.
2- اظهارات بغض آلود نوئل بارو مداخله صریح در امور داخلی ایران است، «اصل عدم مداخله» از اصول مندرج در منشورملل متحد است که حتی سازمان ملل متحد و کشورها را از دخالت در اموری که اساساً در صلاحیت داخلی کشورهاست، منع کرده است.
البته فرانسه طی سال های گذشته به دفعات در امور داخلی ایران دخالت کرده است از جمله اینکه در آذرماه 1401، قانونگذاران مجلس ملی فرانسه طی جلسه ای که سخنران آن وزیر خارجه این کشور بود با تصویب قطعنامه ای از معترضان در ایران حمایت کردند. یا طی همان سال امانوئل مکرون رئیس جمهور فرانسه نیز در ادامه دخالتهای این کشور در امور داخلی ایران با «معصومه علینژاد قمی کلایی» معروف به «مسیح علینژاد» یکی از چهرههای معاند ضد ایرانی و همراهان وی در حاشیه مجمع صلح پاریس دیدار کرده بود.
3- علیرغم مداخلات متعدد فرانسه در امور داخلی کشور، اصل عدم مداخله همواره به عنوان یک اصل عرفی حقوق بین الملل مورد قبول بوده است به طوری که این اصل در بند 7 ماده 2 منشور نیز با این عبارات مورد تاکید قرار گرفته است: «هیچیک از مقررات مندرج در این منشور، ملل متحد را مجاز نمیدارد در اموری که ذاتاً جزو صلاحیت داخلی هر کشوری است دخالت نماید و اعضاء را نیز ملزم نمیکند که چنین موضوعاتی را تابع مقررات این منشور قرار دهند».
قطعنامه شماره 2131 تحت عنوان نیز هر دون دخالت مستقیم و غیر مستقیم در امور داخلی کشور یا تهدید علیه شخصیت دولت یا عناصر سیاسی، اقتصادی و فرهنگی ان محکوم است؛ در قطعنامه 2625 نیز یکبار دیگر این اصل مورد تاکید مجددا قرار می گیرد.
با بازخوانی تنها یک بخش کوتاه از قطعنامه 2625، پی می بریم که رویکرد امروز جشنواره فیلم کن و رفتار و گفتار وزیر فرانسوی در تناقض آشکار با تک به تک واژگان این قطعنامه است: « … هیچ کشوری نمی تواند تدابیر اقتصادی، سیاسی یا تدابیری از هر نوع دیگر بکار برد یا کاربرد آن را تشویق کند تا کشور دیگری را به منظور تبعیت در اعمال حقوق حاکمه آن کشور و به دست آوردن امتیازاتی از هر نوع تحت فشار و اجبار قرار دهد. همچنین هیچ کشوری نباید اقدام به سازماندهی، کمک، تحریک، تامین بودجه، تشویق فعالیت های براندازیریال تروریستی یا مسلحانه که هدف آنها تغییر رژیم کشور با زور است، نماید یا در مبارزا داخلی کشور دیگر مداخله کند.»
4- وزیر خارجه فرانسه در حالی در توئیت خود از مبارزان آزادی سخن می گوید که طی سالهای 2014 تا کنون دولت این کشور بیش از 11 تظاهرات مسالمت آمیز را با ضرب گلوگه و باتوم پاسخ داده است، از جمله:
- اعتراضات کشاورزان فرانسوی به قیمت پایین مواد غذایی، پیشنهاد کاهش یارانه های دولتی برای سوخت دیزل کشاورزان، و توافقنامه تجارت آزاد اتحادیه اروپا و مرکوسور(2024)
- جنبش اجتماعی ایستاده در شب؛ اعتراضاتی که به دلیل مخالفت با اصلاحات پیشنهادی کارگری شکل گرفت(2016)
- جنبش جلیغه زردهابه دلیل نارضایتی از توزیع ثروت و افزایش مداوم مالیات بر سوخت(2018)
- تظاهرات علیه قانون بازنشستگی فرانسهبه دلیل افزایش برنامه ریزی شده سن بازنشستگی از ۶۲ به ۶۴ سال(2023)
- ناآرامی ها در جزیره کرسکه توسط ملی گرایان کورسی در پاسخ به حمله به زندان به ایوان کولونا رخ داد( 2022).
4- فرانسوی ها که خود یکی از سردمداران دخالت در امور داخلی ایران به ویژه از انتخابات سال 88 تاکنون هستند، از رئیس جمهور امریکا بدلیل دخالت در امور داخلی کشورشان گلایه مندند، به طوری که فرانسوا بایرو نخستوزیر فرانسه، فروردین ماه امسال دونالد ترامپ رئیسجمهور ایالات متحده را به دخالت در سیاستهای فرانسه پس از اینکه ترامپ به شدت از محکومیت مارین لوپن، سیاستمدار راست افراطی فرانسه، انتقاد کرد، متهم کرد!
هر چند وزیر امور خارجه کشورمان بدرستی از اغماض فرانسه به جنایات هولناک اسرائیل در غزه گفت اما گوشه چشمی به نقض حقوق بشر در فرانسه هم می توانست تصویری واقعی تر از منش و باور سیاستمداران فرانسوی به نمایش بگذارد.