به گزارش خبر۲۴،سعید همتی
آنچه امروز در نوار غزه اتفاق می افتاد به گفته بسیاری از کارشناسان حقوق بین الملل، نقض منشور ملل متحد و بسیاری از کنوانسیون های بین المللی است از جمله کنوانسیون های چهارگانه ژنو یا کنوانسیون ژنوساید.
مماشات بسیاری از دولتها از کشورهای مسلمان تا کشورهای اروپایی مدعی حقوق بشر، در برابر اقدامات ضدبشری رژیم صهیونیستی تا جایی است که بجز ایران و آفریقای جنوبی یا برخی دولتهای انگشت شمار دیگر، تاکنون تقریبا هیچ دولتی داوطلب آن نشده است تا اقدامات ضد انسانی اسرائیل در غزه را از مراجع بین المللی از جمله شورای امنیت یا شورای حقوق بشر یا سایر نهادهای بین المللی به پیش برده و زمینه محکومیت این رژیم را فراهم سازد.
اگرچه افکار عمومی دنیا بر خلاف کشور-دولت ها به اشکال مختلف انزجار خود از اقدامات ضدبشری رژیم صهیونیستی را طی 2 سال اخیر بارها اعلام نموده اند اما اینکه چرا دولتها در برابر نقض آشکار قواعد حقوق بین الملل سکوت اختیار می کنند محل تامل است آنهم در شرایطی که رفتارها و رویکردهای ضد انسانی رژیم به قدری آشکاراً صورت می گیرد که هر انسان آزاده ای در هر کجای کره خاکی را وادار به واکنش می کند.
نقض کنوانسیون های چهارگانه ژنو
همانطور که اشاره شد کنوانسیون های که بتوان بواسطه آن با رژیم صهیونیستی برخورد حقوقی صورت بگیرد وجود دارد اما اراده ای در این زمینه وجود ندارد؛ از مهمترین مواردی که اسرائیل آن را نقض کرده است می توان به « کنوانسیون های چهارگانه ژنو» اشاره کرد
که شامل؛ کنوانسیون اول ژنو: از سربازان مجروح و بیمار در خشکی در زمان جنگ محافظت می‌کند. کنوانسیون دوم ژنو: حفاظت مشابهی را به اعضای مجروح، بیمار و کشتی‌شکسته نیروهای مسلح در دریا تعمیم می‌دهد. کنوانسیون سوم ژنو: به رفتار با اسرای جنگ می‌پردازد. کنوانسیون چهارم ژنو: بر حفاظت از غیرنظامیان از جمله در سرزمین‌های اشغالی تمرکز دارد.
این کنوانسیون‌ها در مجموع چارچوب قانونی را ایجاد کردند که حداقل استانداردهای رفتار انسانی در جنگ را بدون توجه به منشأ، ماهیت یا شرکت‌کنندگان تعیین می‌کند. بر اساس بندهای مطرح شده، اصلی‌ترین و بنیادی‌ترین هدف کنوانسیون‌های ژنو حفاظت از حرمت انسانی در زمان‌های درگیری مسلحانه است تا اگر فردی هدف نظامی نیست، از نیروی مهاجم، جراحت و مرگ مصون باشد، اگر نظامی است از شکنجه و سایر رفتارهای بی‌رحمانه در زمان اسارات در امان باشد و اگر نیروی امدادی است بدون خطر مرگ و جراحت و اسارت، بتواند به نظامیان و غیرنظامی‌های نیازمند کمک کند.
تمام مفاد کنوانسیون های فوق را رژیم صهیونیستی براحتی و بدون کمترین نگرانی از عواقب حقوقی آن نقض می کند.
پشت پا صهیونیست به 140 سال تلاش برای ممانعت از ژنوساید
اما سکوت دولتمردان در اقصی نقاط دنیا نباید منجر به آن شود که از بازخوانی بسیاری از کنوانسیون های بین المللی در این باره چشم پوشی کنیم، کمااینکه مرور برخی از مفاد اسناد بین المللی تصویر واضح تر و تقابلی آشکارتر از آنچه در غزه می گذرد را پیش چشم هر انسان منصفی قرار می دهد.
از نخستین تلاش های جامعه بشری برای جلوگیری از جرم نسل کشی که از «کنوانسیون 1899 و 1907» آغاز و در مفاد «صلح ورسای» ردپای پررنگ آن ادامه دارد و یا در جرایم ضد بشری در «منشور دادگاههای نورنبرگ و توکیو» همواره این جرم مورد نفرت عمومی قرار داشته است. امروز نیز که «کنوانسیون های چهارگانه ژنو» و «کنوانسیون ژنو ساید 1948» مورد توجه و ملاک جامعه بین الملل است، افکار عمومی دنیا تکرار جرم نسل
جرائم صورت گرفته در نوار غزه اگر چه شباهت های فراوانی به نسل کشی های گذشته دارد اما از یک نظر بی نظیر است و آن اینکه مرتکبان این جرائم در غزه، در پناه یک کشور دارای حق وتو بوده و بدون ترس و نگرانی از عقوبت حقوقی دست به هر اقدام ضدبشری و شنیعی می زنند. بر همین اساس اینکه انتظار داشته باشیم مثلا عالی ترین نهاد سیاسی سازمان ملل مانع از ادامه نسل کشی شود بسیار بعید است و باید منتظر نقش آفرینی سایر نهادهای بین المللی مانند شورای حقوق بشر سازمان ملل، دیوان بین المللی دادگستری و یا دیوان کیفری بین المللی بود که البته آنهم بدلیل نفوذ سیاسی کشورهای غربی دور از ذهن می باشد.
در اسناد بین المللی و کنوانسیون های مورد اشاره، همواره تلاش شده است که کشورها و یا گروهک ها و رژیم ها نتوانند براحتی یک قوم و یا گروهی را به دلیل عقاید مذهبی، شخصی، ملی یا نژادی مورد سرکوب و تهاجم قراردهند به گونه ای که از این تهاجم بتوان بوی نسل کشی استشمام نمود.
صحه گذاری بر نسل کشی در غزه
«نسل کشی» به مجموع 5 اقدام گفته می شود بدین معنا که: «با نیت نابود کردن تمام یا بخشی از یک گروه ملی، قومی، نژادی یا مذهبی» انجام می‌شود. این پنج عمل شامل موارد زیر است: 1- کشتن اعضای گروه؛ 2- وارد کردن صدمات شدید بدنی یا روانی به اعضای گروه؛ 3- تحمیل شرایطی که به قصد نابودی فیزیکی تمام یا بخشی از گروه طراحی شده باشد؛
4-اتخاذ اقداماتی برای جلوگیری از تولد در گروه و 5- انتقال اجباری کودکان گروه به گروهی دیگر».
چندماه بعد از حادثه 7 اکتبر 2023 و یورش بی رحمانه رژیم صهیونیستی علیه غیرنظامیان، آفریقای جنوبی دادخواستی علیه رژیم صهیونیستی به دیوان بین‌المللی دادگستری ارائه کرد و مدعی شد که «اقدامات و قصورهای اسرائیل … ماهیت نسل‌کشانه دارند، چرا که با نیت خاص نابودی فلسطینیان در غزه، به‌عنوان بخشی از گروه ملی، نژادی و قومی فلسطینی‌ها» انجام شده‌اند.
نزدیک 1 سال بعد، سازمان عفو بین‌الملل نیز در گزارشی اعلام کرد: «شواهد کافی برای باور به این که اقدامات اسرائیل در غزه پس از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ مصداق نسل‌کشی است، وجود دارد.» ماه گذشته نیز سازمان اسرائیلی بتسلم (B’Tselem) نیز اعلام کرد که سیاست‌های اسرائیل در نوار غزه، به همراه اظهارات مقامات ارشد نظامی و سیاسی درباره اهداف حمله، نشان می‌دهد که «اسرائیل در حال اقدام هماهنگ و عامدانه برای نابودی جامعه فلسطینی در نوار غزه است.»
امر بارتوف، پژوهشگر برجسته هولوکاست و نسل‌کشی نیز در گفتگو با یورونیوز گفت که عملیات نظامی اسرائیل در ماه مه ۲۰۲۴ در شهر رفح مصداق «نسل‌کشی» است، زمانی که ارتش اسرائیل تصمیم گرفت رفح را با خاک یکسان کند، پس از آن که از ساکنان خواسته بود به ناحیه ساحلی و فاقد سرپناه کوچ کنند.
نکته مهم آنکه صدور یک رأی قضایی مبنی بر «نسل‌کشی» نه تنها دولت فعلی رژیم صهیونیستی را بلکه کل جامعه اسرائیل را به‌عنوان «نسل‌کش» معرفی خواهد کرد و همه مردم اسرائیل به چشم نسل‌کش نگریسته خواهند شد، رفتار و نگرشی که دقیقاً در مورد آلمان اتفاق افتاد.
جنایت علیه بشریت یا جنایت جنگی؟
اگر آنچه در نوار غزه طی 2 سال خایر بویژه طی چند ماه اخیر اتفاق می افتد را چنانچه نسل کشی ندانیم که می دانیم، دست کم باید جنایت علیه بشریت یا جنایت جنگی بدانیم. با استناد به تعاریف سازمان ملل، «جنایت جنگی» به تخلفات صورت گرفته از حقوق بشردوستانه در جریان درگیری‌های مسلحانه عنوان می‌شود، در حالی که «جنایت علیه بشریت» مجموعه‌ای از اقدامات «سیستماتیک یا گسترده علیه جمعیت غیرنظامی با آگاهی از حمله» تعریف می‌شود.
مبرهن است که رژیم صهیونیستی بارها مرتکب جنایت جنگی شده است بویژه آنکه امروز
محاصره غزه و ایجاد گرسنگی عمدی برای جمعیت زیادی که در این خرابه ها قرار دارند، نشان می‌دهد که اسرائیل گرسنگی را به عنوان یک سلاح جنگی استفاده می‌کند.
یااینکه رژیم صهیونیستی بی سر و صدا یک سیاست دوگانه گرسنگی یا ترک را برای ساکنان غزه اتخاذ کرده و چندین بار به روی کاروان‌های کمک‌های بشردوستانه آتش گشوده است؛ علی‌رغم اینکه این کاروان‌ها مختصات خود را با رژیم در میان گذاشته اند به خوبی نشان می دهد که اسرائیل تمام هم و غم خود را برای کوچاندن اجباری یا مرگ فلسطینی ها به واسطه گرسنگی قرار داده است.
قبل از اوضاع فعلی اسرائیل با حملات بی ملاحظه و عملیات هوایی برج‌های مسکونی، ساختمان‌ها، بیمارستان‌ها، مدارس و اماکن عمومی را هدف قرار داده بود که منجر به کشته شدن دهها هزار غیرنظامی در غزه شده است.
بدون کیفر و مجازات ماندن صهیونیست‌ها و رفتار خنثی جامعه بین‌الملل، شرایط زندگی مردم در غزه را به جهنمی زمینی تبدیل کرده است به طوری که از آخرین وعده غذای سالمی که اطفال غزه تغذیه کنند روزها می گذرد و هر روز تعدادی از گرسنگان غره ای در صف غذا جان خود را از دست می دهند.
