-
اندازه متن
+
به گزارش خبر۲۴،ایتالیا که داراییهای دولتی آن از اوراق قرضه تا بانکها طی سالهای اخیر بارها موضوع بحرانهای بازار بودهاند، هماکنون از یک سود غیرمنتظره بهرهمند است چراکه ذخایر عظیم طلای بانک مرکزی این کشور با قیمتهای رکوردشکنی همراه شده است.ذخایر طلای ایتالیا نتیجه دههها محافظت مستمر است؛ پس از آنکه در دهه ۱۹۴۰ توسط نازیها غارت شده بود، این کشور سیاستی اتخاذ کرد که حتی در بحرانهای مکرر و افزایش بدهیهای ملی، طلاهای خود را نفروشد.
بانک ایتالیا اکنون پس از آمریکا و آلمان، سومین ذخیره طلای ملی بزرگ جهان را در اختیار دارد. ۲۴۵۲ تن طلای آن با قیمتهای فعلی تقریبا ۳۰۰ میلیارد دلار ارزش دارد که حدود ۱۳ درصد از تولید ناخالص داخلی ۲۰۲۴ این کشور را تشکیل میدهد.
تاثیر جنگ بر سیاست صلحآمیزعلاقه ایتالیا به طلا هزاران سال سابقه دارد. اتروسکانها پیش از روم باستان با تکنیک ذوب و ساخت مهرههای طلایی مهارت داشتند. تحت حکومت ژولیوس سزار، سکه طلای «اورئوس» به ستون اصلی پولی امپراتوری روم تبدیل شد و قرنها بعد، «فیورینو» به اندازه دلار امروز در اروپا تاثیرگذار بود.سیاست طلای ایتالیا در دوران معاصر با تجربه جنگ شکل گرفت، زمانیکه نیروهای نازی با همکاری رژیم فاشیستی ایتالیا ۱۲۰ تن از ذخایر آن را مصادره کردند. تا پایان جنگ، این ذخایر به حدود ۲۰ تن کاهش یافته بود.در دوران «معجزه اقتصادی» پس از جنگ، ایتالیا به اقتصاد مبتنی بر صادرات تبدیل شد و شاهد ورود گسترده ارز خارجی، بهویژه دلار آمریکا بود. بخشی از این ارزها به طلا تبدیل شد. تا سال ۱۹۶۰، ذخایر ایتالیا به ۱۴۰۰ تن رسید، شامل سهچهارم طلای مصادره شده که در سال ۱۹۵۸ بازیابی شد.
ظرف نقرهای خانوادهشوکهای نفتی دهه ۱۹۷۰ افزایش عدم اطمینان جهانی را به دنبال داشت و در ایتالیا به ناآرامیهای اجتماعی و تغییر مکرر دولتها منجر شد که برای سرمایهگذاران ریسکآفرین بود.رئیس مدرسه مدیریت SDA Bocconi در میلان استفانو کازلی به رویترز میگوید: «بیثباتی شدید پولی باعث شد بانکهای مرکزی کشورهای غربی طلا بخرند که نماد نهایی ثبات مالی است.» برای جبران کسری بودجه ناشی از فرار سرمایه، رم در سال ۱۹۷۶ از ۴۱,۳۰۰ شمش طلای ذخایر خود به عنوان وثیقه برای دریافت وام ۲ میلیارد دلاری از بانک فدرال آلمان استفاده کرد، برخلاف انگلیس یا اسپانیا، ایتالیا در دوره بحرانهای مالی از فروش طلا خودداری کرده و حتی در بحران بدهی ۲۰۰۸ نیز ذخایر خود را نگه داشته است.معاون سابق بانک ایتالیا سالواتوره روسی در کتاب خود «Oro» به معنای طلا نوشته است: «طلا مانند ظرف نقرهای خانواده است، مانند ساعت گرانبهای پدربزرگ، آخرین راهکار در زمان بحران است، هر بحرانی که اعتماد بینالمللی به کشور را تضعیف کند.»
انباشت طلا از سوی دولتها با تغییر نظم جهانبا اینکه طلا هنوز به عنوان آخرین محافظت برای بسیاری از کشورهای غربی تلقی میشود، بانکهای مرکزی در سراسر جهان دوباره اقدام به انباشت آن کردهاند، در حالی که نظم جهانی در حال بازآرایی است.کازلی توضیح میدهد که «تصمیم تاریخی بانک ایتالیا امروزه کاملا مدرن به نظر میرسد، چون ما دوباره به همان نقطه برگشتهایم».بانک ایتالیا در حال حاضر حدود ۸۷۱,۷۱۳ سکه طلا با وزن ۴.۱ تن در خزانههای خود نگه میدارد که به اتاق «ساکریستری» مشهور است، نامی که از اتاقی در کلیسا گرفته شده که اشیاء مقدس در آن نگهداری میشوند.در پایان سال گذشته، طلا تقریبا ۷۵ درصد از ذخایر رسمی ایتالیا را تشکیل میداد که نسبت قابل توجهی بیشتر از ۶۶.۵ درصد میانگین منطقه یورو است. حدود ۱,۱۰۰ تن از آن زیر بانک مرکزی ایتالیا در پالرزو کوخ نگهداری میشود و بخشی دیگر در آمریکا و مقادیر کمتر در انگلیس و سوئیس قرار دارد.ایتالیا همچنین یکی از صادرکنندگان بزرگ جواهرات طلا در جهان است و تولید آن بیشتر در آلساندریا، آرِتسو و وینچنزا متمرکز است. برندهای لوکسی مانند بولگاری، بوکاراتی و دامینی در جهان شهرت دارند.
داغترین داراییفشارها برای فروش طلا جهت کاهش بدهی عمومی ایتالیا که اکنون بیش از ۳ تریلیون یورو (۳.۴۹ تریلیون دلار) و حدود ۱۳۷.۴ درصد از GDP سال آینده است، همچنان وجود دارد اما موفقیتآمیز نبوده است.رئیس تحلیل بازار در بانک پاتریمونی سلا جیاکومو کیورینو، معتقد است: «فروش حتی نیمی از ذخایر طلا نیز مشکل بدهی ایتالیا را حل نمیکند»، برخی معتقدند فروش شمشها میتواند منابع لازم برای خدمات عمومی ضروری به نفع شهروندان فراهم کند، به جای اینکه در خزانهها بدون استفاده باقی بماند.با این حال، بانک ایتالیا هیچ قصدی برای فروش نشان نمیدهد.
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟