فریاد ایالت‌های آمریکا علیه اقتدارگرایی ترامپ

گزارش اختصاصی خبر ۲۴؛ تظاهرات گسترده، که رسانه‌ها آن را بزرگ‌ترین تجمع مردمی تاریخ معاصر آمریکا توصیف کرده‌اند، نه فقط اعتراضی به شخص ترامپ بلکه نشانه‌ای از فروپاشی آرام مشروعیت سیاسی در قلب نظام لیبرال‌دموکراسی است.
شعار محوری معترضان «نه به پادشاهی در آمریکا» بود؛ شعاری که از دل نارضایتی عمیق نسبت به تمرکز قدرت در دست دولت فدرال برخاست. شهروندان در شهرهای بزرگ و کوچک، از نیویورک تا پورتلند، با بنرهایی از قانون اساسی و نمادهایی چون قورباغه‌ی مقاومت، خشم خود را از تلاش دولت ترامپ برای کنترل فضای داخلی و اعزام نیروهای فدرال به ایالات دموکرات‌نشین نشان دادند.
تحلیل رسانه‌های آمریکایی نشان می‌دهد که اعزام نیروهای فدرال برای مقابله با جرم و جنایت در شهرهای دموکرات‌نشین، نه اقدامی امنیتی، بلکه حرکتی سیاسی برای نمایش اقتدار و مهار مخالفان است. این اقدام از سوی بسیاری از فرمانداران و شهرداران به‌عنوان تجاوز به حاکمیت محلی تعبیر شده است؛ امری که در تاریخ فدرالیسم آمریکا کم‌سابقه است و نشان می‌دهد ساختار قدرت در واشنگتن با ایالات خود وارد تنش جدی شده است.
پشت‌صحنه این اعتراضات، نشانه‌ای از دوقطبی عمیق در جامعه آمریکاست؛ شکافی که از دوره ترامپ آغاز نشده، اما در دوران او به اوج رسیده است. یک‌سو جناح راست محافظه‌کار با تکیه بر اقتدارگرایی، کنترل رسانه و امنیتی‌سازی فضای داخلی، می‌کوشد هژمونی سیاسی خود را تثبیت کند؛ و در سوی دیگر، طیف‌های لیبرال، اقلیت‌های نژادی و طبقات متوسط شهری با شعار بازگشت به آزادی و برابری، در برابر این روند ایستاده‌اند.
این بحران، صرفاً سیاسی نیست؛ بلکه وجه شناختی و اجتماعی عمیقی دارد. مردم آمریکا اکنون شاهد تناقضی بزرگ میان روایت دموکراسی و واقعیت اقتدار هستند. رسانه‌های جریان اصلی، به‌ویژه گاردین و نیویورک‌تایمز، هشدار داده‌اند که این روند می‌تواند آمریکا را وارد مرحله‌ای از فروپاشی نرم کند؛ جایی که اعتماد عمومی به انتخابات، نهادهای فدرال و قانون اساسی از میان می‌رود.
از منظر راهبردی، اعتراضات اخیر را می‌توان به‌عنوان نشانه‌ای از تزلزل روایت برتری تمدنی آمریکا تحلیل کرد. هنگامی که مردم در خیابان‌های خود شعار «نه به پادشاهی» سر می‌دهند، یعنی در ناخودآگاه جمعی جامعه، مفهوم جمهوریت آمریکایی در حال فروپاشی است. دولت ترامپ در تلاش است با استفاده از ادبیات امنیتی و دشمن‌سازی از مخالفان داخلی، اقتدار خود را بازسازی کند، اما این روند به شکاف‌های اجتماعی، نژادی و سیاسی عمق بیشتری می‌بخشد.
در جمع‌بندی می‌توان گفت تظاهرات سراسری علیه ترامپ، نه صرفاً واکنشی به سیاست‌های روز، بلکه انعکاس بحران ساختاری در دموکراسی آمریکاست؛ بحرانی که ریشه در تمرکز قدرت، بی‌اعتمادی نهادی و فرسایش مشروعیت دارد. امروز آمریکا در آینه خود می‌نگرد و تصویری از همان اقتدارگرایی را می‌بیند که سال‌ها به دیگران نسبت می‌داد.