گزارش اختصاصی خبر ۲۴؛ این اقدام، نه نشانه قدرت، بلکه نماد واماندگی استراتژی نظامی ایالات متحده در مواجهه با الگوی نوین دفاعی-تهاجمی جمهوری اسلامی ایران است.
از «برتری مطلق» به «تقلید درمانده»
طی دههها، دکترین نظامی آمریکا بر ایجاد و حفظ «شکاف تکنولوژیک غیرقابل عبور» با رقبا استوار بود. ظهور ایران به عنوان یک قدرت پهپادی برتر، این پارادایم را درهم شکسته است. اعتراف یک مقام دفاعی آمریکا به سیانان مبنی بر اینکه تمرکز بر سامانههای بزرگ و پرهزینه، نیروهای این کشور را در برابر پهپادهای ارزان ایران «در موضع ضعف قرار داده»، گواه روشنی بر ناکارآمدی مدل هزینهبر نظامی-صنعتی غرب است. استقرار پهپادهای کپیشده «لوکاس» در منطقه، نشان میدهد تهدید اصلی از دکترینهای کلاسیک به سمت جنگ نامتقارن و انبوه کوچک، ارزان و هوشمند منتقل شده است. اینجا، ایران بازیساز است و آمریکا مجبور به تقلید.
برتریهای راهبردی ایران
برتری ایران در حوزه پهپاد تصادفی یا مقطعی نیست، بلکه بر سه پایه راهبردی استوار است که کپیبرداری صرف از یک نمونه، نمیتواند آن را خنثی کند.
۱. تنوع و عمق سبد توانمندی: توان پهپادی ایران به یک مدل محدود نمیشود. ایران از پهپادهای انتحاری بسیار ارزان و انبوه (مانند شاهد ۱۳۶) تا پهپادهای رادارگریز پیشرفته، پهپادهای پهن پیکر و مسلح به موشکهای دقیق را در اختیار دارد. این تنوع، امکان اجرای طیف گستردهای از مأموریتها را فراهم میکند و هر سیستم دفاعی متحدان منطقهای آمریکا را با چالش مواجه میسازد.
۲. تولید انبوه و مقرون به صرفه: قلب تپنده این برتری، مدل اقتصادی-نظامی مبتنی بر «کارایی هزینه» است. ایران پهپادهای مؤثر را با هزینهای به مراتب کمتر از نمونههای غربی تولید میکند. این مزیت، امکان تولید و به کارگیری انبوه را میدهد و میتواند سیلابی از پهپادها ایجاد کند که سیستمهای دفاع ضد هوایی پرهزینه دشمن را دچار اشباع و شکست کند.
۳. جنگ ترکیبی و ادغام در محور مقاومت: پهپاد برای ایران تنها یک سلاح تاکتیکی نیست؛ بلکه به ابزاری راهبردی در «جنگ ترکیبی» تبدیل شده است. ایران از این توانمندی برای تقویت بازدارندگی، اعمال فشار روانی، و مهمتر از همه، افزایش عمق میدان نبرد دشمن از طریق انتقال فناوری به محور مقاومت استفاده میکند. این امر، تهدید را برای آمریکا و متحدانش چندوجهی و مدیریت آن را بسیار پیچیده کرده است.
محدود شدن دایره نفوذ آمریکا
این تحول، نتایج راهبردی ملموسی در غرب آسیا داشته است. توان پهپادی ایران، به ابزاری قابل اعتماد برای بازدارندگی مؤثر تبدیل شده و امکان پاسخ قاطع در مقابل ماجراجوییها را فراهم میکند. رزمایشهای اخیر نیروهای مسلح ایران، از جمله توانایی «رهگیری هدف» در دریا، نمایشی از بهرهگیری عملیاتی از این دستاورد برای تثبیت امنیت پایدار است.
اتکای تاریخی متحدان منطقهای آمریکا (مانند رژیم صهیونیستی) به برتری هوایی مطلق تحت حمایت واشنگتن، با ظهور این تهدید جدید و متنوع، به شدت تحلیل رفته است. این تغییر موازنه، موقعیت ایران را در هرگونه گفتوگوی منطقهای یا بینالمللی تقویت کرده و دست طرفهای مقابل را برای اعمال فشار نظامی میبندد.
حرکت آمریکا به سمت کپیبرداری از پهپاد ایرانی، یک عکسالعملی انفعالی در برابر یک واقعیت راهبردی جدید است. ایران با ترکیب **نوآوری داخلی، تولید انبوه مقرونبهصرفه و ادغام عمیق پهپاد در دکترین جنگ ترکیبی خود**، نه تنها برتری کنونی را حفظ خواهد کرد، بلکه فاصله راهبردی خود را با رقبایی که در چارچوبهای پرهزینه و منسوخ گرفتار آمدهاند، بیشتر خواهد کرد.
دوران انحصارگرایی فناورانه غرب به سر آمده است. آینده رقابتهای راهبردی در غرب آسیا را نه با خرید جنگندههای نسل پنجم، بلکه با توانایی تولید انبوه سامانههای هوشمند، ارزان و اثرگذار تعریف میکند که بتوانند میدان نبرد را به شکل بنیادین متحول کنند. در این آینده، ایران نه دنبالهرو، که پیشگام و قاعدهساز است. پیروزی در این نبرد، از آن ملتی است که بتواند انقلاب در فناوری را با انقلاب در تفکر راهبردی پیوند بزند؛ الگویی که جمهوری اسلامی ایران در حال حاضر پیشتاز آن است.
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟